*မဖတ္ခင္ warning ေပးပါတယ္၊
အဆင္မေျပရင္မဖတ္ဖို႔အႀကံျပဳပါရေစ*
တိတ္ဆိတ္တဲ့ ညအေမွာင္က ပင္လယ္ျပင္ထက္မွတဆင့္ အရွင့္နန္းေဆာင္ကိုေလျပည္မ်ားသယ္ပို႔လ်က္။
လေရာင္ျဖာက်ေနတဲ့ အရွင့္နန္းေဆာင္မွာေတာ့ ထုံးစံအတိုင္းအရွင္ဟာ ပုေလြတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕လမင္းႀကီးအားေဖ်ာ္ေျဖေနခဲ့တယ္။
"အရွင္~~"
ခ်စ္ရသူရဲ႕ေခၚသံေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္ေလေတာ့ေရကန္လိုၾကည္လင္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ၿပဳံးျပေနတဲ့ အရွင့္အပိုင္ေလး။
"လာပါအုံး ကိုယ့္အနား"
ပုေလြကိုေဘးခ်ၿပီး လက္ယက္ကာေခၚေတာ့
သူ႕အနားကိုလုံးလုံးေလးေျပးလာေလရဲ႕။
အနားေရာက္ေတာ့ခါးကိုဆြဲဖက္ၿပီး အရွင့္ရင္ခြင္အေငြ႕အသက္ကိုအဝ႐ူရိူက္ေစသည္။
ျဖာက်ေနတဲ့လေရာင္မွာ အရွင့္အပိုင္ေလးရဲ႕
ဆံႏြယ္ေတြၾကားတိုးေဝွ႕သြားၿပီး မ်က္ႏွာႏုႏုေလးေပၚမွာ ျဖတ္ေျပးလ်က္ရွိသည္။
လေရာင္ေၾကာင့္ဝင္းဖန့္ေနတဲ့မ်က္ႏွာႏုႏုေလးမွာပိုမိုၾကည့္ေကာင္းေနသလို ၊ စိုအိေနတဲ့ ႏူတ္ခမ္းေလးကလည္း သူမတူဆြဲေဆာင္လြန္းပါရဲ႕။
"အရွင္ မအိပ္ေသးဖူးလားဟင္"
ကလယ္ကလယ္ျဖစ္ေနတဲ့မ်က္လုံးေလးနဲ႕အတူသိခ်င္စိတ္ေၾကာင့္စူထြက္ေနတဲ့ ႏူတ္ခမ္းေလးမွာပန္းသီးစိတ္ေလးလို။
"ဟင့္အင္း မင္းကေရာ"
"ဟင့္အင္း အရွင္အိပ္တာကိုေစာင့္ေနတာ..."
"ဘာလို႔လဲ"
"အရွင္ကပုေလြမူတ္ေနတာကိုၾကည့္ခ်င္လို႔
အရွင္ကပုေလြမူတ္တာ အရမ္းေတာ္တာပဲေနာ္"
သူ႕ကိုဝမ္းသာအားရခ်ီးက်ဳးၿပီး ၿပဳံးျပတဲ့အခါ
မို႔တက္လာတဲ့ပါးႏွစ္ဖက္ကို အရွင္မျငင္းရက္နိုင္ခဲ့ပါ။
မ်က္လုံးေလးဝိုင္းစက္ၿပီး ႏူတ္ခမ္းေလးေထာ္ၿပီးအရွင့္အသည္းကိုေႁခြေနတာမ်ား ကေလးရယ္။
လည္တိုင္ေလးအားအနမ္းေႁခြၿပီးနား႐ြတ္ေလးကိုငုံခဲေလေတာ့ ထြက္ေပၚလာတဲ့ ညည္းၫူသံတစ္ခ်ိဳ႕။
YOU ARE READING
ပန်းရိုင်း
Fanfiction"ပန်းလေးတစ်ပွင့်ခူးမိတယ် ဘာဖြစ်လို့လွှင့်လိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့နှလုံးသားဟာသိပ်ရိုင်းတယ်" "ပန်းတစ်ပွင့်နဲ့ မောင့်အချစ် မယုံမရှိနဲ့ သိပ်ရိုင်းတယ်" Cover crd 22.august.2021>>Rank 1 🌸 23.august.2021>>Rank2 🌸
