Fix Marriage With My Enemy (Love Academy Series #2)

CHAPTER 37

CHAPTER 37 | Pray |

Bumaba ang tingin ko sa envelope na nasa mesa. "Invitation card 'yan para sa debut ng nag-iisang anak ng mga Norriente." My jaw clenched at what my father said. I don't really like attending parties but I have no choice.

"And my amego wants to see you Prine, you'll be the 17th dance of the debutant." Mas lalong hindi ko nagustohan ang narinig.

Pagkatapos makipag-usap kay dad ay bumalik na 'ko sa kwarto ko, I tossed the invitation card on my bedside table and jump on my bed for me to sleep and have some rest.

Last month nang una naming napag-usapan ang tungkol sa fix marriage, seryuso ba sila roon?

My thoughts suddenly run on a what if, what if makasal ako sa Serene na 'yon? Hindi na masama, maganda naman siya at mayaman.

Dang you Prine! You actually consider her alluring beauty? Kahit sinong babae basta huwag lang 'yung maarte, ayoko talaga sa mga maarte!

Break time namin nang maisipan kong tumambay sa garden, marami rin ang pumupunta rito para mag-lunch dahil maaliwalas ang lugar dahil na rin sa mga puno. Hassle pumunta sa cafeteria kaya naisip kong matulog na lang dito.

Nakayuko ako sa mesa ng bench nang maramdaman kong may mga umupo sa lamesa sa likuran ko. Maingay ang pagdating nila kaya alam kong apurnado na naman ang balak kong pagtulog.

"Kakaiba talaga eh, is there something wrong Lian?" I almost straightened my back when I heard the familliar voice. Hindi ko na kailangang tingnan para kompirmahin kung siya nga 'yon.

"Wala Rose, kain ka na lang. Walang kakaiba sa 'kin 'no! Gutom lang 'yan," sagot naman no'ng tinawag niyang Lian. "Ano 'yan?"

"Niluto kong paksiw, tikman ninyo masarap 'yan!" ani ng isa pa niyang kaibigan.

"Paksiw?" Serene curiously asked, para bang panibagong salita ang paksiw nang sabihin niya 'yon.

"What made is that?" I almost scoffed, paksiw lang hindi pa alam saan galing? Isda brat! Tinawanan tuloy siya ng mga kaibigan niya.

"Bakit ganito ang amoy? Ang baho? Tas maalat Mae, pero. . . masarap naman ang after taste." Tuloyan na 'kong napangiwi sa komento niya, tss halatang sanay na sanay sa mamahaling pagkain dahil hindi nagustohan ang paksiw. Arte.

"Oh, gosh, I forgot my water guys bili lang ako sa cafeteria, ah? Dito muna kayo." Bumuntonghininga ako at binalak na lang ulit na matulog pero may umeksena na naman.

"Prineson, can I talk to you?" Pinasadahan ko ng tingin ang babaeng hindi ko kilala, matangkad siya, maputi, at makapal ang make-up.

"You're already talking," masungit kong ani. It's like her confidence were not shaken, mas lalo pa siyang napangiti at malakas ang loob na umupo sa katapat kong upuan.

"I'm Shayi, crush na kita back then, I'm a transfery student anyway."

"And so?"

"I like you, they say na masungit ka and it's true nga. But I like you more because of it." She smiled at me.

"I don't like you." Napa-awang ang labi niya sa deritsahan kong sinabi.

"It's okay, but I want you to like me back."

"I don't want to." Muli siyang natigilan.

"Prine, please hear me out first—"

"Stop, I'm not interested." Tumayo na 'ko at iniwan na siya roon.

I'm aware of my image as a campus crush raw, sila ang nagpangalan noon sa 'kin and to be honest, wala akong pake roon. I'm so used of girls coming to me and confessing their feelings, and I always don't hesitate to turn them down in a harsh way. Yes, harsh para agad ng tumigil dahil wala rin naman akong planong mag-entertain ng mga babae.