Zawgyi
အေၾကာင္းစံုၾကားရၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ဦးနန္းတင္သည္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ေမာလိုက္မိေလသည္။
"အဲဒီေလာက္သေဘာထားမေသးစမ္းပါနဲ႔ကြာ။"
"ကၽြန္ေတာ္ေျပာၿပီးၿပီပဲ။ အဲဒီလိုကိစၥေတြဘယ္လိုမွသည္းမခံႏိုင္ပါဘူးဆို။"
"ဒါဆို ႏိုင္ငံ့လက္ေရြးစင္အားကစားသမားျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပါ့။"
"ကၽြန္ေတာ္က စားဖိုမွဴးလုပ္မွာပါဆိုဗ်ာ!!"
ေက်ာပိုးအိတ္ကိုလြယ္ကာ ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္ႏွင့္ ထြက္သြားေသာ ဇန္ေလးကိုၾကည့္ရင္း ဦးနန္းတင္ျပံဳးလိုက္မိသည္။
...ဒီကေလးေတာင္ အရြယ္ေရာက္လာၿပီပဲ...
..................................................................
Trainingၿပီးေတာ့ ညေနငါးနာရီပင္ထိုးလို႔ေနၿပီ။ အျခားေက်ာင္းသားမ်ား က်ဴရွင္တက္ေနၾကေသာအခ်ိန္တြင္ ဇန္ဇန္သည္ ေဘာ္လီေဘာကြင္းထဲတြင္သာ ေရာက္ေနေလ့႐ွိသည္။ က်ဴ႐ွင္ကိုစေနတနဂၤေႏြေလာက္သာတက္ၿပီး စာကိုလည္းသိပ္စိတ္ဝင္စားေလ့မရွိေခ်။
စိတ္တိုတိုႏွင့္ေက်ာင္းျပင္ထြက္လာခ်ိန္မွာပဲ ေက်ာင္းေရွ႕တြင္ ရပ္ထားေသာ ကားကိုျမင္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေဒါသတို႔ငယ္ထိပ္အထိေဆာင့္တက္သြားေလေတာ့သည္။
"ခင္ဗ်ားဒီကိုဘာလာလုပ္တာလဲ?!"
ကားေရွ႕မွာရပ္ေနသည့္ ထိုလူအနားကို သြားကာ စိတ္တိုတိုႏွင့္ ေမးလိုက္မိေလေတာ့ ထိုလူသားကအံ့အားလည္းသင့္သြားသလို ေပ်ာ္သြားဟန္ျဖင့္ျပံဳးကာ ျပန္ေျဖလာေလသည္။
"တီခ်ယ္ျပံဳးနဲ႔လာေတြ႕တာ။ ဇန္ေလးကဒီေက်ာင္းမွာတက္တာလား?"
"တီခ်ယ္ျပံဳး???"
ထိုအခ်ိန္မွ ဇန္ေလးသတိရေလသည္။ ေက်ာင္းတည္ေထာင္သူ ဆရာမေဒၚျပံဳးၾကည္သည္ ယခင္က မန္းတကၠသိုလ္ပါေမာကၡတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့သည္။ သူဘာမွျပန္မေျပာခင္မွာဘဲ ဦးနန္းတင္၏ အသံကိုၾကားလိုက္ရေလသည္။
"ေရာက္လာၿပီလား? စာဂ်ပိုးေကာင္ေလး"
"ေလးေလး...ေနေကာင္းရဲ႕လားဗ်။"
YOU ARE READING
ျပံဳးေတာ္မူ
RomanceZawgyi ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္ရသူ ေပ်ာ္ပါေစ။ ၿပဳံးရယ္ပါေစ။ ထိုအၿပဳံးေလးတည္ၿမဲေစဖို႔ ဘာေတြဘယ္လိုေပးဆပ္ရပါေစ ေပးဆပ္ရန္အသင့္... ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ျမတ္နိုးရပါေသာ သဇင္ပန္းကေလး...... ၿပဳံးေတာ္မူ... Unicode ကျွန်တော့်ချစ်ရသူ ပျော်ပါစေ။ ပြုံးရယ်ပါစေ။ ထိုအပြုံးလေးတည...
