Kuzeninizi Evlendirme Sanatı (Tamamlandı)

Özel Bölüm 1

Koltuğun arkasına diktiğim ayaklarımı indirip doğruluyorum cevap vermeden önce, hard topiclere giriş yaparken göremesem de Nehir'in de hareketlendiğine eminim. Burası önemli çünkü. "Bir de anlatamadı Nehir! Anlatabilseydi yemin ediyorum bu kadar kızmayacaktım, ama normal tabi o kadar ilgilenmedi ki projeyle bilmiyordu konuyu."

"En fenası oydu zaten, balım. Çırpındın durdun gözümüzün önünde..."

Boştaki elim başımı buluyor, yok bu da kesmiyor, ayaklanıyorum; pencereye doğru yürürken o anlar canlanıyor bir bir gözümde. Kim bilir nasıl gözüküyordu dışarıdan? "Oy, oy.. Hayır, tuttum aslında kendimi. Hadi dedim ele güne karşı ekip ruhunu bozma, itici olma. Ama yani o kadar yanlıştı ki söyledikleri, bu kadarını da sonra açıklayamayız diye araya gireyim artık dedim. Ki zaten sağ olsun duymazdan geldi beyefendi beni. Sanki sen daha çok bağırınca ben konuşmamış oluyorum, gerzek!"

"Haklısın, sapına kadar haklısın kızım. Ben bile zor tuttum kendimi, ama ben bu konuyu gündem ederim. Bunun illaki yeri gelir, beklesin o Cenk efendi!"

Nehir'i dinlemeye çalışsam da arka planda oynayan Bugünün Rezil Anları TOP 10 yüzünden dikkatimi toparlayamıyorum. Hal böyle olunca objektif olabileceğine inancım sıfır olsa da elimdeki tek kaynağı kullanıyorum, "Aman kime ne söyleyeceğiz Allah aşkına, Nehir? Boş ver, olmuşla ölmüşe... Of, çok mu iticiydi o araya girmelerim, teyzemin evladı?"

"Saçmalama yavrum ya, herkes her şeyin farkında. Belli ki önemli bir konu vardı da bölmek istedin... Seninki iyi tuttu yalnız kendini, ne dedi sonrasında?"

"Konuşamadık ki, başka bir toplantısı varmış daha eve de gelmedi. Hem tutmayıp ne yapacak? Bir de o dahil olsaydı, canlı canlı mezara koyardınız artık sonra beni."

"Tövbe de be, salak! Doğru ama tabi, adam haklı bile olsa karısını savunamıyor. E, çifte standardın böyle olmaması gerekiyordu ya!"

Milli isyanımızı duyunca çaresiz gülümsememle oyuna giriyorum, "Şaşırdık mı?"

O da gülüp kendi repliğini söylüyor, "Şaşırmadık tabi, mevzu bizsek aksi mümkün mü? Ama bir kez olsun şaşırmak isterdim."

"Allah şaşırtmasın bebeğim!.. Ay hayır, projeyi geçtim sunumda bile bir sayfa emeği yok Nehir. Aklıma geldikçe deliriyorum, bir temiz dövsem öyle soğur sanki içim." Şöyle yerden yere, yana yakıla...

"Hiç de beklemezdim Cenk'ten bunu; ne kadar hırslandıysa, kim doldurduysa artık bunu? Yarın yüzümüze nasıl bakacaksın be adam, hiç mi düşünmedin?"

"Onu da anlamaya çalışayım, insanız sonuçta hepimizin egoları hırsları var diyorum. Bak mesela benim de egom zedelendi de bu konuyu sindiremiyorum eyvallah ama bu kadarına gerek var mıydı gerçekten?"

"Boş boş empati yapma Hazal, bir de sana sinirlenemeyeceğim! Ne egosu Allah aşkına? İyi yani hakkımızı da mı savunmayalım?"

Deliren sesi karşısında pısıyorum, en deli olan her zaman kazanır. "Tamam ya demedik bir şey, neyse hadi seni tutmayayım daha fazla. Ali bey söylenmesin sonra."

Birkaç öksürük sonrası çok önemli bir sır verecekmiş gibi konuşmaya başlıyor, "Ali'yi falan salla da sen, bu konu böyle çözülmez. Yer eder sonra Cenk'te, yine yapar. İyisi mi sen meramını güzel güzel yöneticine anlat. Gözü varsa sana..."

Ciddi ciddi dinlediğim tavsiyesi sonlara doğru kendi kahkahasıyla bölünüyor, aman ne komik ya! Ne komik! "Ha-ha! Komedi Türkiye seni."

Biraz sakinleyip devam ediyor ailemizin kara lekesi, yüz karası, utanç kaynağı; "Ne var kızım? Eve gelince söylersin işte, yarını bekleme derdi de yok mis gibi."