ခေါင်းတလားကြီးထဲမှာ မင်းနဲ့ငါ [ဘာသာပြန်]

Chapter 10

{Zawgyi}

ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္၏ဒိုင္ယာရီ : ငါအမ်ားႀကီးမလိုခ်င္ပါဘူး။ စပိုင္စီေဟာ့ေပါ့ေလးလုပ္ဖို႔ပါပဲ~~~

ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္ ဝမ္ဖုန္းက်င္ကေခါင္းငုံ႔ထားတာေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕မလွိမ့္တပတ္နဲ႔ အက်ည္းတန္လွတဲ့အမူအယာကို မျမင္လိုက္ဘူး။ နီရဲေနတဲ့ေသြးေၾကာမွ်င္ေတြက နက္ေမွာင္တဲ့မ်က္လုံးသူငယ္အိမ္ထိ ျပန႔္က်ဲသြားၿပီး မ်က္လုံးအေခါင္းေပါက္တစ္ခုလုံးအျပည့္ဖုံးလႊမ္းသြားတယ္။

အသုံးမက်တဲ့အဖိုးႀကီးကေတာ့! သူကမ်ားငါ့ကို လိမ္ရဲတယ္! ဘာလို႔ရွစ္ရႈန္းက ငါ့ကို သတိထားေနရတာလဲ? ဘာလို႔လဲ ဘာလို႔လဲ ဘာလို႔လဲ! ငါလုပ္ခဲ့တဲ့က်င့္စဥ္က ျပည့္စုံေနတာပဲကို!

အဲ့အသုံးမက်တဲ့လူအိုႀကီးက လိမ္တာပဲျဖစ္ရမယ္! ဝမ္ဖုန္းက်င္ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ျပင္းထန္တဲ့အသက္ရႈသံကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။ တကယ္လို႔အခုခ်ိန္ထိ အဲ့သက္ၾကားအိုႀကီးသာ မေသေသးဘူးဆိုရင္ သူ႔ကိုေသေလာက္ေအာင္ ႏွိပ္စက္မိမွာ။

" ဒါက...ငါတကယ္အဲ့လိုအဓိပၸါယ္နဲ႔ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး " ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္က စားလက္စေတြကို ခပ္ျမန္ျမန္ေအာက္ခ်လိုက္ၿပီး သူ႔ကိုၾကည့္လိုက္တယ္။ ယင္ေကာင္ေတြကသူတို႔ရဲ႕လက္ေတြကိုပြတ္သလိုမ်ိဳးပြတ္ေနရင္း ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္ကစၿပီး ေခ်ာ့လိုက္တယ္ " ငါတကယ္အဲ့လိုေျပာတာမဟုတ္ပါဘူးကြာ မင္း...မင္းကလူေကာင္ႀကီး ႀကီးတဲ့ gong ျဖစ္ေနၿပီး ဘာလို႔မ်ားေကာင္မေလးလိုျပဳမူေနရတာလဲ? ေနပါအုံး! မဟုတ္မွလြဲေရာ...မင္းက Shou လား!? မဟုတ္ဘူး! ဒါမေကာင္းဘူး! ဒါက Shou ေလးႏွစ္ေယာက္အတြက္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ "

ဝမ္ဖုန္းက်င္က gong ေတြ shou ေတြကဘာမွန္းမသိေသာ္ျငားလည္း အေျခအေနေတြကိုၾကည့္ၿပီးခန္႔မွန္းလိုက္ႏိုင္တယ္။ သူကဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္ကိုၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ " မ်န္တ်န္း မင္းအေတြးလြန္ေနၿပီ... "

ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္။ မင္းအခုပဲ ငါ့ကိုလန္႔ျဖန္႔သြားေအာင္လုပ္လိုက္တာပဲ။

ဝမ္ေရွာင္းမ်ယ္ကသူ႔ရဲ႕လည္ေခ်ာင္းကိုဟန္႔လိုက္ၿပီး နည္းနည္းရွက္ရွက္နဲ႔ေျပာလိုက္ရတယ္ " ငါေျပာခဲ့တာက ျမင့္ျမတ္တဲ့သစ္ပင္ႀကီးနားကခြာရင္ငါေသရမယ္ေလ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ငါထြက္သြားႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ "