Part-35(Final)

469 22 0
                                    

Zawgyi
"ကို!!"

ဇန္ေခၚလိုက္ေသာ နာမ္စားေလးေၾကာင့္ အားကစားရံုထဲတြင္က်န္ေနေသာ လူအမ်ားစု၏အာ႐ံုသည္ ဇန္႔ထံသို႔ေရာက္လာေလသည္။

ဇန္သည္ ေနမင္းရံကိုဖက္ထားမိၿပီး ေနမင္းရံသည္လည္း ဇန္႔ကိုျပန္လည္ေပြ႕ဖက္ထားသည္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာခြဲခြာေနရၿပီး ေနာက္ဆံုးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား အတူတကြ႐ွိႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။

ဇန္သည္ ေနမင္းရံကိုအျမန္လႊတ္လိုက္ကာ ပ်ာယာခတ္စြာေျပာလာေလသည္။

"ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုး ေခၽြးေတြနဲ႔။"

ေနမင္းရံသည္ သူ႔အက်ႌကို ခါေပးလာေသာဇန္႔ကို ျပံဳး၍ၾကည့္ေနရင္း ေျပာလာသည္။

"ဇန္ကစားသြားတာ တကယ္ၾကည့္လို႔ေကာင္းတယ္။ ကစားပြဲစကတည္းက ကိုယ္ေရာက္ေနတာ။ အရမ္းပင္ပန္းေနမွာပဲ။"

ပုဆိုး၊ ႐ွပ္အက်ႌလက္ရွည္ကိုဝတ္ဆင္ထားကာ ခါတိုင္းႏွင့္မတူေသာ ေနမင္းရံကိုၾကည့္ရင္း ဇန္ရယ္မိသည္။ ဒီလူႀကီးက ဘယ္လိုဝတ္ဝတ္ၾကည့္လို႔ေကာင္းေနသည္။ ဇန္သည္ သနားစရာမ်က္ႏွာေပးေလးႏွင့္ ေနမင္းရံအနားကိုတိုးကပ္ကာ စခၽြဲေလေတာ့သည္။ ထိုေပါက္စသည္ ကေလးမဟုတ္ေတာ့ေသာ္ျငား ခၽြဲရန္ေတာ့မေမ့ပါေခ်။

"ဇန္ကအရမ္းပင္ပန္းေနတာေလ။ ဇန္႔ကိုေရခဲမုန္႔ေလးဝယ္ေကၽြးပါေနာ္။"

အေၾကာင္းသိေနေသာ ေနမင္းရံကလည္း ဇန္႔ကို အလိုမလိုက္ေခ်။ ႏႈတ္ခမ္းဆူကာခၽြဲေနေသာ ဇန္႔ပါးျပင္ေလးကိုခပ္ဖြဖြဆြဲညစ္ကာ ေျပာလာပါ၏။

"မရဘူးေနာ္ဇန္။ အရမ္းပင္ပန္းထားတာ။ လည္ေခ်ာင္းေတြနာၿပီး ဖ်ားလိမ့္မယ္။ ေနာက္ေန႔က် ဝယ္ေကၽြးမယ္ေနာ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔မုန္႔သြားစားဖို႔ အစီအစဥ္မရွိရင္ ဒီေန႔အိမ္ေစာေစာျပန္ၿပီးနားလိုက္အံုး။ ကိုယ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ။"

"ကပ္ပတိန္က အရမ္းစည္းကမ္းႀကီးတာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္တာကို မုန္႔သြားမစားရဘူးတဲ့။ ကြတ္ကီးတစ္ခုစီပဲေကၽြးၿပီး အိမ္ျပန္နားခိုင္းတယ္။"

ဇန္ကျပံဳးစိစိႏွင့္ လက္ထဲကဝက္ဝံပံုကြတ္ကီးေလးကိုျပလာေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးရယ္လိုက္မိၾကေလသည္။

ျပံဳးေတာ္မူजहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें