"Sırların zinciri koptu
Bedel kanla yazıldı
Yükselmek için yeniden doğdu
Yıkımın kıvılcımları dört bir yana savruldu."
*
Tanrıça tahtına kuruldu, kanını akıttı ve yalnızca sustu.
Topraktan doğan bir Kan Avcısı, kanına yazılan kutsal kaderde...
It's now or never Don't surrender We came too far to die
⚔️
Selamlar✨
Daha önceden söylediğim gibi Zalim Ruhların Dansı'nda da, başında "*" sembolü olan geçmiş bölümleri olacak ve bu bölüm birkaç ay öncesinde geçen geçmiş bölümlerinin başlangıcı✨
Keyifli okumalar canlarım✨
⚔️
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
***
Tek bir mum ışığının, pencerelerden sızan rüzgârla dansı.
Dibi görüldükten sonra paramparça edilmiş şarap şişeleri.
Önceleri bir tilki, bir Kan Avcısı ve doğmamış ikizinin de gücünü ruhunda taşıyan diyarlar güzeli genç bir kızın yaşadığı; kavgaları, kahkahaları ve anılarıyla dolu olan ama artık bomboş kalan bir oda.
Ve fısıltı.
Kahrolası, kimliksiz fısıltı.
Hepsinin ortasında ise çamura bulanmış elleri, yüzü ve botları ile bileğinde durduk yere oluşan yarayı saran kar beyazı saçlı bir kız...
Annarithel Orvira, Voddna'dan kardeşinin cansız bedeni ile dört nala Zanosrit şatosuna döneli günler olmuştu. Rhyvar ve diğerlerini ise Rigel'ın ruhsuz bedeni ile açık bir defter olarak o sıralarda tapınağa hücum eden Kasırga Lejyonu'nun eline bırakmıştı.
Günlerce hiçbir şey yiyip içmemiş, bu odadan adımını bile atmamıştı dışarı. Yaşananları düşünmemiş, sorgulayamamıştı. Zanosrit ihaneti nasıl fark etmişti? Rigel, bunu Ellyro'ya nasıl yapmıştı? Annarithel, nasıl böyle bir güce kavuşmuştu, nasıl Rigel'ın ruhunu bağırsaklarını hançeriyle dışarıya çıkarırcasına sökmüştü? Bu kaderin yaşanmasına, Enhrecha ve Rehber-belki de kimseye güvenmediği kadar güvendiği o adam Pietro- nasıl izin vermişti?
Bunların hepsi aklına üşüşmüş ama düşünememişti Annarithel. Ellyro kollarının arasında, bedeni soğumaya ve güzel teni cansızlaşmaya başladığında aldığı nefes bile anlamsızlaşmaya başlamıştı.
