Zawgyi
"ငါကေတာ့သူ႔ေလာက္မေခ်ာဘူးေပါ့ေလ။ ဟုတ္စ!"
ဇန္ေလးသည္ မေက်မနပ္ႏွင့္ ေရရြတ္ေနမိစဥ္ ေနမင္းရံသည္ သူ႔ကိုၾကည့္ကာ ျပံဳးျပလာေလသည္။ သို႔ေသာ္ ႏူးညံ့ကာခ်ိဳသာေသာ ထိုအျပံဳးကိုျမင္သည္ႏွင့္ ေဒါသပိုထြက္သြားရကာ တစ္ဘက္သို႔ ဆတ္ခနဲလွည့္ပစ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ထုိေနရာမွထြက္လာခဲ့ေလသည္။
အဲဒီေနာက္ေတာ့သူလည္း အလုပ္တြင္ စိတ္နစ္မိသြားသျဖင့္ ေနမင္းရံအေၾကာင္းကို မေတြးမိေတာ့ေခ်။
ေန႔လည္ခင္းတြင္ေတာ့ က်န္ရစ္ေသာ ထမင္းဟင္းမ်ားကိုေဝငွကာ အိုးခြက္ပန္းကန္မ်ားကိုေဆးေၾကာလိုက္ၾကသည္။ ဇန္ေလးတို႔အိမ္ျပန္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ လင္းလက္သည္လည္း လိုက္ခဲ့မည္ဟုဆိုလာပါ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ လင္းလက္သည္ ဆိုင္ကယ္ကို အိမ္ျပန္ထားကာ အဝတ္လဲၿပီးေနာက္ ဇန္တို႔ကားႏွင့္ အိမ္လိုက္ခဲ့ေလသည္။
"ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ေတာ့မယ္ေနာ္။ ဆယ္ရက္ပဲပိတ္တာဆိုေတာ့။"
"အင္း။ ငါကtrainingျပန္သြားခ်င္တာ။ ဒါေပမယ့္ အစုိးရစစ္မို႔ အဘိုးႀကီးက မလာခိုင္းဘူး။"
"နင့္ဦးေႏွာက္အေၾကာင္းသိေနလို႔ျဖစ္မွာေပါ့။"
"လင္းလက္!!"
ႏွစ္ေယာက္သားသည္ အေနာက္ခန္းတြင္ အခ်င္းခ်င္းရိုက္ပုတ္ေနၾကၿပီးေနာက္ စကားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းသြားေလေတာ့သည္။
"နင့္အစ္ကိုေရာ? မေတြ႕မိပါလား။"
"ကိုကိုက ျပန္မလာေသးဘူး။ အခ်ိန္တန္ေတာ့ျပန္လာပါလိမ့္မယ္။ တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့အိမ္ျပန္ေရာက္လာမွာေပါ့။"
"ေဝါင္း… နင့္အစ္ကိုကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တယ္ထင္တယ္ေနာ္။"
လင္းလက္၏ ေထ့ေထ့ေငါ့ေငါ့စကားသံအဆံုးမွာေတာ့ ဇန္ေလး၏ျပန္လည္ေခ်ပသံေလး ေပၚထြက္လာျပန္သည္။
"သူ႔အက်င့္ကိုက အဲဒီလိုပဲေလ။ ျပန္လာခဲ့ပါဆိုၿပီး ဂ်ီတိုက္ေနလည္းမထူးဘူး။"
ထို႔ေနာက္ ဇန္ေလး၏ အိမ္သို႔ သူတို႔ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။ အိမ္တြင္ အနားယူၿပီးသည့္ေနာက္မွာေတာ့ ညေနငါးနာရီေလာက္တြင္ အဝတ္လဲကာ ျပန္ထြက္ခဲ့ၾကေလသည္။ ဇန္ေလးသည္ ဘုရားေရာက္ေရာက္ခ်င္း လူတစ္ေယာက္ကိုေသခ်ာရွာေဖြၾကည့္မိေလသည္။ မေတြ႕ရေလေတာ့ စိတ္ထဲမၾကည္မလင္ျဖစ္မိသြားေလေတာ့သည္။
ESTÁS LEYENDO
ျပံဳးေတာ္မူ
RomanceZawgyi ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္ရသူ ေပ်ာ္ပါေစ။ ၿပဳံးရယ္ပါေစ။ ထိုအၿပဳံးေလးတည္ၿမဲေစဖို႔ ဘာေတြဘယ္လိုေပးဆပ္ရပါေစ ေပးဆပ္ရန္အသင့္... ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ျမတ္နိုးရပါေသာ သဇင္ပန္းကေလး...... ၿပဳံးေတာ္မူ... Unicode ကျွန်တော့်ချစ်ရသူ ပျော်ပါစေ။ ပြုံးရယ်ပါစေ။ ထိုအပြုံးလေးတည...
