"Sırların zinciri koptu
Bedel kanla yazıldı
Yükselmek için yeniden doğdu
Yıkımın kıvılcımları dört bir yana savruldu."
*
Tanrıça tahtına kuruldu, kanını akıttı ve yalnızca sustu.
Topraktan doğan bir Kan Avcısı, kanına yazılan kutsal kaderde...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Biraz sabırlı ol evlat. İblisin ağzından akacakmış gibi duruyor."
Alcard Rhyvar Zaolyen, kapının yanındaki ahşap sütuna yaslanmış elleri ve bacaklarıyla gergin bir ritim tutarak Şifacı'nın odadan çıkmasını bekliyordu.
"Neler yaşadığını bilmiyorsun. İçinde zaten kahrolası birkaç ruhla beraber yaşıyor ve Elysthram'a yaptığı dalış onu öldürebilirdi bile," dedi kapının diğer tarafına sırtını yaslamış Daorel Orvira'ya hırlayarak. Adamın Annarithel'ın tıpa tıp aynı olan küstah duruşu, kederle gevşediğinde Rhyvar iç çekti. "Üzgünüm, sadece gerginim."
Eşine diğerleriyle yapacakları-muhtemelen kıyametlerin kopacağı- toplantıdan önce bir Şifacı'ya görünmesi konusunda ısrar etmişti. Rhyvar'ı korkutan Annarithel'ın itiraz etmeyişiydi. Hastalığı, gösterdiğinden çok daha derin olmalıydı.
Daorel, kehribar gözlerinde tekinsiz bir ifadeyle Rhyvar'ı süzdü. "Demek kızımla aranızda hanene has bir bağ var."
Rhyvar "gerçekten bunu mu konuşacağız" dercesine bir bakış attığında, adamın kıpırtısızlığı yeterli bir yanıttı. "O benim Zifirieşim, benim bir parçam hatta her şeyim."
Kan Avcısı, zalim ama alaycı bir gülücük verdi. "Annesine tahmin ettiğimden bile fazla benziyor. Bu yüzden seni çiğ çiğ yiyeceğine emin olabilirsin."
"Diyarın en tehlikeli kadınlarından birine âşık olduğumda, bu gerçeği zaten kabullenmiştim," diyerek kayıtsız bir tavırla omuz silkti. Çünkü öyleydi. Rhyvar onun yırtıcılığını seviyordu, küstahlığını ve bozuk ağzını.
Kara Savaşçı'nın zümrüt yeşili gözleri bir süre hanın çürümüş ahşap merdivenlerinde ve rutubetli koridorlarında dolaştı. Sonra yeniden Daorel'e döndü. "Katrileah ona neden Zalaxvir'e hapsedildiğinizi söyledi? Neden ikinizin birden öldürüldüğünü söylemedi? Bu şekilde onu avcunda tutması daha kolay olurdu."
Daorel dişlerini sıktığında ses tonu çelik gibiydi. "Çünkü kaybının intikamı için bir yere kadar savaşabilirsin ama hâlâ bir yerlerde nefes alan, eziyet gören ve bir gün bulmayı umut ettiğin kayıpların için sonsuza kadar gözlerin kapalı mücadele edebilirsin."
Kapının kulpu döndüğünde ikisi birden duvarı iterek fırladı. Şifacı melez kapıyı kapatıp çıktığında yüzündeki ifadeyi yakalamaya çalıştı Rhyvar. "Evet?"
Kadın iç çekti ne çok tedirgin görünüyordu ne de çok rahat. "Bedeni ve zihni şifaya yanıt veriyor. Ama bu geçici bir iyileşme gibi görünüyor. Çünkü ruhuna erişemiyorum. Hasarın orada olduğu kesin ama içindeki büyü melezler için bile olağanüstü, bilmediğim bir büyünün ardında bıraktığı tahribatı onaramam." Şifacı bir an durdu, omzunun üstünden Annarithel'ı görebilecekmiş gibi kapıya baktı sonra da Rhyvar'a yaklaşıp fısıldadı. "Bunu önerdiğimde, şifalı parmaklarımı şifalı kıçıma sokacağını söyledi ama biraz meditasyon çalışabilir. Ruhunu dinlemesi ve dinlendirmesi gerektiğini düşünüyorum."
