Zawgyi
ခ်စ္ရသူက မ်က္ေမွာင္ေလးၾကဳတ္ထားကာေျပာလာေလေတာ့ သူ႔မွာသေဘာက်စြာရယ္မိရျပန္သည္။
"ပ်င္းေနၿပီလား?"
ဆိုဖာေပၚေျခေထာက္လိုက္ ခ်လိုက္ႏွင့္ တြန္႔လိမ္ေနေသာ ဇန္အား ေနမင္းရံေမးလိုက္မိသည္။
"အြန္း"
"ကိုယ္ျပန္ပို႔ေပးရမလား။"
"ရတယ္။ အေမကသူ႔ကိုမေစာင့္ရင္စိတ္ဆိုးလိမ့္မယ္။ ၾကာမယ္ဆိုတာလည္းႀကိဳမေျပာဘူးေလ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ခ်ိန္းထားတာကို။"
"ကိုယ္နဲ႔ အေမလည္း႐ွိတာပဲ။ အန္တီသက္ကို ကိုယ္ျပန္ပို႔ေပးလိုက္မယ္ေလ။ ဒါမွမဟုတ္လည္း ကိုယ့္အေမနဲ႔တစ္ေနရာ မုန္႔စားပို႔ေပးလိုက္မယ္။"
ထိုစကားတို႔ကိုၾကားသည္ႏွင့္ ဇန္တစ္ေယာက္ဝမ္းသာအားရျဖစ္သြားကာ ထိုင္ေနရာမွ ဆတ္ခနဲထလိုက္ေလသည္။
"အဲဒါဆို က်န္တဲ့ျပႆနာခင္ဗ်ားပဲၾကည့္ရွင္းလိုက္ေတာ့ေနာ္။"
ထို႔ေနာက္ ဇန္သည္ ေဒၚသက္ထားအနားသို႔သြားကာ ခပ္တိုးတိုးေျပာေလသည္။
"ေမေမ… သားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ခ်ိန္းထားလို႔ ႀကီးႏြယ္တို႔နဲ႔တူတူပဲ ျပန္လိုက္ေတာ့ေနာ္။ ဟိုလူႀကီးကေမေမ့ကိုျပန္ပို႔ေပးမယ္တဲ့။ ကားက သားျပန္ယူသြားလိုက္မယ္ေလ။"
"အမယ္… ေမေမမပါဘဲ တစ္ေယာက္တည္းမေမာင္းရပါဘူး။"
သားအမိႏွစ္ေယာက္ေျပာဆိုေနခိုက္ ေဘးခံုတြင္ထိုင္ေနေသာ ေဒၚႏြယ္ထြန္းက ဝင္ေျပာလာေလသည္။
"ဇန္သြားခ်င္သြားလိုက္ေလ။ သက္ထားက တို႔အိမ္လိုက္လည္ေပါ့။ ၿပီးမွ ကိုယ့္ဘာသာျပန္လည္းရတာပဲကို။ မဟုတ္လည္း ေနမင္းရံကိုလိုက္ပို႔ခိုင္းလိုက္မယ္ေလ။"
"ႏြယ္ႏြယ္ေနာ္။ နင့္သားကတစ္ရက္တေလေလး အားတာကို တစ္ေနကုန္ေခ်ာဆြဲထားလိုက္။ ကေလးကို သူငယ္ခ်င္းေတြဘာေတြနဲ႔လည္ခိုင္းပတ္ခိုင္းပါဦးဟယ္။"
"အမေလး… စိတ္မပူပါနဲ႔ရွင္။ ညေနက် ေတြ႕ဖို႔ခ်ိန္းထားၿပီးသား။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ့သူနဲ႔၊ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့သူနဲ႔ဆိုေတာ့ သိပ္မေတြ႕ျဖစ္ၾကတာပါေတာ္။"
YOU ARE READING
ျပံဳးေတာ္မူ
RomanceZawgyi ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္ရသူ ေပ်ာ္ပါေစ။ ၿပဳံးရယ္ပါေစ။ ထိုအၿပဳံးေလးတည္ၿမဲေစဖို႔ ဘာေတြဘယ္လိုေပးဆပ္ရပါေစ ေပးဆပ္ရန္အသင့္... ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ျမတ္နိုးရပါေသာ သဇင္ပန္းကေလး...... ၿပဳံးေတာ္မူ... Unicode ကျွန်တော့်ချစ်ရသူ ပျော်ပါစေ။ ပြုံးရယ်ပါစေ။ ထိုအပြုံးလေးတည...
