Müezzin | Texting

3.7

Selamün aleykümmm

Uzun bir bölümle geldim ve size minik bir sürprizim var...

***

"İnsan sevdiğinde kalbindeki sevgi tüm benliğine yansıyormuş."

Saksıdaki gülü sularken kurmuştum bu cümleyi. Murat kaşlarını kaldırdığında oturduğu koltukta geriye yaslandı.

"Buz gibi olan kalbini bile eritiyormuş değil mi?" diye sordu düşünceli bir sesle.

Saksıyı alıp camın önüne koydum ve karşısına oturdum. Bugün nedense kendimi hiç olmadığım kadar iyi hissediyordum.

Kalbimi taştan zannederdim, o taşın altından filizlenen gülü görememişim.

"Aslında erimek değil bu kardeşim." dedim iyice yayılarak. "Hani soğuksun, kalbin herkese soğuk. Ama sırf o mutlu olsun diye karşısında gülümsüyorsun. Ona izin veriyorsun buzun ardını görmesi için."

Murat'ın yüzünde gülümseme oluştuğunda aklına kimin geldiğini az çok anlamıştım. Garipti, sevgi gerçekten beni güzelleştirdi sanki.

"Sen ne yaptın Ülkü ile?" diye sordum sessizlik hoşuma gitmeyince.

Bıkkın bir nefes verdi. "Burnumdan getiriyor. Kardeşi ile yazışıyoruz, hatta gidip annesi ile bile konuştum. Tutturdu istemiyorum diye."

"İstemiyorsa zorlayamazsın."

Yüzünde minik bir gülümseme oluştu ve, "İstiyor, sadece geçmiş yılların acısını çıkarıyor." dedi. Emin olmadığı bir şey hakkında yorum yapmayacağını bildiğim için sesimi çıkarmadım.

"Sen ne yaptın Gül ile?"

İsmi geçtiği an kalbimdeki kıpırtının hızına alışmaya çalıştım. Nasıl bir kızdı da beni hemen bu hale sokmuştu?

"Ailesi ile konuşmuş, annesi zaten çok sever beni ve Yasir'i. Şu akrabaları bir gitsin, söz nişan Allah ne verirse artık."

Gül sözünü tuttup Hilal'in evinde kalıyordu. Akrabaları iki gün önce gelmişti ve evine adım dahi atmamıştı. Eğer o adam oradaysa atmaması benim için çok daha iyiydi, sinir krizi geçirmek istemiyordum.

Biraz daha oturduktan sonra anahtar sesi işitince gelenin kim olduğunu bildiğim için oturuşumu bozmadım. Yasir, oturma odasına girip Murat'ı gördüğünde neşeyle yanına oturdu.

"Evimin ikinci direği? Yoksa o kızdan vazgeçip beni istemeye mi geldin?"

Ben kafamı iki yana sallarken Murat gözlerini devirip ensesine vurmuştu.
"Yasir, üstümdeki enerjiyi sana harcamak istemiyorum kardeşim. Uzaklaş."

Yasir alınmış gibi yapıp elini kalbine koydu ve, "Ben ki, seni Hilal'imin yerine koymak istemiş biriyim. Böyle mi olduk şimdi?" dedi. İşten yeni çıkmıştı, bugün dükkanı o kapatsın diye ben evden çıkmamıştım. Bazen bana güvenip geç geliyordu ama artık alışması lazımdı.

"Yasir defol git başımdan lan, elimde kalacaksın."

Murat'ın sinirli sesinden sonra bakışları bana döndü. "Güllü yenge Hilal'imin yanındaymış, yarın onu istemeye gideceğiz, inşallah çikolatalı sütümün aklını çelmez."

Yanımdaki yastığı kafasına atıp, "Doğru konuş lan, dikmeyeyim o ağzını." dedim sert sesimle. Omuzlarını silkip güldü.

Gerçekten dayak istiyordu.

"Şimdi hazır gitmişken güllü yengeyi de istesek ve aradan çıksanız ne güzel olur."

Murat dayanamayıp ayaklandı ve,"Gitmezsem elimde kalacak." diyerek bana selam verip çıktı odadan.