ခေါင်းတလားကြီးထဲမှာ မင်းနဲ့ငါ [ဘာသာပြန်]

Chapter 18

{Zawgyi}

တလက္လက္ေတာက္ပတဲ့ ၾကယ္စုေလးေတြရွိတဲ့ နက္ျပာေရာင္ေကာင္းကင္ႀကီးေပၚမွာ ဝိုင္းစက္ေနတဲ့လမင္းႀကီးရွိေနၿပီး ေနေရာင္ထိုးတာနဲ႔မတူညီစြာ ထိုအလင္းေရာင္ေလးေတြက ေလထုထဲမွာ ေအးခ်မ္းၿငိမ့္ေျငာင္းစြာျဖစ္တည္ေနတယ္။

ထူထပ္ေသာျမဴခိုးေတြနဲ႔ တိမ္ေတြက ေတာင္ေတြကိုဝိုင္းရံထားၿပီး အနက္ေရာင္အေဆာက္အဦးတစ္ခုကို ႏွင္းစက္ေလးမ်ားက ညည့္နက္နက္ညခ်မ္းကေန ကာကြယ္ေပးထားတယ္။ သူတို႔ေတြဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ေ႐ႊခ်ည္မွ်င္ေတြျမႇဳပ္ထိုးထားတဲ့ မီးေတာက္လိုအနီေရာင္ဝတ္စုံေတြက လေရာင္နဲ႔အၿပိဳင္အလင္းျပန္ေနေတာ့တယ္။ ေသးငယ္တဲ့ႏွင္းစက္ေလးေတြက ေတာက္ပတဲ့ဝတ္စုံေပၚကေနေလွ်ာက်သြားတယ္။

ေဆြးေျမ့တဲ့သစ္သားေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ေရွးေဟာင္းအေဆာက္အအုံႀကီးတစ္ခုမွန္း သိႏိုင္ေသးတဲ့ေနရာဆီ ဦးတည္ေနတဲ့ေက်ာက္ထူထူလမ္းေလးကို ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္ မိန္းေမာၾကည့္ေနမိတယ္။

" မ်န္တ်န္း ဘာျဖစ္လို႔လဲ " တစ္စုံတစ္ေယာက္က သူ႔ေနာက္ကေန တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္လာခဲ့တယ္။

ထိုသူကေတာ့ ဝမ္ဖုန္းက်င္သာျဖစ္တယ္။ သူကလည္း စြန္႔ပစ္ထားတဲ့အပ်က္အစီးေတြကိုၾကည့္ေနခဲ့ၿပီး သူ႔မ်က္ဝန္းမ်ားကေတာ့ အၿပဳံးေလးတစ္ခုနဲ႔အတူ ေအးခ်မ္းေနခဲ့တယ္။

" ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ဒီျမင္ကြင္းနဲ႔အကြၽမ္းတဝင္ရွိတယ္လို႔ ခံစားမိလို႔ပါ...ငါတို႔ရဲ႕ ဂူသခ်ႋဳင္းေပၚမွာ ဒီလိုေရွးေဟာင္းအေဆာက္အဦးႀကီး ရွိေနမယ္လို႔ မထင္ခဲ့မိဘူး " ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္ ကမီးေလာင္ထားၿပီးက်န္ခဲ့တဲ့ အႂကြင္းအက်န္ေတြကိုၾကည့္ရင္း ရွင္းျပလို႔မရႏိုင္တဲ့ ဝမ္းနည္းမႈမ်ိဳးကိုခံစားလိုက္ရတယ္။

ခံစားခ်က္အေငြ႕အသက္ေတြက သူ႔လည္ေခ်ာင္းထဲတစ္ေနခဲ့ၿပီး မတင္မက်ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ အဲ့တာက တကယ္ကိုနာက်င္ေစရတယ္။

" ဒီေနရာက ငါ့အိပ္မက္ထဲကေနရာနဲ႔တူေနတယ္... "

" ရွစ္ရႈန္းအမ်ားႀကီးေတြးေနမိတာပါ။ ရွစ္ရႈန္း ေမ့သြားၿပီလား။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အသတ္ခံရတဲ့အခ်ိန္တုန္းကေတာင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဂိုဏ္းက အဆင္ေျပေနတုန္းပဲေလ။ သူတို႔ကဘယ္လိုလုပ္ ဒုကၡေရာက္ရမွာလဲ " သူက ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္ၿပီး ေျပာလာတယ္။ " ဒီေနရာက အင္အားႀကီးတဲ့စြမ္းအားေတြဝိုင္းရံခံထားရၿပီး နဂါးေသြးေၾကာေပၚမွာရွိေနတာ ၊ ႏွေျမာစရာေကာင္းတာက ဒီေနရာကို ဆန္ကုန္ေျမေလးအုပ္စုက အပိုင္စီးထားၿပီးသား ျဖစ္ေနတယ္ "