XXII

15.8K 1K 3.2K
                                    

Gökhan Tunalı'nın ağzından bölüm okunaya gerek yok, medyaya koyduğum şarkıyı Gökhan Merve'ye yazmış sayabilirsiniz... Ancak bu kadar olur. ❤️

Nasılsınız?

İçime sönmeyen bir bölüm daha... Umarım beğenirsiniz...

Galpler galpler💕

Galpler galpler💕

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Bölüm şarkısı; Blinding Lights

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Bölüm şarkısı; Blinding Lights

XXII

Belki de kendimi en başından uyarmam gerekiyordu. Gökhan benim için bir göğüs sancımdan ileri gidemezdi. Ya da kendimi onunla bulurdum. Ne kalbim, ne de mantığım bu iki olasılıktan birini teraziye koyup tartacak haldeydi. Şimdilik düşünmem gereken şeyler vardı. Önceliklerimin arasında olası kalp kırgınlıklarım yoktu.

Bir gün benim için bir anı olarak da kalsa Gökhan Tunalı hayatımın dönüm noktasıydı.

"Ne zaman kalkmayı düşünüyorsun? Kış uykusuna yattığını düşünüyorum." Yüzümün bir tarafındaki çıplak göğsünün altından gelen sesi oldukça güçlü ve benimkinin aksine uykusuzdu. Gece boyunca deliksiz bir uyku uyuduğum söylenemezdi: Sürekli bodrum kattaki adamın başrol olduğu kabuslar gördüm ve her bir sahnesinde yoğun kan vardı. Ama sanki şimdi bıraksa uyuyacak gibiydim.

"Bir saat daha uyumak istiyorum." Başımı onun göğsünden çekip diğer tarafa kaydım ve yastığa sarıldım.

"Hayır, kalk şu yataktan." Sesi o kadar netti ki, bu kadar uykusuz olmasam direnmeyebilirdim ama kocaman pencerelerden ateş topu gibi yansıyan aldatıcı kış güneşi bile bana mısın demiyordu.

"Sen kalkabilirsin," diye boğuk sesle konuştum. Işıktan korunmak için yüzümü yastığa gömmüştüm.

"Saat dörtten beri uyanık olduğum halde senin yüzünden yatakta yattıysam sen de şimdi benimle birlikte kalkmak zorundasın."

Papatyalar Karanlıkta Büyür Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin