Paparazzi | Tom Hiddleston

Yazar'dan..

Sanki her bölüm sonuna yazdığım notlarla kafanızı yeterince şişirmemişim gibi bir de teşekkür notu yazmak istedim.

İlk okuyucularıma (onlar kendilerini biliyor), hep yorum yapanlara, seri oy atanlara, çeşitli sosyal medya platformlarında kitabın reklamını yapanlara, sıkılıp yarıda bırakanlara, kitabı okuma listelerinde çürütenlere, hayalet okuyuculara ve daha sayamadığım herkese sonsuz kez teşekkür ederim..

26 Ocak Salı günü ilk bölümünü yayınlarak başladığım bu yolculuğu 28 Eylül Salı günü 40. bölümde bitirdim. Şimdi kitabı ''tamamlandı'' olarak işaretlerken bile hala ilk günkü heyecanım var. Bu yolculukta beni yalnız bırakmadığınız için teşekkür ederim. Desteğiniz olmasaydı muhtemelen yazmaktan sıkılıp yarıda bırakırdım, buraya kadar beraber geldik.

Wattpad'de kitap okumaya 2012 yılında başladım, ondan sonra ara sıra uygulamayı silip uzaklaşmış olsam bile her geri döndüğümde aynı şeyi gördüm; kitaplarda kadın karakterler hep aynıydı. Hata yapmayan, her zaman söylemesi gerekeni söyleyen, yapması gerekeni yapan, yapılan yanlışları sindiren taraf olan, ''mükemmel'' karakterler.

Valery'nin aşırı farklı bir karakter olduğunu iddia etmiyorum tabii ki, ama kendi okuduklarımdan farklı bir tipleme yazmaya çalıştım. Başarılı olduğumu da düşünüyorum. Çünkü hareketleri ve söyledikleri sizi hep ikiye böldü. Bazen hak verdiniz, bazen sinirlendiniz ve anlam veremediniz. Tıpkı gerçek hayatta karşılaştığımız insanlar hakkında hissettiklerimizi hissettiniz. Umarım bu karakteri okumaktan zevk almışsınızdır.

Ve umarım genel olarak kitabı okumaktan zevk almışsınızdır. Umarım kitap size bir şey katabilmiştir, bir şey öğretmiştir ya da sadece bir şey hissettirebilmiştir. Moraliniz bozuk olduğunda sizi gülümsetebilmiştir. (Genellikle ağlattı ama olsun.)

Şimdi eğer cevaplamaya üşenmezseniz birkaç soru sormak istiyorum çünkü düşüncelerinizi merak ediyorum. Finali beğendiniz mi? Beğenmediyseniz sizce nasıl olması gerekiyordu?

Aslında final 39. bölüm olacaktı. Valery, Tom evlenme teklifi ettiğinde hiçbir şey söylemeden gülümseyecek ve öyle bitecekti. Böylece herkes kendi kafasındaki sonu yazabilirdi. Ama ben belirsizlikten nefret eden klişe birisi olduğum için dayanamayıp sonu değiştirdim. Umarım bu kararım sizi memnun etmiştir.

İkinci sorum, ikisi mutlu olmayı hak ediyor muydu? Ben bu konudaki düşüncelerimi kitap devam ederken yazmak istemedim çünkü sizi etkileyecekti. Ama şimdi kitap bittiğine göre kişisel fikrimi söyleyebilirim:

Mutlu olmayı hak etmiyorlardı. Ama başka insanlarla mutlu olmayı hak etmiyorlardı.

Birbirleriyle mutlu olmayı hak ettiler çünkü ikisi de o kadar bok gibi insanlar ki, sadece birbirleriyle mutlu olabilirler hahshsdhj

İkisini ayıramazdım çünkü toksik ilişkiler böyledir, hep devam ederler. Taraflar birbirini bırakamaz, zaten bu yüzden ilişki toksiktir.

Kitap boyunca bu toksik ilişkinin güzellemesini yaptım maalesef. Ama siz böyle bir ilişki yaşarsanız her zaman kendinizi ön plana koyun ve o ilişkiden çıkın. Bu da 40 bölüm sonra gelen uyarı olsun :p

Eğer üşenmiyorsanız kitabı okurken en çok ilginizi çeken, en sevdiğiniz bölüm ya da kısımları da yazın lütfen. Çok merak ediyorum.

Sanırım artık söylenecek bir şey kalmadı. Ama sizin bana söyleyecek şeyleriniz bitmesin. İstediğiniz zaman mesaj atabilir, duvarıma gelebilirsiniz. Geç de olsa herkesin yazdıklarına döneceğim.

Ben bu kitabı mental açıdan kötü olduğum bir dönemde yazmaya başladım, artık bir şeyler düşünmekten kafayı yiyecektim ve her şeyi kağıda dökmek istedim. Burada kurulan güzel ortam ve hikaye için yaptığım beyin fırtınası bana çok yardımcı oldu, kendimi toparladım. Eğer böyle bir durumdaysanız lütfen kendinize yapmayı sevdiğiniz bir şey bulun. Yazın, okuyun ya da çizin. Ama mutlaka kendinize iyi bakın.

Umarım tekrar başka kitaplarda görüşebiliriz, o zamana kadar beni ve bu kitabı unutmayın. Sizi seviyorum ve hepinizi çok öpüyorum♡