ခေါင်းတလားကြီးထဲမှာ မင်းနဲ့ငါ [ဘာသာပြန်]

Chapter 29

{Zawgyi}

ညေရာက္တဲ့အခါ ဒါဇင္ခ်ီတဲ့ သခ်ႋဳင္းတူးသူေတြက အရင္တည္းက ေျမေအာက္သခ်ႋဳင္းအထိ တူးထားခဲ့တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကေနဝင္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကေတာ့တယ္။

ႀကိဳးခ်ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေရွ႕မွာရွိေနတဲ့ က်န္းမူနဲ႔ေရွာင္လီက အလင္းေခ်ာင္းတခ်ိဳ႕ ပစ္ခ်လိုက္တယ္။ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အလင္းေရာင္က ေအာက္အထိတန္းက်သြားၿပီး အေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွသာ အသံတိုးတိုးတစ္ခု ၾကားလိုက္ရတယ္။ ေျမေပၚမွာရွိေနတဲ့လူေတြက ေအာက္ကိုငုံ႔ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ေသးငယ္တဲ့အလင္းစက္ေလးတစ္ခုသာ ျမင္ရေတာ့တယ္။

"ဘုရားေရ ဒါႀကီးက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ နက္တာလဲ?"

"ဒီေအာက္မွာက ေတာင္တန္းႀကီးတစ္ခုလုံးကို ျဖန႔္ၿပီးတည္ေဆာက္ထားတဲ့ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီတဲ့ နန္းေတာ္ႀကီးတစ္ခုရွိတယ္ေလ၊ ဒီေလာက္ခမ္းနားတဲ့အေဆာက္အအုံႀကီးရဲ႕ အနက္ကို ခန႔္မွန္းၾကည့္ေပါ့"

အလြယ္တကူဝင္ႏိုင္ဖို႔လုပ္ထားတဲ့ ဝင္ေပါက္က မတ္ေစာက္စြာ တူးထားတာမဟုတ္ဘူး။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ေအာက္မွာရွိတဲ့ျမင္ကြင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ပိတ္ဆို႔ေနတယ္။ နက္ရႈိင္းတဲ့တြင္းေပါက္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး က်န္းေဟာင္ရဲ႕ စိတ္လႈပ္ရွားမႈက ထိန္းခ်ဳပ္မရေတာ့ဘူး။

သူ႔ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ကို သူတိုက္တြန္းလိုက္တယ္ "ဒီမွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ?! ျမန္ျမန္ အဲ့ေအာက္ကို ဆင္းေလ!"

ေရွာင္လီက သူ႔ကိုၿပဳံးျပၿပီး ေနရာမွာေနေနတာက လူႀကီးမင္းယန္ သူ႔ကို ေခါင္းတစ္ခ်က္ၿငိတ္ျပလာတဲ့အခ်ိန္အထိပဲ။ သူက "ေကာင္းပါၿပီ! ကြၽန္ေတာ္ဆင္းမယ္" ထို႔ေနာက္ သူ႔ကိုယ္သူ ႀကိဳးေတြနဲ႔ ေသခ်ာခ်ည္ကာ ေျဖးေျဖးခ်င္း ေလွ်ာဆင္းသြားေတာ့တယ္။

က်န္းမူအလွည့္ေရာက္လာတဲ့အခါ က်န္းပိုင္က သူ႔ကိုဆြဲၿပီး လက္ထဲ တစ္စုံတစ္ခု ထည့္ေပးလိုက္တယ္ "အစ္ကိုလတ္ ဒါက အစ္ကိုလတ္အတြက္"

က်န္းမူက သူ႔လက္ထဲေရာက္လာတဲ့ အေမႊးအိတ္အေသးေလးကိုၾကည့္ၿပီး အံ့အားသင့္သြားတယ္ "ဒါ ဘာတုန္း?"