Müezzin | Texting

2.6

Selamün aleyküm

Bugün erken atasım geldi bölümü...

***

Tozlu yollar insanın bıraktığı izlerle çevrilmişken, o izlerden geçen iri beden, sakin adımlarla yürüyordu mahallesinde. Elinde bavulu, tepesinde parlayan Güneş ile yolda gördüğü mahalleliye selam veriyordu.

En sonunda evinin olduğu binaya yaklaşınca özlem ile içini çekti. Çok özlemişti, özleminin dinmesi iki adımına bakıyordu şuan. Zile basmasına gerek kalmadan bina kapısının açık kaldığını görünce hızla itti kapıyı.

Uzun bacakları merdivenleri tamamladığında sonunda evinin olduğu dairenin önündeydi. Annesinin haberi yoktu, yaşayacağı sevinci düşündüğünde mutlu hissetti kendini.

Bavulunu yere bıraktığında eli kapı ziline gitmişti ki, karşı dairenin kapısının açıldığını duyunca istemsizce oraya döndü.

Ellerinde tabakla ve başında yemeniyle kendisine şaşkınca bakan kız, onu gördüğünde elindeki tabakları yere düşürdüğünde hızla ona atılacağı sırada, annesinden ayırt etmediği Berivan Teyzesinin telaşla kapıya yaklaştığını görünce atacağı adımdan vazgeçti.

"Ülkü! İyi misin kız sen!?"

Ülkü dolan gözlerini sıkıca yumduğunda derince yutkundu. Hazır değildi, hiç hazır değildi böyle bir karşılaşmaya. Annesine cevap vermeden içeri kaçtığında şaşkınlıkla baktı Berivan Hanım arkasından.

"Noldu şimdi anlamadım ki..."

Tabaklarına bakmayı kestiğinde sonunda karşısında duran genç adamı fark edince kızı gibi gözlerini kocaman açtı.

"Murat! Sen ne ara geldin!?"

Murat, tebessümle Berivan Hanımı dinlediği sırada aklı Ülkü'de kalmıştı. Neden böyle bir tepkiyle karşılaştığını anlamasa da, üzerinde durmadı pek.

"Şimdi geldim teyzem, hatta annemden önce sen gördün beni." dedi Murat gülümseyerek. Bir kaç dakika Berivan Hanım ile biraz sohbet ettikten sonra, arkasını döndü ve ziline bastı.

Gerisi bir ailenin sevinç göz yaşları döktüğü anlardı...

Murat, odasına girdiğinde hiç değişmeyen düzenine memnuniyetle baktı. Eşyalarına dokunulmasından nefret ederdi, kız kardeşi ve annesi de buna ayak uyduruyordu.

Telefonunu eline aldı, ekranda gördüğü bildirimler ve cevapsız çağrılar ile sesli bir nefes verdi. Gelir gelmez mahallenin derdi ile uğraşmak istemiyordu ama arkadaşları aynı fikirde değildi.

En üstteki mesajı açtı ilk.

Fırıncı Hamdi: Murat hoş geldin, bir ara buraya uğra birkaç sıkıntı var

Bir alt mesaja indi.

Melih: CANIM ABİM GELMİŞ, HOŞ GELMİŞ, AKŞAMA ŞENLİK VAR!

Gözlerini devirip başka bir mesaja geçti bu kez.

Müezzin: Abi hoş geldin, eğer sen de müsaitsen akşam çocuklarla bir araya gelip senin gelişini kutlayalım istiyoruz

Müezzin: Müsait değilsen sorun yok

Murat: Sorun yok aslanım, Allah izin verirse gelirim akşam bizim mekana

Murat: Bu arada her hangi bir sıkıntı yok değil mi? Mahallede falan

Müezzin: Şuanlık yok abi, akşam gelince konuşuruz

Mesaja görüldü attığında oturduğu yataktan kalkıp camını açmak için ilerledi. Perdesini çektiğinde camı açarken az önce kaçar gibi evine giren kızın bina önünde Mihra ile konuştuğunu gördü.