46: METAMORPHOSIS

2.4K 188 53
                                    

Under the shade of the moon, her eyes glinted frustration and distress as she peered her eyes on me. My mother squeezed her mouth shut as her lips tremble, finding the words she meant to utter. It is not the first time I felt the distance between us because we’ve been like this since the beginning.


The first time she showed her emotions, her love and care for me, was when I left home.


I knew that something was off. I knew that it was just for a show.


“Anak naman…” Nanlulumo ang mga mata n’ya nang dahan-dahan niyang buksan ito. Hindi ko alam pero una pa lamang ay alam ko ng may mali.


Hindi ko maiwasan ang hindi mapangiti habang pinapanood siya. Sa aming dalawa ni Alex, siya ang malapit sa aming ina kaya’t alam kong tama lamang ang desisyon ko na alisin silang lahat sa plano ko—alam ko rin lahat sila’y hindi maniniwala sa akin dahil sa puso’t isipan nila, si Augustus Fernandez ang kailangan naming patumbahin.


“Mommy…” The harsh, cold wind raspingly blew my hair to my face as I remain amusedly looking at her. I glanced towards the edge and grimaced. At this height, I can only predict that one of us will die, or much worse; it will be the both of us. I gave her my sweetest smile and smiled, “Mommy… Everything went according to my plan.”


“Amira, anak… I don’t get you…”


I tilted my head with a mock. As I slowly drifted my attention to the door with Alex and the others are fixed, blaming my father, I can freely face the monster in my façade. I gripped tightly at my katana and looked at her fiercely.


“You didn’t saw this coming, aren’t you?” A smile slowly crept out of my face while looking at her flustered expression. Since the beginning, I was never really fond of her; that’s why I always wait for my father even though it would take all night waiting for him. My suspicions paid off when Parker and Tyler’s identity was exposed along with the truth about Genesis, “I am not naïve. I knew that you are our enemy from the start.”


She tried walking her way in front but immediately halted when I pointed the katana to stop her.


“Anak naman… You are just by your love to your father…” Akala ko rin. Akala ko rin na nabubulag ako kasi mas mahalaga siya kumpara sa kanya.


“Am I?”


“Please… Listen…”


Dahan-dahan kong pinagkrus ang aking mga braso saka sumandal sa may pinto. At sa pagpikit ng mga mata ko’y kinukumbinsi ko ang aking sarili na kumalma, ayusin at gawing klaro ang aking isipan lalo na’t ngayon ay sinusugal ko ang buhay ko para sa kanila.


Handa akong harapin mag-isa ang nag-iisang dahilan kung bakit kami naging dayuhan sa sarili naming mundo.


At sa saglit na katahimikan, ang huling pag-uusap namin ni Mr. Revileza ang munting kumislap sa malikot kong isipan. Isang mapait na katotohanan na siyang nagbigay ng kasugatan sa lahat.


Nakikiusap ako tulungan n’yo kami…”


Tita Alleona, hindi ko gusto ‘yang mga tingin mo na ‘yan. I will not freaking cut his head off—”


“Hi—hindi na dapat n’ya kami tinulungan pa. Dapat… Dapat namatay na lang kami nang matiwasay dahil nahihirapan na ako. Marami akong kasalanan no’n ngunit hindi ko alam na ganitong hirap kailangan kong maranasan…”

OUTCAST (PUBLISHED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon