Emerald

Κεφάλαιο 25. And I forgot my name

Ξύπνησα αγκαλιά με τον αδερφό μου. Το ξυπνητήρι χτυπούσε εδώ και τρία λεπτά και αυτός δεν είχε καταλάβει τίποτα. Δεν πειράζει, θα τον ξυπνήσω όταν ετοιμαστώ ούτος ή άλλος κάνει δύο λεπτά να ντυθεί. Σηκώθηκα αργά από το κρεβάτι. Ήμουν τελείως πιασμένη, καθώς ο Ντέιβιντ με είχε πλακώσει και ένιωθα τα βλέφαρα μου βαριά. Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη του μπάνιου και όπως περίμενα τα μάτια μου ήταν πρησμένα. Ξεφύσηξα κουρασμένη και πλύθηκα στα γρήγορα. Έβαλα μία γκρι λεπτή μπλούζα ένα τζιν παντελόνι και πήγα μα ξυπνήσω τον Ντέιβ.

"Eεε σήκω είναι ώρα να ξυπνήσεις." του είπα σιγανά για να μην τον τρομάξω.

"Πέντε λεπτά ακόμα μαμά σε παρακαλώ.." είπε και αμέσως γέλασα.

"Σήκω τώρα και η μαμά θα σου δώσει γαλατάκι." του είπα στον ίδιο τόνο προσπαθώντας να μην γελάσω. Σηκώθηκε και έτριψε τα μάτια του.

"Που είναι;" ρώτησε, αλλά μόλις με είδε γούρλωσε τα μάτια του.

"Βρε άι στο διάολο!" είπε αμέσως μετά και με έριξε στο κρεβάτι γαργαλώντας με. Τουλάχιστον σήμερα η μέρα ξεκίνησε καλά.. Χθες το βράδυ αφού συζήτησα αρκετά με τον αδερφό μου, πήρα την απόφαση να ζητήσω συγνώμη από τον Άντριαν. Πρόβαρα τον λόγο μου όλο το βράδυ στο κεφάλι μου και δεν πίστευα να πάει κάτι στραβά. Ξεφύσηξα και σηκώθηκα από το κρεβάτι αφού ο Ντέιβιντ πήγε στο δωμάτιό του να ετοιμαστεί.
Δεν είχα όρεξη για πρωινό και αφού ο Άντριαν ήταν αρκετά θυμωμένος με το χθεσινοβραδυνό γεγονός αποφάσισα να ξεκινήσω για το σχολείο.

Σας έχω πει ότι η τύχη δεν είναι ποτέ με το μέρος μου;

Πίστευα ότι θα μπορούσα να μιλήσω στο αγόρι μετά το σχολείο εφόσον θα είχα προλάβει να ετοιμαστώ ψυχολογικά, αλλά όχι γιατί ο θεός να μου κάνει την χάρη αφού χθες ήμουν τόσο κακό κορίτσι; Ρόλλαρα τα μάτια μου και κατευθύνθηκα προς το αυτοκίνητό του.

Γιατί να μην πάρει την μηχανή; Έτσι δεν θα μιλούσαμε ούτε καν οπτική επαφή δεν θα είχαμε.

Άνοιξα την πόρτα και κάθισα στην θέση του συνοδηγού. Δεν γύρισε να με κοιτάξει. Το βλέμμα το έξω από το παράθυρο και οι μύες στο σαγόνι του τεντωμένοι.

"Καλημέρα.." είπα αργά.

"Να πας στο διάολο!" φώναξε και χτύπησε τα χέρια του με δύναμη στο τιμόνι, ενώ πλέον με κοιτούσε κατάματα. Τρόμαξα και αντανακλαστικά κόλλησα στο κάθισμα, ενώ μου ξέφυγε και ένα μικρό ξεφωνιτό.