ခေါင်းတလားကြီးထဲမှာ မင်းနဲ့ငါ [ဘာသာပြန်]

Chapter 44

{Zawgyi}

'ငါ့ေယာက်ာ္းကို ဆားတစ္အိတ္သြားဝယ္ဖို႔ ေျပာလိုက္တာကို သူက ေသြးေတြေပတလူးေနတဲ့ လူ႐ိုင္းတစ္ေယာက္ မ,ခ်လာတယ္၊ ငါ့အတြင္းစိတ္ထဲမွာ ျမင္ေယာင္မိသြားတာက...'

ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္တစ္ေယာက္ အျပာေရာင္apronကိုဝတ္ကာ သစ္သားေယာက္မကိုကိုင္ထားရင္း တံခါးေပါက္ဝမွာ ေဖ်ာ့ေတာ့ေနတဲ့အရာႀကီးကိုသယ္ထားတဲ့ ဝမ္ဖုန္းက်င္ကိုသာ အေၾကာင္သားရပ္ၾကည့္ေနမိတယ္။

ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္ : 'အာ ေတာ္တယ္ေနာ္... ေသြးေလးတမ်မ်နဲ႔ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ႀကီး... အမဲဖ်က္ဖို႔ အဆင္သင့္ပဲ'

'အားးးးးးး!'

ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္ခမ်ာ သစ္သားေယာက္မကို ကိုင္ထားရင္း သတိေတာင္လစ္ေတာ့မယ္!

သူ သူ သူ သူ ေသ ေသ ေသ ေသၿပီ!!!!

ဝမ္ဖုန္းက်င္က ထိုအရာကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဖုတ္ခနဲ ပစ္ခ်လိုက္တာကို သူ အလန႔္တၾကားစိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။

ထိုအရာႀကီးက စတင္လႈပ္ရွားလာခ်ိန္မွာ ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္ပိုလို႔ေတာင္ ထိတ္လန႔္သြားရတယ္။

'အိုး ခ်ီးပဲေဟ့! အသက္ရွင္ေနတုန္းပဲ!!!'

ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္ သစ္သားေယာက္မကို ျမန္ျမန္ပစ္ခ်လိုက္တယ္။ သူ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာ ေသြးေတြစို႐ႊဲေနတဲ့အရာႀကီးကို တုန္ရီေနတဲ့လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ထိုးၾကည့္မိတယ္။

"Wu... မထိုးပါနဲ႔ေတာ့..." ထိုလူက လက္ကိုႀကိဳးစားေျမႇာက္ျပတယ္။

"အိုး! ေတာင္းပန္ ေတာင္းပန္ပါတယ္! အရမ္းနာေနလား? အေရးေပၚကား! အေရးေပၚကား! ဖုန္းက်င္ အေရးေပၚကားေခၚေလ! ေသြးေတြအမ်ားႀကီးပဲ!... ေရာင္းရင္း မင္းက ေတာ္ေတာ္ေလးခံႏိုင္ရည္ရွိတာပဲ" ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္ လက္ကို ခ်က္ခ်င္း႐ုတ္ကာ apronအိတ္ေလးထဲက သူ႔ရဲ႕လက္ကိုင္ဖုန္းကို အေလာတႀကီးယူလိုက္တယ္။

သို႔ေပမယ့္ ဖုန္းမေခၚခင္ ႐ုတ္တရက္ တစ္စုံတစ္ရာကို ေတြးမိသြားတယ္။

"အမ္း... ဖုန္းက်င္..." ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္လည္း တစ္ရႈးတစ္႐ြက္ထုတ္ကာ သူ႔ရဲ႕ေသြးစြန္းေနတဲ့လက္ေတြကို ဟန္မပ်က္သုတ္ေနတဲ့ ဝမ္ဖုန္းက်င္ကို ၾကည့္မိလိုက္တယ္။ သူ တံေတြးကို ၿမိဳခ်ရင္း ေျပာလာတာက "မင္း သူ႔ကို ေဆာ္လိုက္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူးမွတ္လား?"