Emerald

Κεφάλαιο 18. Prince Charming

"Ναι!" ούρλιαξα όταν και η τελευταία μπάλα μπήκε μέσα. Ο Ντάνιελ γέλασε και σήκωσε το χέρι του για να κάνουμε high five. Το κόλλησα με δύναμη και άρχισα να κάνω τον χαρούμενο χορό μου.

"Ναι σας σκίσαμε!" φώναξα ξανά. Μόλις κατάλαβα τι έκανα τόση ώρα κοκκίνισα και έκρυψα το πρόσωπό μου με την βοήθεια των μαλλιών μου.

"Χα! Η τύχη του πρωτάρη." είπε η Λίλιαν, σταυρώνοντας τα χέρια πάνω στο στήθος της. Ρόλλαρα τα μάτια μου.

"Και εσύ πρωτάρα δεν είσαι;" την ρώτησα ειρωνικά.

"Πείναω. Εσείς πεινάτε;" ρώτησε ο Ντέιβ προσπαθώντας να ηρεμήσει την κατάσταση.

"Πολύ." απάντησε αμέσως αυτή.

Για πολλά πράγματα πεινάς, αλλά δεν θα το κάνουμε θέμα τώρα.

O Ντάνιελ με έπιασε απαλά από την μέση και με οδήγησε στο τραπέζι όπου καθόμασταν. Ένιωσα το δέρμα μου να μυρμηγκιάζει.

Αυτό δεν είναι καλό.

Κάθισα δίπλα στον Ντάνιελ και απέναντι από την Λίλιαν.

Σαν να ήμαστε σε διπλό ραντεβού. Ίου.

Η κοιλιά μου άρχισε να κάνει ήχους πληγωμένης φάλαινας και εγώ χαμογέλασα στους υπολοίπους αμήχανα. Όταν ήρθε η πίτσα, πήρα ένα κομμάτι και το έφαγα σε δευτερόλεπτα.

"Με τρελένουν οι τρόποι σου πριγκίπισσα." μου είπε ο Ντάνιελ στο αυτί και εγώ ανασήκωσα αδιάφορα τους ώμους μου, απολαμβάνοντας το δεύτερο κομμάτι.

"Λοιπόν Λιλ πως σου φαίνεται η αδερφή μου;" ρώτησε ο Ντέιβ την ώρα που προσπαθούσα να βάλω όλο το κομμάτι στο στόμα μου.

Ναι είμαι ανώριμη και το λατρεύω.

Με κοίταξε με μία έκφραση αηδίας ζωγραφισμένη στα χαρακτηριστικά της και προσπάθησε να μου χαμογελάσει. Προσπάθησε. Σούφρωσα τα μάτια μου και της έστειλα ένα από τα καλύτερα ψεύτικα χαμόγελά μου, παρόλο που έτρωγα. Είμαι περήφανη για τον εαυτό μου.

"Ω.. Είναι ιδιαίτερη." είπε. Κόντεψα να πνίγω και όταν επιτέλους κατάπια την μπουκιά μου, άρχισα να γελάω υστερικά. Μαζί μου άρχισε να γελά και o Ντάνιελ, ο οποίος προσπαθούσε να με ρωτήσει μέσα από τα ξεσπάσματα γέλιου του για ποιο πράγμα γελάμε, κάτι το οποίο ήταν ακόμη πιο αστείο και με έκανε να γελάω μέχρι δακρύων. Κυριολεκτικά έκλαψα. Η Λίλιαν με κοιτούσε με μισό μάτι. Μάλλον θα κατάλαβε ότι έχει δίκαιο. Ναι είμαι πολύ ιδιαίτερη. Σκούπισα τα δάκρυά μου και συνέχισα να τρώω το κομμάτι μου. Ο Ντάνιελ συνέχισε να κρυφογελά. Και έτσι Παρόλο που υπήρχε η Λίλιαν στο τραπέζι, πέρασα ένα όμορφο μεσημέρι. Κρίμα που δεν μπορούσα να είμαι και στον αγώνα του Άντριαν.