Paparazzi | Tom Hiddleston

Dağılan Parçalar

bölüm şarkısı: 'tis the damn season
oy ve yorumları unutmayın, iyi okumalarr

''Çok iyi gidiyoruz. On dakika mola verelim, sonra tekrar devam edeceğiz.''

Yönetmenin dedikleriyle herkes etrafa dağılırken Tom sadece olduğu yerde durdu ve Steph'in yanındaki kızla ona yaklaşmasını izledi.

''Şu gömleği molalarda çıkaralım.'' dedi Steph, yanına gelince. ''Bir şey olacak diye ödüm kopuyor.''

Steph'in arkasında dikilen genç kız, gömleğin düğmelerine doğru uzandı. Tom hemen geri çekildi, yüzünde dümdüz bir ifade vardı. ''Teşekkürler, ben hallederim.'' dedi kulise doğru yürürken.

Arkasını dönüp kıza bir kez daha baktı. Hiçbir suçu olmayan Steph'in yeni asistanı, ona Valery'i hatırlatıyordu. Bu yüzden kızla asla konuşmuyor, çoğu zaman suratına bile bakmıyordu. Halbuki bu yeni kız, yeşil saçları ve mavi gözleriyle Valery'i birazcık bile andırmıyordu. Yine de onun yerine işe girmiş olması, Valery'i hatırlatması için yeterli bir sebepti.

Zaten Tom'un Valery'i hatırlaması için yeni asistanı görmesine gerek yoktu. Esen bir rüzgar, gökyüzüne doğru süzülen bir sigara dumanı ya da bir kapının gıcırtısı bile ona Valery'i hatırlatmak için yetiyordu.

Kulise girdiğinde derin bir nefes aldı. Günler geçtikçe burada durmak onun için zorlaşıyordu. Nefes alamadığını, stüdyonun gri duvarlarının üzerine geldiğini hissediyordu. Eski neşesinden ve kibarlığından hiçbir eser kalmamış, neredeyse kimseyle konuşmadan işini yapıp eve gidiyordu.

Mayıs ayına girmişlerdi, artık yaz mevsimi kapıya dayanmış, güneş ışıkları stüdyonun en karanlık köşelerine kadar girmişti. Ama Tom'un güneşi Şubat ayından beri açmıyordu.

Kulise girdiğinde kendini hızla koltuğa bıraktı. Yorgun hissediyordu, bu yorgunluk fiziksel bir ağırlıktan çok daha fazlasıydı. Oturduğu koltuğa yerleşirken aklına, birkaç ay önce bu koltukta Valery ile yaşadıkları bir anı geldi.

Tom koltuğa uzanmış, Valery de hemen onun yanında yatıyordu. Genç kızın başı Tom'un göğsündeydi, Tom da kolunu Valery'nin başının arkasından geçirip beline sarmıştı. Tom, genç kızın kulağının altından başlayarak boynuna doğru minik ıslak öpücükler kondururken Valery kıkırdadı. ''Steph içeri girerse görmek istemeyeceği bir sahneyle karşılaşacak.'' dedi.

Tom ağırlığını vermeden onun üzerine çıkarken ''Bu oldukça güzel bir sahne..'' diye mırıldandı. ''Steph'in şikayetçi olacağını sanmıyorum. Mesela ben olmuyorum.''

Valery onun öpücüklerinden kaçıp başını geriye atarak güldü. ''İş yerinde ahlaksız davranışlar, öyle mi Bay Hiddleston? Sizden bunu hiç beklemezdim.''

Tom onun bu klişe ama tatlı, oyuncu tavırlarına bayılıyordu. Valery hep böyle değildi, çoğu zaman suratı dümdüz olur; canının bir şeye sıkkın olduğu bakışlarından okunurdu. Kendini saldığı ve Tom ile eğlendiği zamanlar çok nadirdi. Bu yüzden Tom onun bu haline denk geldiğinde zamanı durdurmak ve sonsuza kadar karşısındaki kıza bakmak istiyordu. Böylece Valery hep mutlu olurdu, Tom da onun oyuncu kıkırtısını ve parlak gözlerini sonsuza kadar izleyebilirdi.

Tom, hala onun üzerindeyken omuz silkti. ''Ne diyebilirim ki? Ben kötü bir çocuğum.''

Valery tekrar kahkahayı bastı. Tom ne söylese o dakikalarca gülüyordu. Sanki bunu konuşmak zorunda kalmamak için yapıyor gibiydi. Bu uzun gülüşler, söylemek istemediği cümlelerinden kaçmak için bulduğu bir yol muydu?