YEDİ SANİYE

Bölüm 38 "Kayıtlar"

bölüm playlist; #manga - beni benimle bırak
#ed sheeran - give me love 

BÖLÜM 38 "Kayıtlar "

Hakan, seri adımlarla evine dönen Efsun'un ardından bakarken aslında bir süredir dalıp gittiğinin farkında bile değildi. Düşünceler arka planda dağınık bir şekilde haykırırken genç adam sadece her adımda kendinden uzaklaşan genç kadını görebiliyordu. Efsun, Hakan'ın hayatına bir bomba gibi düşmüştü ve şimdi patlamak için gün sayıyordu resmen. Genç adam derin bir nefes alırken görüş alanına aniden Eray'ın girmesi ile nerdeyse irkilmişti. Fakat dışarıdan hiçbir tepki göstermeden yavaşça arabanın camını indirmişti.

Eray, sinirli olmakla olmamak arasında savaştığı belli olan bakışlarını Hakan'a dikmişti. Kafasında bugün Ekin ile arasında geçen konuşma dönüp duruyordu. Bu kadar tepki vermesi belki yersizdi ancak konu kardeşi olunca kendini öne atmaktan geri duramıyordu.

"Bıraktığın için teşekkür ederim."

"Önemli değil. Kim olsa bunu yapardı."

Eray konuşmak istiyormuş gibi derin bir nefes almış ancak sessizce başını sallamayı tercih etmişti. "Tekrardan teşekkürler."

Hakan'da başıyla onayladıktan sonra, Eray'ın arabadan uzaklaşması ile ağır bir şekilde arabayı kaldırıp ilerlemeye başlamıştı. Eray, bugün yaşanılanların yorgunluğunu ancak hissedebiliyorken çalan telefonunu hiç düşünmeden açmıştı. Üçü hastaneye gittiklerinden beri dakika başı aranmış olduğu için, kim olduğunu artık tahmin etmesi çokta güç değildi.

"Efendim baba?"

"Geçtiniz mi eve? Neredesiniz?"

"Evet, geldik."

"Biz de geliyoruz hemen."

"Siz düğünü bırakmayın, hem ben yanındaydım. Kimsenin keyfi kaçmasın böyle bir günde."

Eray sıkıntıyla ensesini kaşırken bakışları iki katlı bahçeli evlerinde dolandı. İçinden bir ses, Efsun'un geçirdiği atağın son olmayacağını söylüyordu...

Aynı süreçte Efsun, kafasında sürekli dönüp duran düşüncelerinden kaçmak istercesine adımlarını yere vura vura odasına çıkmıştı. Kendisini fazla kaptırdığını düşünmekten geri alamıyordu. Odaya girdiği gibi kendini yatağına atmayı düşünmüş fakat vazgeçip cam kenarındaki mermere oturmuştu. Bakışları, şehrin ışıkları ile aydınlanan İstanbul boğazında dolanırken bir iç çekmişti. İkinci defa gördüğü birine karşı böyle bir çekim nasıl hissedebiliyordu aklı almıyordu. Bununla birlikte yaşadığı gariplikler de peşini elbette bırakmamıştı. Kimsenin görmediği, ancak genç kadının gördüğünden bütün benliği ile emin olduğu o siyah duman...

Nedeni bilinmez, hissettiği soğukluk ona çaresizliği hissettirmişti. Benzer bir soğukluk Doktor Canan'ın her ziyaretinde tekrar baş göstermiş fakat Efsun düğündeki gibi hissetmemişti. Aralarında fark vardı ve Efsun'un kafasını karıştıran da esas bu durumdu. Neler olduğuna dair tek bir fikri bile yoktu. Bir de Doktor Canan'ın kendisine Melisa demekte diretmesinin yanında sorduğu garip sorular vardı... Sanki ölü olan birinin yerini doldurmaya çalışıyormuş gibi hissetmekten kendini geri alamamıştı genç kadın.

Düşünceleri arasında boğuluyormuş gibi hissederken kapı tıklatılmış ve Eray'ın sesi kapının ardından duyulmuştu. "Girebilir miyim?"