Zawgyi
ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ေတာ့ မုန္႔မ်ားေရာက္လာခဲ့ေလသည္။ ဇန္သည္ ဂိတ္ေပါက္တြင္မုန္႔မ်ားယူၿပီးျပန္လာရာ လမ္းတစ္ေလ်ွာက္တြင္ ေတြ႕သမ်ွလူမ်ားက ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္သြားသည့္အျပင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏စေနာက္ျခင္းကိုလည္း ခံရေလေတာ့သည္။
"ဇန္... မုန္႔ဆိုင္ဖြင့္မလို႔လား။"
ထိုသို႔ေမးခံလိုက္ရခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဇန္မ်က္ႏွာနီရဲသြားကာ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖလာေလသည္။
"ဆူးဆူးနဲ႔လင္းလက္အတြက္ေရာပါတယ္ေလ။"
အမွန္ေတာ့ ေနမင္းရံပို႔လာတာ ဇန္တစ္ေယာက္တည္းအတြက္ျဖစ္သည္။ ေလေဖာင္းမုန္႔မ်ားအျပင္ ေက်ာင္းထဲတြင္မေရာင္းသည့္ အျခားမုန္႔မ်ားကိုပါ ထည့္ေပးလိုက္တာေၾကာင့္ က်န္ေက်ာင္းအိတ္ႏွစ္လံုးအျပည့္ျဖစ္ေနသည့္အျပင္ ၾကက္ေၾကာ္၊ ကိုလာႏွင့္ ေရခဲမုန္႔သံုးေယာက္စာသည္လည္း မနည္းမေနာ။
အခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ မုန္႔ထုပ္မ်ားကိုခ်ကာ ဇန္ေရရြတ္လိုက္မိသည္။
"အဲဒီလူႀကီးကလည္း ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးပို႔လာရသလားလို႔။ မေကာင္းတာေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္ အမ်ားႀကီးပဲ။"
ထိုစကားကိုၾကားေတာ့ ဆူးဆူးကရယ္သည္။
"နင္မေပ်ာ္တာလည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႔ေနာ္။ မ်က္ႏွာႀကီးကျပံဳးၿဖီးေနတာပဲ။ ျပစမ္းပါဦး။ ဘာေတြပို႔လာတာလဲ?"
မုန္႔ထုပ္ဆီသို႔ ဆူးႏွင္းေမလက္လွမ္းလိုက္ေသာအခါတြင္ေတာ့ လင္းလက္ကေျပာလာေလသည္။
"ဆူးဆူး... ကိုေနမင္းရံက ဇန္ေလးအတြက္ပို႔လာတာေလ။"
ဇန္ကလက္ရမ္းလိုက္ရင္း ျပန္ေျပာလာသည္။
"ရပါတယ္။ မုန္႔ေတြက နင္တို႔အတြက္လည္းပါတာပဲကို။"
ဆူးႏွင္းေမသည္ လင္းလက္ကို "ျမင္တယ္ေနာ္" ဟူေသာအၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္ထဲမွ မုန္႔မ်ားကို အကုန္ထုတ္ၾကည့္ေနေလသည္။
လင္းလက္ကေမးလာျပန္သည္။
"အဲဒါဆို သူ႔ကိုေက်းဇူးတင္တယ္ဘာညာဖုန္းဆက္ဦးမွာလား?"
YOU ARE READING
ျပံဳးေတာ္မူ
RomanceZawgyi ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္ရသူ ေပ်ာ္ပါေစ။ ၿပဳံးရယ္ပါေစ။ ထိုအၿပဳံးေလးတည္ၿမဲေစဖို႔ ဘာေတြဘယ္လိုေပးဆပ္ရပါေစ ေပးဆပ္ရန္အသင့္... ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ျမတ္နိုးရပါေသာ သဇင္ပန္းကေလး...... ၿပဳံးေတာ္မူ... Unicode ကျွန်တော့်ချစ်ရသူ ပျော်ပါစေ။ ပြုံးရယ်ပါစေ။ ထိုအပြုံးလေးတည...
