Special|°Aiman°|

9.6K 447 27
                                    

"Kau termenung apa?" Aku tengok Aiman di sebelah aku. Lagi tadi dia asyik tenung satu tempat. Aku rasa budak-budak yang datang main kat taman ni mesti takut dengan renungan Aiman.

"Eh. Tak ada apa." Aku mengecilkan mata aku. Iya iya je tak ada apa-apa. Nasiblah Akmal bagi aku keluar jap dengan Aiman ni. Jangan risau. Akmal ada je kat kereta. Harini memang kebetulan kitorang tengah jalan-jalan. Tu yang boleh jumpa tu.

Kereta dia parking depan kitorang jauh nun sana tu haaa. Aku siap nampak dia tengah renung kitorang dari dalam kereta.

Rileks Akmal.

"Ada apa kau nak jumpa ni? Kat rumah umi dengan abah tak boleh jumpa ke?" Aku tengok Aiman dengan muka berkerut.

Aiman geleng. Senyuman nipis dia berikan.

"Tak bolehlah. Aku dah nak gerak ni." Jam di pergelangan dilihat. Makin berkerut dahi aku. Nak ke mana?

"Ke mana?" Aku tengok sekeliling. Aku nampak Aiman datang naik kereta.

"Aku nak travel." Aiman tersengih sehingga nampak giginya yang tersusun rapi. Mata aku membesar. Serious lah? Bawak aku sekali boleh tak?

Eh Wana kau fikir apa ni? Mahu kena ketuk dengan laki aku kang. Hahahahha.

"Tiba-tiba je... Aku dah lama tak nampak kau. Tetiba harini cakap nak travel. Sekejap pulak tu jumpa." Aku menekur kaki aku yang bertutup dengan kasut.

Dia ni cuba nak move on ke apa? Tapi kena ke sampai pergi jauh-jauh? Kawan baik aku dah lah dia sorang. Lepasni aku nak member dengan siapa?

"Sebab aku ke?" Tanpa aku sedar, aku tercakap apa yang bermain di kepala aku. Laju tangan aku katup mulut. Mata aku larikan ke tempat lain.

"Maksud kau?" Aku alihkan tangan aku dari mulut. Dah terlepas cakapkan? Buat apa nak simpan lagi kan?

"Yelah... Kau cuba move on ke...?" Lama Aiman tenung aku. Dia meggeleng sambil tersenyum.

"Eh taklah, Wana. Janganlah fikir macam tu. Aku masih sayangkan kau." Terkejut aku. Hampir terkena serangan jantung rasanya.

"Tapi sebagai kawan sahaja. Cukuplah sekadar tu je. Aku tahu kau bukan milik aku. Kau abang aku punya. Buat apa aku nak tunggu lagi betul tak?" Sambil tu, matanya dilarikan ke arah Akmal yang berada dalam kereta. Aku nampak Akmal mengecilkan matanya melihat ke arah kitorang.

Mesti dia fikir, 'diorang ni ngumpat aku ke apa?'. Aku dah dapat agak apa yang bermain kat kepala Akmal sekarang. Dari muka dah tahu.

"Lebih baik aku cuba lupakan. Tak baik simpan perasaan pada kakak ipar betul tak? Mahu penumbuk naik kat muka aku lagi. Tak nak aku bila ingat balik. Bergetar jugak lutut aku time aku. Even masatu aku melawan. Kau nampak sendirikan muka Akmal macam mana masa tu?" Aku ketawa. Aku angguk.

Siapa je yang boleh lupa? Kejadian paling besar yang pernah jadi dalam hidup aku. Masa tu pertama kali aku nampak Akmal hilang kawalan.

"Aku pernah rasa jugaklah." Aku tunjuk pipi aku yang pernah tak sengaja jadi tempat hinggapnya tumbukan Akmal.

Aiman ketawa.

"Aku pun dah minta maaf dengan Akmal. Apa agaknya aku fikir masatu? Berani betul lamar kau macam tu." Aiman bersandar sambil melepaskan nafas panjang.

"Kalau aku tahu, aku lamar kau lebih awal. Tapi pusing macam mana pun, kau memang bukan untuk aku. Alhamdulillah aku tumpang gembira tengok kau dengan Akmal. Aku pun tak sangka Akmal akan berubah." Aku tersenyum.

