ငယ္႐ြယ္မႈဘ၀ေလးမွ တဆင့္
အိုမင္းသည္တိုင္ေအာင္ ဒီၾကယ္ေလးကို
ေငးရင္း ျဖတ္သန္းလာခဲ့တာ......။
သကၠရာဇ္ေတြမ်ား လွလိုက္တာ
လဲက်ခဲ့တယ္၊ ယိုင္နဲ႕ခဲ့တယ္ ၊ၿပိဳလဲခဲ့တယ္။
ေျခမခိုင္လို႔ အားေလ်ာ့ကာၿပိဳလဲေတာ့
အသံေလးက ေဆးဝါး
အၿပဳံးေလးက ခြန္အား
ေပြ႕ဖက္မႈေတြဟာ အားအင္။
ဒီလိုနဲ႕အိုမင္းခ်ိန္ကို ဆရာတင္ကာ ဆက္ခ်စ္ၾကရအုံးမည္။
.............
ျပာလြင့္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ေအာက္ရဲ႕တစ္ေနရာ။
ေအးခ်မ္းလွတဲ့ဝါး႐ုံေတာႀကီးထဲက အိမ္ပုေလး
တစ္ခုတြင္ ႏြေးေထြးစြာ ဖက္ထားၾကသည့္
လူႏွစ္ေယာက္။
သစ္သားကြတ္ပ်စ္ေလးထက္ ႏွစ္ေယာက္သား
တူတူထိုင္ၿပီး လက္မ်ားကိုႏြေးေနေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားၾကသည္။
အရင္လို တင္းရင္းမေနပဲ ေလ်ာ့တြဲလာတဲ့
အသားအရည္ေတြျဖစ္ေနလဲ ဆုပ္ကိုင္ၿမဲ
ဆုပ္ကိုင္ဆဲ။
“ေဆာ့ဂ်င္”
“ဟုတ္ကဲ့ အရွင္”
အရင္လို ဆံႏြယ္နက္နက္ေတြမဟုတ္ပဲ ဆံပင္ျဖဴမ်ားေနရာယူထားသည့္ နဖူးျပင္ေလးအား
လက္ျဖင့္ ဖယ္လိုက္သည္။ျမင္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့
နဖူးျပင္ေလးဟာ အရင္လို၀င္းမြတ္ျခင္းမ်ား
ပေပ်ာက္ၿပီး အေရးအေၾကာင္းမ်ားႀကီးစိုးေနသည္။
“ကိုယ္တို႔ မနက္ျဖန္က်ရင္ ဂယ္နာရီပန္းခင္းဆီ
သြားရေအာင္....”
“အရွင္အဲ့အထိ ေလွ်ာက္နိုင္ပါ့မလား”
အသက္ရလာသည္ႏွင့္အမွ် ဒူးမေကာင္းေတာ့တဲ့
အရွင္ဟာ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ဇရာက ျပလာသည္။
အသြားအလာလည္း မသြက္လက္ေတာ့သလို
ေျခတစ္လွမ္းလွမ္းတိုင္း အားမရ။
“ရပါတယ္....ကိုယ္လဲက်ရင္ မင္းထိန္းေပးေပါ့!”
ထိုစကားကို ေဆာ့ဂ်င္မွာ ခပ္ဟဟရီရင္း
အရွင့္ရဲ႕ အေရးအေၾကာင္းပါးျပင္ေလးအား
လက္ျဖင့္ဖိလိုက္သည္။
“မနက္ျဖန္ညေနသြားၾကတာေပါ့....မနက္က်ရင္
သမီးနဲ႕သား လာၾကမွာတဲ့”
သမီးနဲ႕သားဆိုမွ အတိတ္ကို ေတြးမိသည္။
အသက္၂၀ႏွစ္ရွိေသာ သားငယ္ဟာ ယခုဆို
အားကိုးရတဲ့ ဂ်ဳယန္းရဲ႕အိမ္ေရွ႕စံ တစ္ဦး။
အသက္၁၅ႏွစ္ရွိေသာ သမီးငယ္မွာလည္း
ဂ်ဳယန္းရဲ႕ ခ်ယ္ရီနန္းေဆာင္ရဲ႕သခင္မ။
YOU ARE READING
ပန်းရိုင်း
Fanfiction"ပန်းလေးတစ်ပွင့်ခူးမိတယ် ဘာဖြစ်လို့လွှင့်လိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့နှလုံးသားဟာသိပ်ရိုင်းတယ်" "ပန်းတစ်ပွင့်နဲ့ မောင့်အချစ် မယုံမရှိနဲ့ သိပ်ရိုင်းတယ်" Cover crd 22.august.2021>>Rank 1 🌸 23.august.2021>>Rank2 🌸
