ခေါင်းတလားကြီးထဲမှာ မင်းနဲ့ငါ [ဘာသာပြန်]

Chapter 8

{Zawgyi}

ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္ဒိုင္ယာရီ : ဒီေန႔ ေျမေအာက္မွာငါေလးအမႈိက္ေကာက္တယ္ huuuuu......

ၾကည့္ရတာ ငါအရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေမ့ေလ်ာ့သြားခဲ့တာပဲ။ ငါ့အေဖ ငါ့အေမနဲ႔ ငါ့ပုံမွန္ဘဝေတြကို အဝတ္ျဖဴတစနဲ႔ ဖုံးထားသလို ေမ့ထားခဲ့မိတယ္။ ငါအေမွာင္ထဲ လုံးဝေရာက္ေနၿပီဆိုတာ ေသခ်ာေနတာေတာင္မွ ဒီလိုအသိတရားမရွိျဖစ္ေနတာကို ေက်နပ္ေနမိေသးတယ္။

ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္က ေၾကးမုံျပင္ႀကီးထဲမွာ ေပၚေနတဲ့ သူ႔ပုံကို စိတ္မဝင္စားစြာ ၾကည့္လိုက္တယ္။ သိမ္ေမြ႕တဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စုံနဲ႔ ၾကည့္ေကာင္းတဲ့မ်က္ႏွာတစ္ခုဘာအမူအရာမွ ျပမေနတာေတာင္မွ သူ႔ပုံစံက ၾကည့္ေကာင္းေနတုန္းပဲ။

ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္တယ္။ သူေသၿပီး ဇြန္ဘီတစ္ေကာင္ျဖစ္လာခဲ့တယ္ ႏွစ္တစ္ေထာင္ေလာက္ပိုႀကီးတဲ့ ခ်စ္သူလည္းရွိၿပီး အခုဒီေျမေအာက္နန္းေတာ္ႀကီးထဲမွာအသက္ရွင္ေနတယ္။ သူကဒီအေျခအေနႀကီးကို အရမ္းျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပဲလက္သင့္ခံလိုက္မိတယ္လို႔ခံစားလိုက္ရတယ္။

ဒီကမာၻႀကီးရဲ႕အျပင္ဘက္တစ္ခုခုကိုသူျမင္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ သူကအၾကာႀကီးထိတ္လန္႔ ေၾကာက္႐ြံ႕ေနတာမ်ိဳးမရွိခဲ့ဘူး။ သူကသာ ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးေတြကို ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့တာဆိုရင္.....

ဒါကအရမ္းကို သိပၸံနည္းမက်လြန္းတယ္!

" ငါကထိန္းခ်ဳပ္ခံထားရတာမ်ားလား " ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္က က်ယ္ဝန္းေသာေဟာခန္းမႀကီးထဲမတ္တပ္ရပ္ေနတာျဖစ္တယ္။ သူက မွန္ကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူရယ္ေမာလိုက္တယ္။ ေဘးပတ္လည္မွာေတာ့ ဖ​ေယာင္းတိုင္ေတြက ေတာက္ပေနၿပီး ေၾကာက္မက္ဖြယ္အေျခအေနကိုေပးစြမ္းေနတယ္။ အရင္တုန္းကလိုဆိုရင္ သူေသးေတာင္ထြက္က်ၿပီးေနေလာက္ၿပီ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့သူဒီေနရာမွာႏွစ္ရာနဲ႔ခ်ီၿပီး ေနခဲ့ဖူးသလိုခံစားခ်က္ႀကီးကိုပဲရေနေတာ့တယ္။

ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္ကသူ႔ကိုယ္သူ ျဖတ္ေျပာလိုက္တယ္ " ဒါမမွန္ဘူး.... " ငါဘာျဖစ္ေနတာလဲ

" ရွစ္ရႈန္း ဘာလုပ္ေနတာလဲ " လက္တစ္စုံက သူ႔ပခုံးကိုဆုပ္ကိုင္လာၿပီး ႏူးညံ့တဲ့အၿပဳံးေလးတစ္ခုၿပဳံးထားတဲ့ မ်က္ႏွာတစ္ခုကသူ႔နား႐ြက္နားကို ကပ္လာတယ္။ ထို ေအးစက္တဲ့ပုံရိပ္ကအဝါေရာင္မွန္ႀကီးထဲေပၚလာတယ္။