Kuzeninizi Evlendirme Sanatı (Tamamlandı)

Bölüm 23

"Geri dön bakayım o uçak sahnesine, ne yazıyor o kağıtta Allah aşkına?"

"Toplantıdayken gelen zarfı mı diyorsun?" diye sorarken videoyu başa sarıyor Nehir.

"Aynen o zarfın içindeki kağıt işte, heh dur dur!"

"Üç şey biri, sen." diyoruz aynı anda birbirimize bakarak.

"Subliminal bir mesaj mı acaba?"

"Bilemiyorum ki, Mahsun Bey'e bir sormak lazım. Sonradan kaç film yaptı bu adam, üç tane miydi? Onu mu diyor acaba?"

Yok ya, "Üçten fazlaydı sanki."

Çalan kapıyla eş zamanlı bağıran Nihankuşum bölüyor Sarı Sarı klip analizimizi,

"Hazal, kapıya bak kızım!"

"Bakıyorum!" diyerek ayaklanıyorum. Tam salondan çıkarken Nehir'i tembihlemeyi unutmuyorum, "Bensiz aynı anda suya atlama sahnesine geçme sakın."

Ciddi bir işin peşindeyiz sonuçta burada, Nehir de bunun farkında olacak sağ elini sol göğsüne bastırıp yumruğunu havaya dikiyor.

"Sensiz asla!" İkimiz de gülerken salondan çıkıp kapıya doğru yürüyorum. Bir kez daha çalan zille hızlanıp kapıyı aralıyorum. Aaa, bunlar ne arıyor burada?

"Siz niye geldiniz ya?"

"Hoş bulduk abiciğim, iyiyiz biz de sağ ol. Sen nasılsın?" diyen Emre abim yanımdan geçerken ters ters bakışlar atıyor bana.

"Hanımefendinin işleri için ayağına geliyoruz, bir de niye diye soruyor. Sabır!" Emir abim de ayakkabılarını alıp içeriye yöneliyor.

Selam verdik borçlu çıktık resmen, siz hayırdır beyler? Yine de bir parça haklı olabilirler diye kapıyı kapatırken daha normal bir başlangıç için çabalıyorum. "Hoş geldiniz tabi ki canım, annem söylemedi de o yüzden şaşırdım."

Güya çok meşgul olan annem ellerini kuruladığı havlusuyla beliriyor koridorun başında, "Oy oğluşlarım mı gelmiş benim? Hoş geldiniz annem, babanız sandım o yüzden açmadım kapıyı." Aşk kadın be(!).

"Hoş bulduk sultanım, hoş bulduk."

"Ne hoş bulacağız anne ya!" İkisi de annemi öperken, huysuzlanan isim bizleri şaşırtmıyor. Kendisi bugün baldan tatlı, maşallah(!).

Nehir de bu gürültünün sebebini merak etmiş olacak salon kapısından giriş yapıyor, "Ooo hoş geldiniz, beyler!"

Onlar da bir posta sarılınca hep birlikte salona geçiyoruz, kısa bir hal hatır faslı sonrası tam biz analizimize geri dönecekken annem bombayı patlatıyor.

"Babanızla önce ben konuşurum, siz duruma göre gelirsiniz yanımıza."

Nehir ve ben hariç herkes başıyla onaylarken dayanamayıp soruyorum, "Ne konuşacaksın babamla bu kadar anne, ne bu prodüksiyon?"

Rahat bir tavırla arkasına yaslanırken şeytan bir gülümseme oluşuyor Nihan'cığımın yüzünde,

"Ömer'i söyleyeceğiz ya kızım. Ay pardon, ben sana onu söylemeyi unutmuşum(!)."

Hı? Nehir'e dönüyorum doğru mu duydum diye, o da bana boş bakışlar atıyor.

"Ne dedin anne sen?"

Yarattığı etkiden iyice emin olan annem keyiflendikçe keyifleniyor,

"Senin sevgilin var ya anneciğim, Ömer. Onu söyleyeceğiz babana, Nehir'in istemesinde çat diye görünce kalbine inmesin adamcağızın diye."