Emerald

Κεφάλαιο 9. Rain

Εδώ και κάποια ώρα προσπαθώ να καταλάβω τι μου έχει ξεφύγει.
Σχεδόν έχω τελειώσει την προσωπογραφία, αλλά είναι χάλια. Πολλές φορές δεν τα καταφέρνω με την πρώτη, αλλά τώρα είναι διαφορετικά. Αυτό που έφτιαξα δεν μοιάζει καθόλου με τον Άντριαν. Ούτε καν με άνθρωπο. Ξεφύσιξα και έκρυψα το χαρτί μέσα σε ένα βιβλίο. Ποτέ δεν πετάω κάτι που δεν είναι καλό. Αντίθετα το χρησιμοποιώ για να βλέπω τα λάθη μου και να μην τα ξανακάνω. Σηκώθηκα από το γραφείο και πήρα το κινητό στα χέρια μου.

Μαμά.

Μου το σήκωσε στο τέταρτο χτύπημα.

"Άρια;" με ρώτησε μισοκοιμισμένη. Μα καλά τι ώρα είναι;  αναρωτήθηκα και κοίταξα το ρολόι.

12:37. Πόση ώρα ζωγράφιζα;

"Ωχ. Συγνώμη μαμά. Δεν κατάλαβα ότι είναι τόσο περασμένη η ώρα." της είπα.

"Όχι, όχι. Δεν πειράζει. Για πες μου πως ήταν η πρώτη σου μέρα εκεί;" μου είπε.

"Καλά." απάντησα απλά. Άλλαξα αμέσως θέμα και την ρώτησα πως ήταν εκεί. Αν ήταν όλα καλά στην δουλειά της, κτλπ. Μετά από λίγη ώρα το κλείσαμε αφού πρώτα μου υποσχέθηκε ότι θα με πάρει αύριο. Άφησα το κινητό μου στο κομοδίνο και έβαλα τις πιτζάμες μου. Ξάπλωσα στο κρεβάτι και έκλεισα το φως. Ο ύπνος με πήρε σχεδόν αμέσως.

***

Ντριν, ντριν, ντριν, ντριν.

Ωω ηλίθιο ξυπνητήρι!

Πάτησα γρήγορα το κουμπί για να κλείσω αυτό το απαίσιο αντικείμενο. Πέταξα το πάπλωμα από πάνω μου και ανακάθισα στο κρεβάτι. Έτριψα τα μάτια μου και πήγα στο μπάνιο.

Πως είμαι έτσι; αναρωτήθηκα αφού είδα τον εαυτό μου στον καθρέφτη.

Έπλυνα το πρόσωπό μου και βγήκα από το μπάνιο, αφού άκουσα τον ήχο του μηνύματός από το κινητό μου. Το πήρα από το κομοδίνο και άνοιξα το μήνυμα.

Από: Άγνωστο

Θα πάμε μαζί στο σχολείο. Να με περιμένεις.
Άντριαν. Xx

1) Που βρήκε το κινητό μου;
2) Έλεος μου έστειλε xx.
3) Ωω θεέ μου! Θα με πάει ο Άντριαν! Ρεζίλι θα γίνω πάλι.
Ανάσες Aria, ανάσες.

Αποθήκευσα το κινητό του και το παράτησα στην άκρη. Κατέβηκα στην κουζίνα για πρωινό αλλά δεν ήταν κανείς κάτω. Πάνω στο τραπέζι ήταν ένα σημείωμα. Το άνοιξα.