"Sırların zinciri koptu
Bedel kanla yazıldı
Yükselmek için yeniden doğdu
Yıkımın kıvılcımları dört bir yana savruldu."
*
Tanrıça tahtına kuruldu, kanını akıttı ve yalnızca sustu.
Topraktan doğan bir Kan Avcısı, kanına yazılan kutsal kaderde...
Crowned in glory, fear no more Winter's misery or the coming war
⚔️
Selam!
Bu bölüm ya bayılmalık ya da nefretlik...
Keyifli okumalar✨
⚔️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Davulların gümbürtüsü, telli çalgıların yükselip alçalan gıcırtısı ve Dayenx adına gerçekleştiren müziğin kurduğu mistik atmosfer...
Bir zamanlar; bu ses, dansçıların kıvrak adımlarıyla büyük salonu etkisi altına alışı, buhurdanlıklardan ve tütsülerden süzülen baharatlı yoğun koku zaferi çağrıştırırdı ona. Yuvayı, eve dönüşü ve içkiye boğulduğu karanlık ziyafetleri. Zevk alırdı, görüşü buğulanmış renk oyunları oynayan kubbedeki vitraylı camı izlediğinde. Derin bir oh çekerdi, ölümden döndüğü kendi kanı aktıkça daha çok kan akıtarak sağ kaldığı için.
Bir savaşçı, bir kurtulan, bir mücadeleci olarak Mamba'nın en yakınında dururdu her zaman. Vârisleri olarak, onları en tepeden izleyerek...
Alev dansına eşlik ederdi, onu hayranlıkla izleyen delici bakışların teninde bıraktığı gurur tadı veren bir hisle.
Seremoni öncesi şaşalı gösteriler ve seremoniye hazırlık sürerken yine boynunu ay ışığının parlattığı şato kubbesine açtı. Vitraylı camları, şatonun siyah oniks gibi parıldayan sütunlarından başlayıp parçalara bölen kıvrımlı yapıları inceledi. Şatonun yüksek kulelerine ve kubbeye konmuş kuzgunlar ve daha küçük kuşlar, sanki bedenine bir ürpertiyle dolan acıyı hissetmiş gibi kanatlandılar. Onlarca fısıltı ve çığlık kulaklarına dolmadan Annarithel yirmiye kadar saymaya ve koluna doladığı deri kuşakları sıkmaya başlamıştı bile.
Zihninde ansızın beliren bir anı ise erken kurtuluşun kapılarını açtı ona.
Mamba taş kesmiş yüzüyle fısıldıyordu. Vârisi olarak yetiştirmişti Katrileah onu her zaman ama o gece ilk defa vârisim demişti. Geleceğin Mamba'sı...
Kendisini nasıl şekillendirdiyse zamanında, aynısını Annarithel için de istemişti.
"Eğer seni bir canavar olarak görüyorlarsa onlara bir kahraman veremezsin. Aksini kanıtlamaya çalışırsan sana sadece acıyacaklar, bu sefer de bir ucube göreceklerdir. İkisinin arası yoktur. Bir canavardan kahraman yaratamazsın. Ucubeye dönüşmen ise inan bana, bir Etrahlis veledinin cebindeki son sikkeye kadar çalışından daha hızlı olur... Kahramanın tahtı, halkın gözüne girebildiği kadar yüksektir. Ucubenin tacı, yalnızlıktır. En iyisi onlara istedikleri canavarı vermektir çünkü kızım, canavarın tahtı da tacı da yankısı son bulmayacak, boyun eğmekten başka şansları kalmayacak korkulardan oluşur..."
