Soğukkanlı bir seri katille yolu kesişen bir kız...
Üstelik kaderleri ortaktır ve sır perdesi aralanana kadar birlikte olmak zorundadırlar.
❄️
Yeni taşınılan her yerin tuhaf bir sırrı vardır. Fakat Merve ne belaları üzerine çeken, ne de kimsenin g...
📢 Lütfen bu bölümde olan şeyleri önceki bölümlerde söylemeyin çünkü çooook büyük spoi var.📢
Selammm, bu bölümü okumadan önce hatırlamak maksadıyla önceki bölüme göz atarsanız sizin için daha iyi olur.
Bu bölüm çok önemli, o yüzden lütfen oy vermeden geçmeyelim. 🤍
Keyifli okumalar dilerimmm.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
XXXVI
Karanlık, erkek bedenine ait olduğu belli olan bir siluetin evin ilerisindeki yabancı bir araca doğru koştuğunu gördüğümüzde ben kilitlenmiş bir halde kalakalmıştım. Ne yapmam gerekiyordu? Yerde cansız yatan babamın bedeniydi ama ben hiçbir şey hissetmedim. Sanki tüm kanım donmuştu, biri başımı kesse kan akmayacakvaziyetteydim. “Kaçmasına izin veremeyiz,” dedi Gökhan anında hareketlenirken.
Sihirli bir cümle kurmuşçasınasilkinerek kendime geldim. Beynim kırmızı alarmlarını yaktı, kafamın içinde ‘eğer bu defa da yakalayamazsan sıra sizde’ diye uyarılar çalıp durdu. Deren öldü. Babam da öldü. Öyleyse sıradaki kimdi?
Gökhan iki üç adım attıktan sonra adamın peşinden gitmekten vazgeçip elindeki silahı uzatarak adama nişan aldı. “Adamı öldürme,” dedim aniden. “Onu esir de alamayız.” O kadar hızlı konuştum ki Gökhan’ın anlayıp anlamadığından emin olamadım.
Gökhan silahı ateşledi. Gözlerimi kapadım. Tüm bunlar on saniye içerisinde gerçekleşmişti ama bana nedense sanki bu anın içinde kilitli kalmışız gibi uzun geldi. Sonra gözlerimi açtım, adamın bacağının çarpıklığına ve zorlukla yürüyüşüne bakılırsa Gökhan onu bacağından vurmuştu.
Neden yaptığı basitti: adamın hızını yavaşlatmak. Vurmasaydı ikimiz de arabaya binene kadar belki de gözden kaybolacaktı. Gerçi bunu hala yapabilirdi. Gökhan’ın bir elinde silah, ötekinde her ihtimale karşı yanına aldığı telefonu olduğunu fark ettim. Gözlerim adama kaydı ama bedenim çoktan hareketlenmişti. Yeterince hızlı ve sinsi olursam her şey zeytinyağından kıl çeker gibi olabilirdi. Gökhan sağ tarafa, kendi arabasının olduğu yere doğru dönecekken ben tüm gücümle atılıp elindeki telefonu kaptım ve adama doğru koşarken titreyen ellerimle zorlukla telefonun sesini kıstım.
Gökhan’ın adımı seslendiğini duydum ve bir elimi geriye uzatarak ona durması için işaret ettim. Adam arabaya binmek üzereydi, daha fenasıysa arabanın motoru çalışır vaziyetteydi. Ecmel’i düşündüm. Sonra babamı… Midem kasıldı.
