ပန်းရိုင်း

ရောင်နီမျိုးနွယ်မွေးဖွားခြင်း

“ဘာေျပာတယ္!”

အံ့ဩလြန္းလို႔ အရွင့္ပါးစပ္မ်ားအေဟာင္းသား။
ထို႔အတူ မ်က္လုံးလည္းအျပဴးသားပင္။

“ဟုတ္တယ္အရွင္.....အခုေဆာ့ဂ်င္ျပန္လိုက္ခဲ့ရင္ မယ္မယ္ ဘယ္လိုေကာက္က်စ္အုံးမယ္ဆိုတာမေျပာနိုင္ဖူး ၊ အဲ့တာေၾကာင့္....ျပန္မလိုက္ပါရေစနဲ႕ အရွင္ရယ္”

ေၾကာက္႐ြံ႕ေနတဲ့မ်က္၀န္းနဲ႕ ေဆာ့ဂ်င္ကဆိုသည္။
သူသာ ျပန္လိုက္သြားခဲ့ရင္ မယ္မယ္ဘယ္နည္းနဲ႕ေကာက္က်စ္အုံးမလဲ မသိနိုင္၊ ထို႔အတူ မေမြးဖြားလာေသးတဲ့ ရင္ေသြးကိုလည္း ဘယ္နည္းနဲ႕မွအထိခိုက္မခံနိုင္။

“ကိုယ္က မင္းကိုလာေခၚတာေလကြာ....မင္းကျပန္မလိုက္ဖူးဆိုေတာ့”

“‌သခင္ေလးေျပာတာ မွန္တယ္အရွင္၊ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း သခင္ေလးေဘးမွာရွိေနတာပဲေလဘာမွမစိုးရိမ္ပါနဲ႕”

ကြမ္းက ၀င္ေျပာသည္။ ထို႔ေနာက္ တိတ္ဆိတ္သြားတဲ့ သူတို႔စကားဝိုင္းေလးမွာ ေလျပည္ေတြသာ၀င္ႀကီးစိုးသြားေတာ့သည္။

“အရွင္....ေဆာ့ဂ်င္ကိုၾကည့္”

အရွင့္ရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီးေဆာ့ဂ်င္မ်က္၀န္းေတြဆုံေစလိုက္သည္။ ထို႔အတူ
ေကြးေနတဲ့ႏူတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးက အရွင့္ပါးျပင္ကို႐ြတ္ခနဲ ျမည္ေအာင္နမ္းလိုက္ေလရဲ႕။

“ေဆာ့ဂ်င္ကိုလြမ္းရင္ ညတိုင္းလာေတြ႕ပါ
ၿပီးေတာ့.....ဂ်ဳယန္းမွာ အရွင္မရွိလို႔မျဖစ္ဖူးဆိုတာသိတယ္မလား။ ပ်ားရည္ေလးေမြးၿပီးတာနဲ႕ေဆာ့ဂ်င္ အရွင္နဲ႕တူတူျပန္လိုက္မယ္ေလေနာ္..”

“ဒါေပမဲ့ ကိုယ္စိတ္မခ်-”

အရွင့္ႏူတ္ခမ္းကိုလက္ညိုးရွည္ရွည္ေလးနဲ႕ တားဆီးလိုက္သည္။ ထို႔အတူ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့အရွင့္လက္ဖဝါးေတြကို ဗိုက္ေလးေပၚတင္ၿပီး....

“ေဆာ့ဂ်င္ကိုမယုံဖူးလား....
အရွင့္အပိုင္ေလးကပ်ားရည္ေလးကို
ေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္မယ္ေလ”

ေခြးေပါက္ေလးလို မ်က္လုံးေတြနဲ႕ အရွင့္အား
ခြၽဲေနပါေသာ အရွင့္အပိုင္ ေလးပါ။
ထိုမွသာ အရွင္က ႏွစ္ၿခိဳက္စြာၿပဳံးျပၿပီး....