DUYGUNUN ÖTESİNDE +18

13

"Artık burada ne olduğunu biriniz açıklasın! Alpay'ın sırtındaki yarayı kim yaptı?!" İnci'nin bağırışları salonu esir alırken Görkem'in gelmesini bekledim. Ne olduğunu en iyi o biliyordu. Bu işin içinde Acar'ın olduğundan emindim fakat başka şeylerin de olmasından korkuyordum.

"Sen!" parmağı beni bulup nefretle suratıma baktı.

"Seni bu eve alıp kabul ettiğimizden beri Alpay'ın başına gelmeyen şey kalmadı. Başımıza bela olmaktan başka yaptığın hiçbir şey yok!" İnci'nin sert çıkışı vücudumun kasılmasına sebep olurken gözlerimi üzerinden çekip bakmamaya kararlı kıldım. Ta ki yakama yapışana kadar.

"Senin yüzünden aramızdan birine bir şey daha olursa seni öldürürüm!"

"İnci yeter!" Levent'in sesiyle etrafı sessizlik bulmuştu. Bileğini tutup yakamdan kurtarırken nefretle gözlerime bakmaya devam etti.

"Ne yeter Levent!? Hepiniz kör müsünüz?! Kız geldiğinden beri başımıza gelmeyen iş kalmadı! Şimdi sen gelmiş onu savunuyorsun!" Levent'in ayağa kalkıp İnci'nin karşısında durmasıyla İnci'nin sesi kesildi.

"Alpay olmadığında bu grubun başında ya ben ya da Görkem var İnci. Bir daha dediklerime karşı gelmeye çalışırsan bu sefer seni affetmem." Levent'in tehdidiyle İnci yerine geçerken Levent bana bakıp sakin haline büründü.

Gülümsüyordu.

"Burada yaşananlar kimsenin suçu değil. O yüzden aptalca fikirlerinizi kendinize saklayın. Hem Alpay'ın yarası hayati tehlike derecesinde değil. Arkadaş yarası açık bir şekilde etrafta dolaşırsa kan kaybından bu hale gelmesi gayet normal. Niye böyle bir şey yaptığını bilmiyor olsakta şu an bir açıklama yapılmadan kimsenin atıp tutmasına yer yok."

"Hangi gerizekalı yaralandıktan sonra etrafta cirit atar ki?" Kutay'ın dediğine hak verdim. Normal değildi.

"Levent onunla konuşmam gerek." dediğimde İnci'nin ateş saçan gözleri beni buldu.

"Görkem'le önemli şeyler konuşuyorlar. O yüzden burada kalman daha iyi olur. Eğer ciddi bir şeyse bana söyle." onlar Acar'ı ya da diğer şeyleri bilmiyordu. Bu yüzden Levent'le hiçbir şey konuşamazdım.

"Bunu Alpay'la konuşmam daha doğru olur " dediğimde kafasını olumlu anlamda sağladı.
O sırada merdivenlerden Görkem'in inmesiyle herkesin yüzü ona döndü.

"Siz sormadan ben söyleyeyim düne göre gayet iyi. Birazdan gelecek. Seni çağırıyor bu arada." beni işaret edince ayağa kalktığımda İnci koluma yapıştı. Az kaldı ağzına sıçmama. Bir anda Alpay için ölüp bitmeye başlamıştı. Tamam bu umrumda değildi fakat onun için bana taraf alması saçmalıktı.

"Onunla ilk benim konuşmam gerek Görkem." Dedikleriyle gözlerimi devirmemek için kendimi zor tuttum.

"Seni çağırmadı İnci. Tutku'yu çağırdı." Görkem'in tavrıyla omzuma çarpıp odasına çekildi. Ben ise ne olduğunu bilemeden Alpay'ın odasına ilerledim. Kapıyı tıklatıp 'gel' sesini duymamla içeri girmem bir oldu.
Her zamanki gibi koltuğuna yaslanmış sigarasını içine çekiyordu. Ne kadar söylemekten nefret etsem de her zamanki gibi mükemmeldi.

"Sana güzel haberlerim var." dedi dumanı üflerken. Dün yaşadıklarına rağmen ayakta dimdik durabilmesine hayran kalsam da şu an diyecekleri umrumda olması gereken tek şeylerdi.

"Gerçekleri söylemek için mi çağırdın? Çünkü şu an tek güzel haber o olabilir." dediğimde sırıtıp kemikli parmağıyla sigarasına nazikçe vurdu ve külünü döktü. Gözlerim oraya takılırken dudaklarına götürmesiyle bakışlarımı yüzüne çektim.