DUYGUNUN ÖTESİNDE +18

40

Beşi de ellerimden kayıp düşerken zorla duvara tutundum. Korktuğum başıma gelmişti. Eğer Alpay'a bir şey olursa ben ne yapacaktım?

Kimseye söyleme.

Kimseye söylememeliydim. Alpay dönene kadar susmam gerekiyordu. Bunu sadece kendime saklayacaktım. Başka yolu yoktu.

Görkem ne olacak?

Bilmiyordum. Ona söylersem direk Alpay'a söylerdi. Bu daha büyük bir sıkıntıydı.

Anne olacaksın.

Sinirlerim altüst olmuştu. Bunun için çok erkendi. Ben anne olmaya hazır değildim. Ama aldırmakta istemiyordum.

Bu işi gizlemekten başka şansın yok Tutku.

Kutularla beraber hepsini alıp çöpe attım. Sakinleş Tutku. Her şey düzelecek. Alpay geri gelecek. Söz verdi. O sözünü tutar.
Kendimi telkinlemekten başka bir şey yapamıyordum. Alpay geldiğinde onunla konuşabilecek miydim? Düşüncesi bile korkunçtu.

Odadan çıkıp aşağıya indim. Görkem salonda bir şeyler izliyordu. Geçip yanına oturdum. Şu saatten sonra iyi bir iletişim kurabileceğimi sanmıyordum. Daha çok erkendi.

"Sakinleştin mi?" Görkem'e bakıp kafamla onayladım. Sakinleşmekten başka çarem yoktu zaten.

Karnında bir bebek var Tutku.

Elim istemsizce karnıma gitti. Bu benim bebeğimdi. Anne olacaktım. Eğer bu bebeği doğurursam ona bakabilecek miydim? Alpay intikam için kendini feda edecek biriydi. Ya ona bir şey olur da tek başıma kalırsam.

"Tutku?" Daldığım düşüncelerden ayrılıp Görkem'e baktım. Galiba birkaç defa bana seslenmişti fakat ben duymamıştım.

"Bir şey mi oldu?" Sorduğu soruyla ellerimi karnımdan çektim.

"Bir şey olduğu yok. Sadece biraz ağrım var."

"Sıcak su torbası hazırlamamı ister misin?"

"Sağ ol ama gerek yok. Bende o bir işe yaramıyor." Dediğimde Görkem televizyonu kapatıp bana döndü. Gözleri bir süre karnımda gezdi.

"Tutku yalan söylemeyi bırak artık." Görkem'in dediğiyle kafamı öne eğdim. Fark etmiş miydi?

"Bunu saklamaya çalışma. Hamile olduğunu biliyorum." O nasıl biliyordu? Anlamsızca suratına baktım.

"Sen nasıl öğre-"

"Ben buraya seni koruyup kollamak, ihtiyaçlarını karşılamak için geldim Tutku. Evde senin için gerekli olan her şey vardı. İstediğin pede kadar. Ve sende bunu gayet iyi biliyorsun. İlk önce bir şey demedim. Dün zaten midenin bu kadar bulanmasını garip karşılamıştım. Bugün de eczanede ne kadar saklamaya çalışsanda aldıklarını gördüm." Her şeyi fark etmişti yani. Bir işi de düzgün yapamayacak kadar aptaldım ben. Eğer bunu Alpay'a söylerse tehlikeli olurdu.

"Bunu Alpay'a söylemeyeceksin değil mi?" Görkem gözlerini karnıma dikip derin bir nefes verdi. O da ne kadar tehlikeli olduğunun farkındaydı. Alpay'ın ne işler çevirdiğini biliyordum. Fakat Görkem bunu bildiğimi bilmiyordu. Ona belli etmemeliydim.

"Alpay'a şimdilik söylemeyeceğim." Derin bir nefes verip koltukta zorla doğruldum. Eğer Alpay öğrenseydi kafası karışacaktı. Bu onun için daha çok tehlikeli olurdu. Beni kandırıp HL'yi bitirmek için gittiğinin farkındaydım. Oradan sağ çıkmanın kolay olmadığını da çok iyi biliyordum.

"Bebeği doğuracaksın değil mi?" Dediğinde emin olmamam sinirimi bozmuştu.

"Bilmiyorum."