Zawgyi
မီးဖိုေခ်ာင္သိမ္းၿပီးသည္ႏွင့္ ဇန္သည္ အခန္းထဲသို႕ တန္းေျပးေလေတာ့သည္။ စာအုပ္အခ်ိဳ႕ကိုဖြင့္ကာ စာအနည္းငယ္ၾကည့္လိုက္ေသးသည္။ မနက္ျဖန္Testရွိတာေၾကာင့္ စာလည္းၾကည့္ရအံုးမည္ေလ။
သို႔ေသာ္ ဇန္ဇန္ဆိုသည္မွာ စာအုပ္ေရွ႕တြင္ၾကာရွည္ထိုင္ႏိုင္သူမဟုတ္ပါေခ်။ သူ႔လက္က တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ဖုန္းနားသို႔ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။
ထိုအခိုက္ ဖုန္းဝင္လာတာေၾကာင့္ ဇန္အံ့အားသင့္သြားေလေတာ့သည္။
"ဆူးႏွင္းေမ???"
သိပ္မရင္းႏွီးေတာ့ေသာ ထိုနံမည္သည္ ဇန္႔ႏႈတ္ဖ်ားမွ ထြက္က်လာၿပီးေနာက္ သူသက္ျပင္းခ်လိုက္မိေလသည္။ ဖုန္းမကိုင္ေတာ့ရင္ေကာင္းမလား၊ ကိုင္လိုက္သင့္သလား သူေတြးမိသည္။
…ျပႆနာ႐ွာလာရင္လည္း တစ္ခါတည္းအျပတ္ေျပာလိုက္ေတာ့မယ္ကြာ…
ဇန္စိတ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ဖုန္းကိုင္လိုက္ေလသည္။ သူစိတ္ညစ္မိသည္။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးကို သူတစ္ခါမ်ွ မရင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးေခ်။ ဒီလိုနာက်င္စရာမ်ိဳးကိုလည္း မၾကံဳေတြ႕ခ်င္ခဲ့ေပ။ ဒီလိုဆံုးရႈံးမႈမ်ိဳးကိုလည္း သူမလိုခ်င္ခဲ့ေပ။
"အင္းဆူးဆူး။"
"ဇန္… ဟိုတစ္ေန႔က ငါမရည္ရြယ္ဘဲ လုပ္မိသြားတာပါေနာ္။ ဒဏ္ရာသက္သာသြားၿပီလား။"
ဆူးႏွင္းေမ၏ အသံခပ္ေသးေသးသည္ သူ႔ကိုမ်က္ရည္ဝဲလာေစခဲ့ေလသည္။
"ငါသက္သာသြားပါၿပီ။"
"ေအးပါ။ နင္နဲ႔ကိုေနအဆင္ေျပသြားၿပီဆိုေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ေနာ္။ နင္တို႔အတူတူသြားလည္ၾကေသးလားဟင္။"
"မလည္ျဖစ္ေသးပါဘူး။"
"ေၾသာ္… နင္ငါ့ကိုပစ္ထားတယ္ေနာ္ဇန္။"
"မဟုတ္ပါဘူးဟာ။"
"အဲဒါဆို နင္တို႔သြားလည္ရင္ငါ့ကိုလည္းေခၚေလ။ ငါလည္းလိုက္ခ်င္တာေပါ့။"
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒီဘူတာပဲဆိုက္မည္မွန္း ဇန္သိထားၿပီးျဖစ္ေလသည္။ က်လုဆဲဆဲမ်က္ရည္တို႔ကို လက္ႏွင့္ပြတ္သုတ္ပစ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ဇန္ျပန္ေျဖမိေလသည္။
YOU ARE READING
ျပံဳးေတာ္မူ
RomanceZawgyi ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္ရသူ ေပ်ာ္ပါေစ။ ၿပဳံးရယ္ပါေစ။ ထိုအၿပဳံးေလးတည္ၿမဲေစဖို႔ ဘာေတြဘယ္လိုေပးဆပ္ရပါေစ ေပးဆပ္ရန္အသင့္... ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ျမတ္နိုးရပါေသာ သဇင္ပန္းကေလး...... ၿပဳံးေတာ္မူ... Unicode ကျွန်တော့်ချစ်ရသူ ပျော်ပါစေ။ ပြုံးရယ်ပါစေ။ ထိုအပြုံးလေးတည...
