Fix Marriage With My Enemy (Love Academy Series #2)

CHAPTER 31

CHAPTER 31 | Slap |

Napatingin ako sa itim na jacket na nasa paper bag, jacket ni Prine. He lend me this after that night, the night he confessed and said sorry.

Nakalimutan kong ibalik sa kanya kaya naman pinalabhan ko at ngayong Lunes lang dinala sa school para masauli ko.

Everything felt so unreal, parang panaginip ang lahat nang nangyari sa camp.

"Isasauli ko lang 'to." I bit my lower lip, hindi alam ang sunod na sasabihin sa mga kaibigan. Break na namin, kaya lang lahat kami ay tinatamad na pumunta ng cafeteria that's why we stayed na lang sa room.

Bumaba ang tingin ng mga kaibigan ko sa dala kong paper bag.

"Ano 'yan?"

"Kanino 'yan?"

Yumuko ako dahil hindi ko alam paano sasabihin. Ewan ko ba, I felt awkward butterfly on my stomach everytime I mention his name.

"K-kay Prine, I forgot to return his jacket kaya ihahatid ko." Nagkatinginan ang dalawa kong kaibigan, sabay silang ngumisi at halatang handa nang mang-asar.

"Samahan ka na namin?" Ngumisi si Lian, halatang gusto akong asarin.

"Huwag na, malapit lang naman, eh." Wala talaga akong planong isama sila dahil alam kong puros asar lang ang matatamo ko sa kanila. Nakakahiya kay Prine!

"Bakit ayaw mo magpasama?" malisyosang tanong ni Mae.

"May secret yata silang pag-uusapan ni Prine. Sige na alis ka na Rose, gora na!" gatong ni Lian na kulang na lang ay itulak ako palabas ng classroom namin.

Napailing na lang ako sa dalawang kaibigan, natatawa sa mga pang-aasar nila.

"Oh, Red!" tawag ko sa isang kaklase namin. Tumigil naman siya sa paglalakad at hinarap ako, hinintay din niyang makalapit ako sa kanya. Medyo close sina Lian at Red dahil naging seatmates sila noong first grading. Dahil doon medyo naging close ko na rin 'tong si Red. Siya 'yung laging tulog sa room namin.

"Saan ka?" I asked him, nagpatuloy kami sa paglalakad.

"Cafeteria, bakit may ipabibili ka?" Agad akong umiling.

"Wala naman,"

"Saan ka?" balik tanong niya sa 'kin.

"D'yan lang. . ." Turo ko sa classroom nila Prine na walking distance lang.

"Ah, sa crush mo." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya.

"Grabe ka, ah!"

"Bakit? Ah, palitan ko ang sinabi, sa may crush sa 'yo?" Tinaasan pa niya ako ng kilay. Natatawa akong umiling kay Red. No wonder bakit naging close sila ni Lian, mabait at friendly talaga siya.

"Dito na 'ko." Tumigil ako sa tapat ng classroom nila Prine. Tumango naman siya at nilampasan na 'ko. Magtatawag na sana ako ng kaklase ni Prine nang siya na mismo ang lumapit sa 'kin. Bahagya pa 'kong nagulat sa bigla na lang niyang pagsulpot.

"Sino 'yon?" kunot-noong tanong niya habang sinusundan nang tingin si Red.

"A-ah, classmate ko si, Red."

"Ano sabi?" Kumunot ang noo ko sa tanong niya.

"Ha?" Nalito ako sa tinanong niya, anong. . . ano'ng sabi?

"Desperate, siya pa talaga ang pumunta sa room ni Prine?"

"Porquet nag-confess si, Prine sa kanya sa camp, ang feeling talaga." Inirapan ko na lang ang mga nagbubulongan na 'yon.

"Anyways, here's your jacket Prine, sorry ngayon ko lang nasauli, salamat sa pagpapahiram."

Nawala ang kunot sa noo niya, bumaba ang tingin niya sa hawak kong paper bag.