Zawgyi
"ဟမ္! လာျပန္ၿပီေနာက္တစ္ေယာက္။ ဟိုအဘိုးႀကီးလည္း ဒီလိုပဲေျပာခဲ့တာပဲ။"
ဇန္သည္ အံ့ၾသတႀကီးႏွင့္ ေျပာလာေလေတာ့ ေနမင္းရံရယ္လိုက္မိျပန္သည္။
"ဇန္သံုးသပ္ျပသြားတာေတြက အေတာ္ေကာင္းတယ္ေလ။ တကၠသိုလ္ေရာက္ရင္ေရာ ဆက္ကစားျဖစ္မွာလား။"
"ကၽြန္ေတာ္က ေဘာ္လီေဘာကစားရတာကို သေဘာက်ပါတယ္။ အျမဲတမ္းလည္းကစားခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းေတာ့ ျဖစ္လာမယ္မထင္ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ တစ္ခ်ိန္လံုးကစားရလို႔ ျဖစ္လာမယ့္စိတ္ဖိစီးမႈေတြကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္မခံႏိုင္ဘူး။ အျမဲတမ္းအားကစားကိုစိတ္ဝင္စားမယ္လို႔လည္း အာမ မခံႏိုင္ဘူး။ လက္ေရြးစင္အားကစားသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ အရမ္းခက္တယ္ဗ်။ ၿပီးေတာ့ တကယ္တမ္းကၽြန္ေတာ္က ကိတ္မုန္႔ဆိုင္ဖြင့္ခ်င္တာ။"
ဇန္သည္ ေခါက္ၿပီးသားအဝတ္မ်ားကိုေသခ်ာထပ္လိုက္ရင္း ဆက္ေျပာလာျပန္သည္။
"တကၠသိုလ္ေရာက္ရင္ေတာ့မေျပာတတ္ဘူး။ အေဝးသင္တက္ျဖစ္ရင္ေတာ့ ဆက္မကစားျဖစ္ေလာက္ေတာ့ဘူး။ သင္တန္းေတြလည္းတက္ရဦးမွာဆိုေတာ့။ ေရာ့… တီဗီရီမုဒ္။ ခင္ဗ်ားၾကည့္ခ်င္တာၾကည့္။ ကၽြန္ေတာ္အဝတ္ေတြသြားသိမ္းလုိက္ဦးမယ္။"
ဇန္အဝတ္သိမ္းၿပီးျပန္ထြက္လာခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေနမင္းရံသည္ တီဗီေ႐ွ႕တြင္ရွိမေနေတာ့ေခ်။ တီဗီသည္ပိတ္လ်က္သားျဖစ္ေနၿပီး ေနမင္းရံကေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲေရာက္လို႔ေနၿပီ။ ဇန္ဝတ္ေနက် ေ႐ွ႕ဖံုးခါးစည္းအျဖဴေလးကို ဝတ္ဆင္ထားကာ ႐ွပ္အျဖဴ၏ လက္ကို တံေတာင္အထိ လိပ္တင္ထားသည္။
ဟင္းမ်ားေပၚတြင္အုပ္ရန္ျပင္ထားေသာ နံနံပင္မ်ားကို သပ္ရပ္စြာလွီးျဖတ္ကာ သံပုရာသီးကိုလည္း စိတ္လိုက္ေသးသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔လက္ကိုတဖန္ေသခ်ာေဆးကာ လက္ကိုင္ပုဝါႏွင့္သုတ္ေနသည္။
…ဓားကိုင္တာ ဒီေလာက္ကၽြမ္းမယ္လို႔ထင္မထားဘူး…
ဇန္အံ့အားသင့္မိတာေတာ့အမွန္။ သူေတြးမေနေတာ့ဘဲ ေနမင္းရံအနားသို႔သြားကာ ေျပာလိုက္ေလသည္။
YOU ARE READING
ျပံဳးေတာ္မူ
RomanceZawgyi ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္ရသူ ေပ်ာ္ပါေစ။ ၿပဳံးရယ္ပါေစ။ ထိုအၿပဳံးေလးတည္ၿမဲေစဖို႔ ဘာေတြဘယ္လိုေပးဆပ္ရပါေစ ေပးဆပ္ရန္အသင့္... ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ျမတ္နိုးရပါေသာ သဇင္ပန္းကေလး...... ၿပဳံးေတာ္မူ... Unicode ကျွန်တော့်ချစ်ရသူ ပျော်ပါစေ။ ပြုံးရယ်ပါစေ။ ထိုအပြုံးလေးတည...
