မောင်

💔32💔(Part2)

"အဲ့တာကြောင့်ပြောတာပေါ့ မနက်စာစား
ချိန်က မရှိတော့ဘူး......"

"ကိုးနာရီ ရှိသေးတာ...ဘာတွေလော....."

တစ်ယောက်ထဲရေဝင်ချိုးရင် နာရီဝက်အလွန်
ဆုံးဆိုပေမယ့် နှစ်ယောက်ပေါင်းရင်
တစ်နာကျော်သွားတာမို့ အချိန်အခါနဲ့အလုပ်လုပ်
တတ်သူ MD Parkက နှုတ်ခမ်းဆူချေပြီ။

"မနက်စာက စောစောစားမှ ....
မောင်က Ganeတွေဆော့ ဖဲရိုက်ပြီး
နေ့နဲ့ညနဲ့မှားနေလို့သာ အလေးမထားတာ..."

"မောင် ကတော့နိုးထဲက စားပီးပီ
မလို့ ဗိုက်ကိုမဆာဘူး..."

"ငါ့ပါးက မနက်စာလား...."

"JeonJiminလေးကမောင့်ရဲ့Brakefast
Lunch Dinner .....ပဲ..."

"အဲ့ဒီ ကလီကမာတွေ လျှော့ပြောလို့မရဘူးလား..."

"ညလယ်စာ လည်းမောင်က တစ်ခါတစ်လေ
Gameဆော့ရင်းဗိုက်ဆာရင်ထထစားတယ်
ညလယ်စာ လေးပါ လုပ်လိုက်...နော်..."

အိပ်ရာပေါ် ထိုငိကာအဝတ်အစားရွေးနေသော
အလှလေးရဲ့ မေးစေ့လေးကို မထိတထိ
သွားလုပ်ကာ စတော့ မျက်စောင်းကဒိုင်းခနဲ။
ဘယ်ဘက်ရင်ဘက်ကို ဖိပြကာမောင်က
သရုပ်ဆောင်ပြန်သည်။

"အကျီ လာရွေး ကျန်တာ သိမ်းမလို့...."

"အတိုဝတ်မလို့လား မဝတ်ရဘူးနော်..."

မျက်နှာပြောင်နေရင်း ဘောင်းဘီအတိုဖြူဖြူလေး
ကိုJimin ကထုတ်တာမြင်တော့ မောင့်မျက်နှာ
တင်းခနဲ....။ကောက်ယူကာ အခန်းတစ်နေရာ
ကိုပစ်ထုတ်လိုက်သည်။

"မောင်.....!"

"မောင် မကြိုက်ဘူး....Jimin...."

"သူ့နေရာနဲ့သူလေ....ကိုယ်ကမ်းခြေသွားမှာ
ဘောင်းဘီအရှည်မဝတ်နိုင်ဘူး..."

"အဲ့တာဆို မသွားဘူးလေ...ရှင်းနေတာပဲ
အခန်းထဲ အေးဆေးနေလည်းဖြစ်တာပဲကို..."

"Dateကိုမောင်ရောက်မလာခဲ့လို့ချော့တဲ့အနေနဲ့
ကိုယ့်ကို ကျွန်းကိုခေါ်လာတယ်မှတ်တာ
မောင့်...စိတ်ကို အလိုလိုက်ဖို့ပဲဖြစ်နေတာကို
ရတယ်လေ အိပ်ရာထဲပဲ အချိန်ဖြုန်းကြတာပေါ့..."

ခပ်သာသာပဲ ထုတ်ထားခဲ့သောအကျီတွေ
တခြားပစ္စည်းတွေကို ကောက်သိမ်းကာ
ဆိုင်သူလေးက လေသံမှန်မှန်ဆိုသည်။
မောင့် မျက်လုံးတွေ ဝိုင်းခနဲ....။
သူဒီလိုမရည်ရွယ်ပါဘူး.....။
တကယ်ပဲ အကောင်းဆုံးDateလေးကိုစီစဉ်
ပေးဖို့ စိတ်ကူးတွေထဲရှိပါတယ်။