45: THICKER THAN WATER

2.6K 195 62
                                    

The dreadful howls and growls echoed even it was miles away, and as my eyes slowly glance to the horizon, the thick sheets of the clouds along with stars splintered on it made me question myself if I could even see the eye of the heavens, or I will meet my end amidst the dusk.

The cold, wintry wind brushes my skin. And in the middle of ambiguous thoughts, a thunderous weep caught our attention—all the way from above, a holler of despair rung through our ears.

“Let’s go…” Parker immediately pulled me out of the storage room and went back to the specimen room. As soon as we met the others, they all abruptly eyed me.

“What’s that?” I asked. They all shrugged, making me look at Alex, “It was her, right?”

Kagat-labi na tumango si Alex kasabay nito ang pagbaling niya sa ibang direksyon. Muling umalingawngaw ang boses ng isang babae, tumatangis ito habang walang humpay ang sigaw.

Mas lalong humigpit ang kapit sa akin ni Parker, saglit nawala ang atensyon ko sa kanila nang makarinig ako ng dahan-dahan na pagkabasag ng salamin sa aking gilid.

“Shall we go upstairs?” I heard Cara asked.

“It will be dangerous for Amira!” Tyler argued.

I can hear them, but my attention wasn’t focused on them. And because of their endless bickering, they failed to notice what I felt.

“But that is Tita Aly’s voice! She’s asking for help!” Cara shouted.

I slowly let go of Parker’s hand and tilted my head to look behind. Blood drained out of my face as I twisted my lips. I weakly tugged Parker’s sleeves.

The faint crackling sound, along with crimson leering eyes of humans inside the test tubes, was creeping me out. They were all looking at me as if they wanted something from me.

I gulped, “Guys…” Tangina naman nasa pinakalikod ako.

Sa dami ng mg test tube sa lugar na ito, hindi lahat ay agad nasalinan ng antidote. Kalahati sa kanila ay unti-unting umaayos ang kalagayan, samantalang ang iba ay nakatitig lamang sa akin.

“I think we should go!”

“Pero paano nga si Amira? Oras na makita ‘yan ni Tito August. Alam niyo ang mangyayari.”

At dahil hindi pa rin sila tapos sa kanilang walang sawang bangayan ay nag-iisa lamang akong natatakot dito. Inis kong sinipa si Parker dahilan upang lingunin niya ako.

“Tangina— Ay, puta!” Mabilis akong hinigit ni Spencer palapit sa kanya nang tuluyan nang masira ang mga salamin.

Dahan-dahan nagbabago ang kanilang itsura, kung kanina halos sumabog ang kanilang mga ugat mula ulo hanggang talampakan. Ngayon ay unti-unting natutuyot ang kanilang mga balat at napipilas ito sa kanilang mga katawan. Ang mga nakadidiring mga laman loob nila ay nagsisipatakan hanggang sa mahila nila iyon habang naglalakad patungo sa amin.

Ang mga mata ko ay nanatiling nakatingin kay Gray, siya lamang ang naging bozo sa kanilang apat na niligtas ko.

“Amira—” Kagat-labi akong naglakad patungo rito. Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isipan ko, basta ang alam ko’y may tila nais siyang sabihin.

Gulat ang mga mata nila nang lagpasan ako ng mga bozos na naunang maglakad kay Gray.

“Shit! Should we kill them?” Peter asked.

“What the hell is with you, Amira? Bakit nilalagpasan ka nila?” Takhang tanong ni Tyler.

I frustratingly bit my lips as my eyes were locked to Gray’s. He stops in front while looking through as if he was looking at someone behind my back.

OUTCAST (PUBLISHED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon