DUYGUNUN ÖTESİNDE +18

32

Vücudumdaki kan çekilmişti sanki. Nasıl bir hissiyat içerisindeyim bilmiyordum. Sadece önümdeki sahnede takılı kalmıştım. Ne ağzımdan bir cümle çıkacak güç kalmıştı ne de tepki verecek bir beden.

"Sorun ne Alpay?" Kızın bakışları bir benim bir de Alpay'ın üzerinde geziyordu. Gerçek Alpay bu muydu yani? Bana gösterdiği gibi biri değil miydi? Neye üzülmeliydim? Ufak bir tartışmadan bu hallere gelmemize mi? Hiç sanmıyorum. Ben bunlara ağlayacak kadın değildim.

"Buradan gitsen iyi olur." Kız bana anlamazca baktı.

"Ne diyor Alpay bu kız?"

"Seni son kez uyarıyorum." Biraz daha üzerime gelirse hiç iyi şeyler olmayacaktı. Kendimi kontrol altına alabileceğimi sanmıyordum.

"Pardon da sen kim oluyorsun?"

Benden günah gitti.

Kızı saçlarından tutup yere fırlattım. Kapıyı Alpay'ın suratına kapatıp kıza geri döndüm.

Benim de bir sınırım vardı.

Karnına sert bir tekme geçirdim. Kız acıyla inlerken istemsiz gülmeye başladım.

Ve o sınırı geçmemeliydiler.

"İlk senin sonra da onun ağzına sıçacağım. Kurunun yanında yaşta yanacak bundan sonra." Ard arda nasıl istiyorsam öyle vuruyordum. İçim rahatlıyordu. Hemde hiç olmadığı kadar. Kız yarı baygın kalınca elimin acısını yeni fark etmiştim. Kapıya inatla vuran Alpay'ı ise aklıma geldikçe gebertesim geliyordu.

Kızı kolundan çekip kapıyı açtım. Alpay'ın önüne ittim. Alpay kıza öylece bakarken mutfağa girip bir şişe içki aldım. Havluya sarıp Alpay'ın yanına gittim.

"Tutku ne ya-" Mete'nin konuşmasına izin vermeden şişeyi Alpay'ın kafasına geçirdim. Alpay gözümün önünde yere yığılırken elimdeki havlu ile şişeyi kenara attım.

"Korkma ikisinin de hastanelik bir durumu yok." İçimdeki adrenalin duygusu arşa çıkmıştı. Bu his anlatılacak gibi değildi.

"İkisini aynı yatakta yatıralım. Yardım eder misin?" Mete bana bakakalırken kızı kollarından tutup götürmeye başladım. Alpay'ın uyandığında yaşadığı duyguyu görmek istiyordum. Bana inat olsun diye biriyle birlikte olacaksa olsun. Eninde sonunda pişman olacaktı.

Bu sabah olacağı gibi.

...

Erken saatte kalkıp kahvaltı hazırlamaya başladım. Sarp şansıma dün uykusunu tam yapmıştı. Bende iyi bir dinlenmiştim. Hala sinirliydim. Elimde olsa daha fazla şeyler yapardım.

"Düne göre daha iyi gibisin." Mete'nin dediklerine gülüp sırtımı tezgaha yasladım.

"İyi olmayıp ne yapacağım? Böyle boktan bir şeye ağlayacak değilim ya." Yalandı. Ağlamıştım. Kendime de duygularımı gizleyemezdim ya.

Kahvaltı hazırdı. Mete İnci'yi kaldırmaya gitmişti. Bende Sarp'ı almaya odaya gitmiştim. Beşiğinde emziğiyle oynuyordu. Kucağıma alıp odadan çıktıktan sonra hızlıca aşağıya indim.

Mete'yle İnci de masaya geçince kahvaltıyı yapmaya başlamıştık. O sırada üst kattan takırtılar gelmeye başlamıştı.

Güzel.

Bu evde kalmak istemiyordum. Fakat bu pisliği Alpay yaptı diye Acar'ın sözünden çıkacak değildim. Ne de olsa burada toplanmanın amacı çocukları korumaktı. Ve ben Sarp'ın hayatını tehlikeye atmak istemiyordum.