Emerald

Κεφάλαιο 6. Bitches everywhere

Και έτσι γρήγορα πέρασαν οι τρεις πρώτες ώρες. Είχα καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια να μείνω μακριά από τον πολύ κόσμο και σχεδόν τα κατάφερα. Μέχρι που έφτασε η ώρα του μεσημεριανού. Δεν είχα κανένα άλλο κοινό μάθημα με τα παιδιά, ενώ αυτοί τα είχαν σχεδόν όλα. Μόλις χτύπησε για έξω πήρα το βιβλίο μου και άρχισα να περπατάω προς την πόρτα, έως ότου άκουσα το όνομά μου. Ήταν μια κοπέλα από το τμήμα μου. Άκουγα την τσίχλα της όλη την ώρα μέσα στο μάθημα. Εκνευριστηκή τσίχλα!

"Άρια! Περίμενε λίγο! Θέλω να σου πω!" με φώναξε με την τσιριχτή της φωνή. Δεν ήξερα καν το όνομά της. Έμεινα ακίνητη και περίμενα να έρθει προς το μέρος μου. Φορούσε την σχολική στολή ή τουλάχιστον μία απομίμησή της. Η φούστα της ήταν υπερβολικά κοντή και το πουκάμισό της στενό και διάφανο. Είχε μία μπλε κορδέλα στα μαλλιά και μασούσε την τσίχλα της σαν κατσίκα. Εγώ δεν είχα πάρει ακόμα την στολή μου. Την είχα παραγγείλει και θα ερχόταν ή σήμερα το μεσημέρι ή αύριο. Όταν έφτασε με έπιασε από το μπράτσο και με έριξε σχεδόν στον τοίχο. Συνέχισε να μασάει την τσίχλα.

"Άκου να σου πω! Δεν ξέρω ποιά νομίζεις πως είσαι αλλά ο Μπλακ είναι δικός μου!" είπε με την τσιριχτή φωνή της να μου τρυπάει τα τύμπανα. Δεν ήξερα τι να πω. Την κοιτούσα με γουρλωμένα μάτια να μασάει την τσίχλα της.

"Στην πραγματικότητα δεν ξέρω ποιά νομίζεις πως είσαι εσύ!" άρχισε να λέει ο Έντουαρντ.

Ωω θεέ μου ευχαριστώ! Είπα από μέσα μου.

"Ο Μπλακ δεν σε ξέρει καν καλή μου! Είσαι σαν μια μύγα που βουίζει γι αυτόν. ΑΣΉΜΑΝΤΗ ΑΛΛΆ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΉ!" συνέχισε η Σαμ.

"Και καλύτερα να αφήσεις ήσυχη την Άρια γιατί υπάρχουν και μυγοσκωτόστρες!" την συμπλήρωσε ο Έντ.

Πρώτη φορά βλέπω ανθρώπους να αλληλοσυμπληρώνονται.

Ήταν σειρά της να μείνει άφωνη. Εγώ απλά ανασήκωσα ελαφρά το δεξί μου φρύδι.

Καλά και πολύ bitch είμαι!

Βρήκε όμως σύντομα τα λόγια της.

"Χα!" είπε. "Δεν μπορείς να μιλήσεις εσύ και φωνάζεις τους φίλους σου;" συνέχισε να μασάει την τσίχλα. Ήθελα να της ανοίξω το στόμα και να της την χώσω...στον λαιμό. "Χα." ξαναείπε. "Κρίμα και σε είχα συμπαθήσει Έντ." συμπλήρωσε και μια λυπημένη φατσούλα.

"Εγώ φεύγω." είπε και περπάτησε σαν ξεβιδωμένη μέχρι την πόρτα.

"Α! Και που είσαι..ξέχασες την αξιοπρέπεια σου!" της φώναξε η Σαμ. Αυτή το μόνο που έκανε ήταν να σταματήσει να κουνιέται για δύο δευτερόλεπτα. Μετά συνέχισε κανονικά. Μόλις έφυγε σκάσαμε και οι τρεις στα γέλια. Τους πήρα και τους δύο αγκαλιά και τους είπα ευχαριστώ.