BU SAATTE

36💛

Selamlar

22843 kelime

Cumartesi bitmeden yetiştirmeye çalıştım. Bok gibi de olsa hafta sonu hafta sonudur.

Bu bölüm 4523 yorum 3265 like ile sınırlandırılmıştırrrrrrjklöçşrrrrşşiğş. Şaka lan şaka gülün diye. 

Keyifli okumalar

💛💛💛

"Piiiiiğğğğğğğğ!"

Arkamı döner dönmez üzerime atlayıp bizi koridora seren Özlem bağırmayı neden kesmiyor? Dudakları kulağımın içinde zaten, nefesinin ciğerinden çıkışını duyuyorum be kızım!

"Piiiiiiğğğğ!"

"Özleeem! Ahh.. Sırtım kırıldı Özlem."

Ellerini iki yanıma dayayıp dizleri üzerinde yükselerek kocaman bir kahkaha attı ve ben küçük diliyle göz göze geldim.

"Harvard tam burs!"

Cidden bağırmayı kesmeli. Allah belamı versin ki duyuyorum Özlem.

Yanımızdan geçenler gülümseyerek ilerlerken beni koridorun ortasında, Özlem'in altında sere serpe yatmaktan kurtaran Ömer'in bana uzanan eli oldu. Kedi yavrusunu ensesinden kavrar gibi Özlem'in kazağını kavradı ve kurumuş boya kaplı parmakları benim dirseğimi sardığı gibi kendimi ayakta buldum. Yeni nesil ne yiyor Allah aşkına.

Gerçi bana sarılıp sözlük manasıyla ayaklarımı yerden kestiğinde Özlem'in altındaki yerimin değerini bilmediği anladım. Kemiklerimden ses gelmeden salmadı. Saldığındaysa geniş avuçları omuzlarımı kavrayıp beni öyle bir sarstı ki bence Richter şu an telefona sarıldı bizi arıyor.

"İşte benim kızım be!!!"

Aynen Ömer artık seninim. Hatta Özlem'in de, bana bir şey kalmadı zira. Her yanım ağrıyor. Peki, arkamdan sarılan Özlem'le Ömer'in arasında basit bir kaşar misali kalakalmam...

"Beni artık salsanız mı?"

İlk çözülen Ömer oldu. "Kızım çok sevindik lan! İki saattir seni arıyoruz okulda."

Bayan Elly'le görüştükten sonra Feza'nın tavrı karşısında kendimi toparlayamadığımdan son iki derse girmemiştim.

"Harvard'a adım atamadan nefesimi kesmek içinse arkamdakine söyle çok az kaldı." Özlem çevreme kıskaç misali sardığı kollarını homurdanarak çözdü ve karşıma geçti, Ömer'in kolunu omzuyla dürtüp beni işaret etti.

"Çok nankör gördüm hiç biri kedi değildi ama sen Van kedim... Sen nankörsün." deyişine kıkırdamamak için kendimi kastım ama tepkileri beni o kadar mutlu etmişti ki biraz önce sarılmalarına yakınan ben değilmişim gibi yan yana duran ikiliye bu sefer ben dolandım. Sıkıca karşılık görmek, sevincine ortak olmak için deliren yakınlarının olması çok güzel be. Bir saat önce annemleri arayıp haber verdiğimde ilk hat kesildi sanmış sonrasında karşı taraftan gelen çığlıklarla yüzüm gülmüştü. Onların sesiyle kendimi toparlamıştım. Ömer ve Özlem'in tepkilerinin ailemden aşağı kalır yanı olmaması aslında ne kadar da şanslı olduğumun kanıtı.

Süreci anlatmamı istediklerinde öğle arası olması nedeniyle kantine inip birer kahve aldık ve en kuytu masalardan birine geçtik. Her şeyi anlatıp Feza'nın tepkisine sıra gelince ne diyeceğimi bilemeden dudaklarımı yediğimi fark ettim.

"Feza öğrendi mi?" Yutkunmak neden bu kadar zor. Anlat gitsin, belki onlar mantıklı bir şey söylerler diyen tarafım ağır basmaya başlamıştı ki beni orada öylece bırakıp tüm sabah geri aramadığı gerçeği dilimin üzerinde ne varsa alıp süpürdü.