Emerald

Κεφάλαιο 14. Silence is violent

"Έι Άρια!" άκουσα την πλέον γνωστή φωνή της Σαμ. Γύρισα να κοιτάξω.  Καθόταν σε ένα κεντρικό τραπέζι μαζί με τον Εντ. Έκανα νόημα ότι απλά θα πήγαινα να πάρω φαγητό. Περίμενα υπομονετικά στην ουρά 5' όταν τελικά τα νεύρα μου έγιναν κομμάτια. Ένα αγόρι,  λογικά μικρότερος σε ηλικία από εμένα, μπήκε μπροστά μου σαν να ήταν πάντα εκεί. Στένεψα τα μάτια μου και τον σκούντηξα.

"Γεια σου όμορφη." είπε γυρίζοντας προς το μέρος μου.

"Εε μπήκες μπροστά μου." του είπα τρίζοντας τα δόντια μου.

"Οκ." δεν έκανε τίποτα άλλο. Ούτε πήγε πίσω στην ουρά, ούτε τίποτα. Νομίζει ότι με ένα οκ απλά καθάρισε;

"Duh. Απλά φύγε από μπροστά μου!" και φυσικά τώρα πρέπει να έρθουν οι τρομακτικοί φίλοι του.

"Έγινε κάτι; Σε ενοχλεί αυτή;" ρώτησε ο ένας το αγόρι μπροστά μου.

"Νοπ ." είπε τονίζοντας το π. Μου κόπηκε η όρεξη. Ίσως φταίει που χέστηκα πάνω μου. Πήγα σχεδόν τρέχοντας στα παιδιά. Η Σαμ με κοίταξε μπερδεμένη, ενώ ο Εντ δάγκωσε το μήλο του.

"Τι έγινε;" με ρώτησε. Γέλασα χαζά.

"Λοιπόν..είναι πολύ αστεία ιστορία..-" άρχισα να λέω μπερδεύοντας τα λόγια μου.

"Λοιπόν πάντα μου άρεσαν οι αστείες ιστορίες." με διέκοψε ο Άντριαν. Τοποθέτησε τον δίσκο του στο τραπέζι μας και κάθισε δίπλα μου. Ένα χαζό χαμόγελο απλώνονταν στο μισό πρόσωπό του. Τα μαλλιά του ήταν όπως πάντα επιμελώς ατημέλητα και τα γυμνασμένα μπράτσα του διαγράφονταν κάτω από το μαύρο tshirt. Για μια στιγμή ξέχασα για ποιον λόγο είμαι θυμωμένη.

"Θα σου μπει καμιά μύγα." είπε γελώντας. Εκείνη την στιγμή κατάλαβα ότι τον κοιτούσα σαν χάνος, με ανοιχτό το στόμα και γουρλωμένα μάτια. Κοκκίνησα και πήρα το βλέμμα μου από πάνω του. Ο αδερφός μου έβηξε και τον κοίταξα. Τα χείλη του σχημάτιζαν μία ευθεία γραμμή. Απλά ανασήκωσα τους ώμους μου.

"Πως σου φαίνεται σήμερα η Τζέσικα;" ρώτησε η Σαμ τον ξάδερφό της.

Ποια είναι αυτή;

"Η πρώην του." μου εξήγησε η Σαμ. Δεν κατάλαβα ότι είπα την σκέψη μου δυνατά. Όλοι άρχισαν να συζητάνε και να τρώνε και εγώ έμεινα μόνη να κοιτάω το κενό. Μετά από λίγη ώρα άκουσα το κινητό μου να δονήτε.

Από: Άγνωστο

Θες να έρθω να σου κάνω παρέα; 😉

Ughh, δεν απαντάω.

Στήριξα το κεφάλι μου στο τραπέζι και προσπάθησα να κοιμηθώ. Τινάχτηκα όταν ένα χέρι πέρασε γύρω από τους ώμους μου. Κοίταξα τρομαγμένα τον ιδιοκτήτη.

"Τι κάνεις;" ρώτησα τον Ντάνιελ.

"Δεν απάντησες στο μήνυμά μου και ανησύχησα." με την άκρη του ματιού μου είδα τον Άντριαν να πιέζει δυνατά τον χυμό του, με αποτέλεσμα να χυθεί πάνω σε αυτόν και τον αδερφό του.

"Τι κάνεις ρε ηλίθιε;" τον ρώτησε εξαγριωμένος ο Ντάνιελ. Ανασήκωσε τους ώμους του και απλά έφυγε από το τραπέζι.

Ποιο είναι το πρόβλημά του;

***
Στο επόμενο μάθημα η κοιλιά μου γουργούριζε σαν τρελή. Πολλά παιδιά ανά διαστήματα γύριζαν να με κοιτάξουν. Σε κάποια φάση άκουσα και ένα 'κάνε τη να σκάσει!' σε duh τόνο. Η ώρα πέρασε τρομακτικά αργά και όταν επιτέλους χτύπησε το κουδούνι ξεφύσιξα ανακουφισμένη. Είχα φτάσει στο ντουλαπάκι μου και προσπαθούσα να καταλάβω τι μάθημα είχα μετά, όταν ο Ντέιβιντ με έπιασε από το χέρι. Μου ξέφυγε μια μικρή τσιρίδα και σφαλιάρωσα το χέρι του.

"Μην τα κάνεις αυτά ξαφνικά. Μου κόπηκε η χολή." του είπα νευριασμένα. Τα χείλη του σχημάτιζαν μία ευθεία γραμμή ενώ το χέρι του ήταν σφιχτά δεμένο γύρω από τον καρπό μου.

"Θέλω να σου πω."

Ωχ.

"Είμαι όλη αυτιά." του είπα στριφογυρίζοντας τα μάτια μου "Και αν δεν σε πειράζει άφησε κάτω το χέρι μου γιατί πονάει." κοίταξε το χέρι του και μετά το πρόσωπό μου, στο οποίο διαγράφονταν ξεκάθαρα ο πόνος. Καθάρισε τον λαιμό του και άφησε το χέρι μου ελεύθερο.

"Συγνώμη." απολογήθηκε.

"Λοιπόν τι ήθελες να μου πεις;" τον ρώτησα τρίβοντας τον καρπό μου.

Μιά αμήχανη σιωπή εξαπλώθηκε στον αέρα.

"Λοιπόν.." είπε μετά από λίγο "δεν ξέρω τι συμβαίνει ανάμεσα σε εσένα και τον Άντριαν.." κοίταξε αλλού  "αλλά θέλω να μείνεις μακριά του."

Σιωπή.

***

Heyy κορίτσια.
Χρόνια πολλά και μπλα μπλα μπλα. :)
Πως σας φάνηκε το καινούριο εξώφυλλο; Μου πήρε δύο ώρες να το φτιάξω. .-.
Ελπίζω το κεφάλαιο να ήταν καλό.
Περιμένω οπωσδήποτε σχόλια. ^-^
Χμμ αυτά.
Εύη. xx