Paparazzi | Tom Hiddleston

Aşk

BAYRAM HEDİYESİİİ🧡💛🧡💛🧡 bayramınız kutlu olsun🎊
bölüm şarkısı: my tears ricochet. kesinlikle dinleyin sözleri falan tam bu iki malı anlatıyor
oy ve yorumlar unutulmasın, iyi okumalar💋

Araba sesleri ve insan selinden oluşan kalabalığı yukarıdan izliyordu. Kollarını demirlere dayamış, yorgun sırtını hafifçe bükmüştü.

Bir zamanlar Valery'nin favori mekanı olan terastaydı, öğle aralarında hep buraya geliyordu.
Bu, ona çoktan ölmüş bir aşkın mezarı başında dikiliyormuş gibi hissettiriyordu.

Yukarıdan, bir ucundan diğer ucuna kadar dolup taşmış sokağı izlerken insanların ne kadar küçük göründüğünü fark etti. O da bedeninden yükselip, kibrinden sıyrılarak kendini yukarıdan izlediğinde sorunlarının ne kadar küçük olduğunu fark edebilir miydi?

Valery'nin yaptıklarını unutabilir miydi? Bunları geride bırakıp onunla olabilir miydi? Onu affedebilir miydi?

Onu çoktan affetmemiş miydi zaten?

Ya da tam tersi, sağlıklı olanı yapıp onu aşabilir miydi? Sadece Valery'nin yaptıklarını değil, Valery'nin kendisini de geride bırakabilir miydi?

Onu unutabilir miydi?

Her şeyi unutabilirdi. Valery'nin ona yalan söylediğini anladığı zamanları, vücudundaki soğukluğu, cümlelerindeki çaresizliği, o mahkeme salonunu, dosyayı önüne fırlatışını, sözleşmeyi imzalarken titreyen ellerini..

Bunları unutabilirdi. Bu kolaydı. Ama asla unutamayacağı şeyler de vardı, hissettikleri vardı.

Çünkü bir insanı, onun sana yaptıklarını unutabilirdin. Ama o insanın sana neler hissettirdiğini asla unutamazdın.

Tom hatırlıyordu. Valery odaya girdiğinde onunla beraber bir rüzgarın da estiğini, onu görünce hiç kimseye belli etmemeye çalıştığı tatlı telaşını, yaşlı kalbinin alışık olmadığı genç atışları, ona söylediği tüm sözcüklerin havada süzülüp güneş gibi üzerlerine açtığını.

Yaslandığı demirlikten doğruldu ve içeri geçti. Sophie ve Kevin, asansörün önünde bir şeyler konuşuyordu. Üçü beraber asansöre bindiler.

Asansör aşağı inerken hiç kimse konuşmuyordu. Tom sessizliği bozdu. "Geçen günkü Oscar'lık performansınızdan Valery'nin haberi var mı?"

Sophie ve Kevin, şaşkınca birbirlerine baktılar. Tom tekrar konuştu. "Ben kulisteyken orada olduğumu bilmiyormuş gibi konuşmanızdan bahsediyorum."

Asansör durmuştu. Kevin mırıldandı. "Belli etmediğimizi düşünmüştük."

Tom iç çekti. "Neden sürekli 20 yaş grubundakiler tarafından aptal yerine konuluyorum?" Bu soruyu kendi kendine soruyor gibiydi.

Tom asansörden çıkarken Kevin "Valery bizi öldürecek." dedi korkuyla.

Sophie omuz silkti. "Bu senin fikrindi, Tom'a söylemeyelim demiştim."

Kevin başını ağır bir şekilde salladı. "Sana inanamıyorum, Sophie."

*

"Merhaba, Valeria. Ben Moore Ajans'dan arıyorum. Bize geçen gün CV'ni atmıştın, hatırladın mı?"

Valery, oturduğu koltukta sanki telefondaki kadın onu görebilirmiş gibi oturuşunu düzeltti. "Evet, hatırladım. Merhaba."

"Biz seni işe almaya karar verdik. Ne zaman başlayabilirsin?" Valery bu kadınla iş başvurusu yaptığı zaman da konuşmuştu. O zaman kadının sesi tekdüze ve ilgisizken, şimdi sanki dünyanın en büyük haberini veriyormuş gibi neşeyle konuşuyordu.