"Manusia boleh berubah. Sejahat mana pun dia, satu masa bila diberikan hidayah, dia akan berubah. In Sya Allah." Aku dengan Aiman melihat ke arah Akmal semula. Kalini renungan tajam diberikan oleh Akmal.

Ah sudah.╮(─▽─)╭

"Weh, better stop tengok Akmal. Aku rasa boleh berlubang cermin kereta tu dia tengok. Bila-bila masa je tu dia akan keluar dari kereta." Aiman ketawa janggal. Aku angguk laju.

"Tapi betul kau ok?" Aku still risau. Yelah. Lama kot dia simpan rasa tu. Orang setia ni nak lupakan orang bukan senang.

"Hm? Haha aku oklah. Janganlah risau. Kau fokuskan kehidupan kau, Wana. Aku tak nak jadi penghalang antara korang berdua. Amik pengajaran dari masa lepas." Aku angguk.

"Aku rasa aku nak gerak dah ni. Takut tertinggal flight pulak."

"Lah nak gerak dah? Aku baru nak join. Nak dengar jugak korang ngumpat aku apa." Astagfirullah. Aiman dengan aku terkejut.

"Mana ada ngumpat." Aiman merenung Akmal.

"Nak gerak dah?" Akmal berdiri sebelah aku. Tangan dia letakkan di bahu aku. Aku mendongak tengok tengok Akmal. Dia tengok aku sambil tersenyum sebelum memfokuskan pandangan dia balik pada Aiman.

"Haah." Aiman bangun. Dia hulurkan tangan pada Akmal. Dengan rasa senang Akmal menyambut huluran tangan tu.

"Jaga Wana elok-elok."

"Aku tahulah. Dia isteri aku kan?" Ish dia ni. Dengan adik sendiri pun nak cari pasal ke? Tak habis-habis lagi?

"Sure?"

"Kau nak gaduh ke apa?" Automatik tangan aku tepuk perlahan perut Akmal. Mengaduh kecil dia. Buat hal lagi. Tak habis-habis.

"Aku gurau, bang. Kau ni serious sangatlah. Aku gerak dulu. Assalamualaikum."

"Waalaikumsalam." Saing aku dengan Akmal menjawab. Aiman mula pergi meninggalkan kami di taman.

"Puas dah berbual? Ngumpat abang apa?" Akmal melabuhkan punggungnya di sebelah aku. Tapi aku terus bangun.

"Eh? Abang baru duduk ni. Sabarlah." Aku ketawa.

"Siapa suruh? Jom? Cari makan?" Aku menarik tangan Akmal. Jam di pergelangan tangan dia lihat.

"Makan apa pukul 6 petang ni? Lapar lagi ke lepas solat tadi." Aku mengecilkan mata.

"Yes, saya lapar." Tak tipu weh. Aku masih nak makan lepas aku bedal nasi goreng ayam dengan abc tadi.

"Macam orang mengadung je." Aku dengan Akmal melihat sesama sendiri. Suasana tiba-tiba menjadi hening antara kami.

"Serious ke? Abang cakap je." Ermm... Sebenarnya, minggu lepas aku buat check up. Memang aku tengah pregnant. Dah 2 minggu. Aku terkejut tiba-tiba Akmal cakap macam tu. Yelah. Bila masa aku bagitahu dia kan?

"Sayang?" Perlahan-lahan aku lepaskan tangan Akmal. Belum sempat terlepas pun lagi dia pegang balik tangan aku. Akmal bangun dari duduk. Pandangan aku larikan dari Akmal.

"Serious ke?" Aku tersengih. Genggaman tangan aku dilepaskan. Senyuman di bibir Akmal makin melebar. Tiba-tiba Akmal macam gelabah sambil kedua tangan dia tumbuk ke udara.

"Aku nak jadi ayah siot!" Laju aku tengok keliling. WEH MALU SIOT ORANG TENGOK.

"Abang. Sabar. Orang tengoklah. Malulah sikit." Aku gelabah weh tak tahu nak buat apa dengan Akmal versi yang ni.

" Aku gelabah weh tak tahu nak buat apa dengan Akmal versi yang ni

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"Jom, jom. Abang bawak awak pergi makan." Akmal tarik tangan aku menuju ke kereta.

Alhamdulillah dia nak pergi dari sini. Diorang yang kat taman ni dah tengok kitorang dengan senyuman mengusik.

ARGHHH MALU NYAH!

Siaplah nanti Akmal bila dah balik.

Be Mine •°Complete√°•Where stories live. Discover now