Olağandışı

26. Bölüm

🌼

Çarpmanın etkisiyle geriye doğru adım attım. Deri ceket giymiş, içine beyaz sweetshirt giymiş ve sweetin şapkasını kafasına geçirmişti. Saçları şapkanın altından alnına dağılmıştı. Şaşkın bakışları üzerimdeyken bende saçlarını inceliyordum.

"Asel?" dedi sorar gibi. Elleriyle dirseklerimi tutuyordu. Daha sonra ellerime uzandı.

"Emre" dedim.

"Nerdeydin? Neden telefonun kapalı? Şarjın mı bitti? Son sinyal buradan geliyordu. Neden buradasın? Neden kimseye haber vermedin? Deli gibi seni aramışlar. Daha yeni haberim oldu. Özür dilerim. Daha erken farketmem gerekiyordu. Ama sen hayatında yerim olmadığı imasında bulununca bende uzak durdum. " dedi tek solukta.

"Kim var başka şuan beni arayan?" dedim.

"Amcan, Cansel, Bade bir de tanımadığım sarışın bir kadın. " dedi.

"Amcama Ayhan mı diyor yoksa abi mi?"

"Ayhan." dedi.

"Ayda Halam o." dedim. Tebessüm etti. Her zamanki gibi gülüyordu ama bu sefer neden güldüğünü sorgulamıyordum.

"Emre... Gidelim buradan. Hemen. Lütfen." dedim ellerimi ellerinden kurtarıp arkama bakarak. Önüme döndüğümde ellerini ceketinin cebine koymuştu.

"Tamam güzelim. Amcanları bulalım gideriz hemen." dedi. Bu sefer bende gülümsüyordum.

Elimi tuttu ve yürümeye başladık. Bir süre sonra telefonunda bir şeyler karıştırdı ve gittiğimiz yönü değiştirdi. Siyah bir arabanın önünde durduk. Sanırım bu arabayla gelmiştiler. Bir süre bekledikten sonra soldaki yoldan Bade ve Ayda halam belirdi. Bade koşarak yanıma geldi. Başını omzuma gömdü. Sanırım ağlıyordu. Ayda halamda yetişince yanımda durdu ve arabaya yaslandı.

"Neredeydin inatçı keçi?" dedi halam.

"Şuan burdan gidelimde anlatırım." dedim. "Bade sende bırak Allah aşkına ya. Altı üstü 1 gün yoktum. Sanarsın asırlardır görüşmüyoruz ha! Niye ağlıyorsun kızım?" diye evam ettim gülerek.

"Lan özledim ne yapayım? Korktumda. Başına bir iş geldi diye korktum." dedi ve sarılmamızı sonlandırdı. Susmamın etkisiyle göz yaşlarını sildi ve bana bakmaya devam etti.

"Bir şey olmuş... Başına bir iş geldi. Başına bir iş geldi değil mi!?" dedi hafif yüksek çıkan sesiyle.

"Bağırma. Anlatacağım eve gidelim." dedim.

Biz bu konuşmayı bitirirken Cansel ile amcamda geldi. Onlarda bir takım soru sorduğunda aynı cevabı verdim. Arabaya binip eve doğru gittik.

🌼

"Ne zaman anlatacaksın?" dedi amcam.

"Yavaş Ayhan. Kız bir soluklansın."

"Hemen söylesin ki bulayım onları. Analarından emdikleri sütü burunlarından getireceğim!"

"Fazla tepki verme."

"Benim yeğenimi kaçırmış? Ne az tepkisinden bahsediyorsun abla?"

"Benim yeğenim değil sanki! Az bir dur. Daha eve yeni geçtik."