High Wind and Waves (Provincia de Marina Series #2)

Kabanata 8

Kabanata 8

High Wind and Waves

Hindi ko alam kung paano nahalata ni Reeve na may gusto ako sa kapatid niya. Pero sana naman ay hindi niya iyon sabihin kay Isidore kasi ayaw kong maging awkward kaming dalawa sa isa't isa.

Kilala ko naman si Isidore. Mabait siya at sigurado hindi rin naman big deal kung magkakagusto ako sa kaniya. Pakiramdam ko ituturing niya lang iyon na joke kasi magkaibigan kami. Sigurado ang sasabihin niya...crush lang naman iyon at lilipas din.

Pasimple kong tinitigan si Isidore na nakikipagkuwentuhan sa iilan naming kaklaseng lalaki. Angat na angat siya sa kanila, maliban sa malambot ang tingin sa mukha, parang di rin siya makabasag ng pinggan. Kung ikukumpara ko siya sa mga kaklase ko, talagang wala na akong masasabi. Na kay Isidore na yata ang lahat.

Kaya di na talaga ako magtataka kung may iilan sa mga babae naming kaklase ang magkakagusto sa kaniya. Ang dami kong kaagaw pero alam kong lamang naman ako. Mas close ako kay Isidore. Alam ko ang lahat sa kaniya kaya dapat ay hindi ako mabahala.

Tama! Dapat lang!

"Hoy!" Bahagyang tinulak ni Mabel ang aking balikat kaya naputol ang pagtingin ko kay Isidore.

"Oh?" medyo irita kong baling sa kaibigan.

"Halata ka na masyado. Hinay hinay lang naman, Ada!" Hagikgik niya at umupo sa ibabaw ng armrest ng aking upuan. Inakbayan niya ako.

"Alam kong gwapo si Isidore pero sana naman 'wag kang magtulo-laway." Sinundot niya ang gilid ng labi ko. "Mag-review kaya tayo, ano? May summative kasi tayo Ada. Baka nakakalimutan mong hindi naman tayo matalino, ano?"

Napanguso ako at masama ang tingin sa upuang nasa harapan. Di pa nga sapat ang na-i-review ko kaya may punto naman si Mabel. Ayaw ko ring nakakahiya 'yong score ko mamaya sa test. Mayroon na akong crush kay Isidore kaya sana naman magpakitang-gilas din itong utak ko! Kahit minsan lang.

"Hay, malas na buhay," bulong ko nang matingnan na ang score ko sa mathematics.

18/30. Ang galing mo talaga, Ada.

"Okay lang 'yan! Pasado naman!" pampalubag-loob ni Mabel nang makita na ang papel ko. Sinilip ko ang kaniya.

At least di ako nag-iisa. Tumaas lang ako ng isang punto sa kaniya kaya okay na iyon. Hindi ako ang lowest. Medyo hindi na nakakahiya iyon.

"Ada," tawag sa akin ni Isidore. Agad kong itinago ang papel mula sa kaniya dahil ayaw kong makita niya ang nakakahiya kong score.

"Ano?" tanong ko at hilaw na ngumiti.

Kumunot ang noo ni Isidore. "Why are you hiding your paper from me? Ayaw mong makita ko?"

Namilog ang mga mata ko. Agresibo akong umiling habang nangingibabaw sa akin ang pagkakapahiya.

Grabe naman, Ada! Dati-rati naman ay hindi ako nahihiya na makita ni Isidore ang score ko. Nga lang, napagtanto kong may gusto nga ako sa kaniya at nakakahiya naman na makita niya ang mababa kong score.

"What is it?" alala niyang tanong. "Mababa ang score mo? Patingin," marahang aniya.

Umiling ako. "Mababa nga. Nakakahiya sa'yo. Baka perfect score ka."

"Mismo!" Sumingit si Mabel na nakasilip sa papel ni Isidore.

Napanguso ako at ibinalik ang tingin kay Isidore. "Sabi na eh."

"Why won't you show me your paper? Alam mong hindi kita huhusgahan sa kung anuman ang score mo."

Ngumiti sa akin si Isidore. Parang nagliwanag lang tuloy ang paligid ko. Sino ba namang makakatanggi sa ngiting iyon? Sobrang gaan at walang bahid na kahit ano.