His Lost Queen [EDITING]

CHAPTER 11: Reverie

  THIS PART AS WELL AS THE SUCCEEDING PARTS ARE NOT REVIEWED OR EDITED.  

*****

CHANTAL's POV

Nagising ako sa isang sampal na tumama sa mukha ko. Napabalikwas ako ng bangon dahil doon. Dahil sa gulat ko nakalimutan kong wala nga pala akong suot na damit ka dali-dali kong hinila ang kumot para ipantakip sa hubad kong katawan.

 "oh. Ano pang tinutunganga mo dyan? Wala ka bang balak na bumaba para magluto" sigaw ni Brin sa akin. Halatang bagong gising rin siya dahil sa itsura niya. ni hindi man lang siya nagabalang magdamit basta naglakad na lang siya papasok ng banyo. "so, wala ka talagang balak na tumayo jan para magluto?" sigaw niya ulit.

Dahil doon ay agad agad naman akong napatayo para lang mapaupo rin bigla dahil sa sakit ng aking katawan lalo na ang gitna ko. Unti-unti akong tumayo at naglakad patungong walkin closet para kumuha ng damit saka ako nagtungong nursery para tignan si Linden.

Pagkapasok ko gising na ang anak ko kaya naman kinuha ko la siya. Siguradong gutom na rin ito dahil hindi ko siya napainom ng gatas kagabi maliban na lang sa ipinainom ko sa kanya bago ako bumaba par asana uminom ng tubig nung meron pa ang mga kaibigan ni Brin.

Pagbaba ko sa kusina ipinagtimpla ko muna ng gatas ang anak ko tsaka ko siya ihiniga sa crib niya sa sala. Agad agad ko na ring ipinaghanda ng almusal si Brin. Nagluto ako ng bacon egg at hotdog saka ako nagtaost ng bread. Ipinagtimpla ko rin siya ng kape, alam ko kasing mahilig siya sa kape.

"puny8ta naman Chantal oh" sigaw ni Brin sabay padarag na ibinagsak ang tasa ng kape niya sa mesa. "pagtimpla na nga lang ng kape hindi mo pa magawa ng maayos"

"S-sorry"  "sorry, anong magagawa ng sorry mo. Bwisit naman o." sabi niya saka tumayo. Naalarma namana ako sa pagtayo niya kaya napatuwid din ako ng tayo. "saglit lang Brin ipagtitimpla kita ng bago" sabi ko at akmang tatayo na "tss. Wag na" sabi niya na mahahalata ang inis sa boses.

"sige, kumain ka na lang para naman may lakas ka sa trabaho mo." Suhestiyon ko ulit sa kanya. "kainin mo lahat yan kung gusto mo. Nawalan na ako ng gana. Tang8na naman oh. Panira ng araw. bwisit" yun na lang ang tanging sinabi niya bago siya tuluyang lumabas ng dining room.

Sinundan ko siya at naabutan ko siya sa sala habang kinukuha ang case niya ng biglang umiyak si Linden. "f8cksh8t. Pwede bang patigilin mo sa pag iyak yang batang yan. Nakakarindi na ah. Sinisira niyong dalawa ang araw ko."

"Brin wag ka naming ganyan sa anak mo. Baka matakot sayo si Li--"

"I don't care. Wala akong pake" he said cutting me in midsentence. "Please Brin don't shout natatakot na itong bata sayo oh" pakiusap ko sa kanya habang karga karga si Linden.

"The hell I care." "Brin wag ka namang ganyan sa anak mo"

"Ilang beses ko bang sasabihin sa iyo na hindi ko anak yang anak mo. Bullsh8t Chantal bakit ba ng hirap mong ilagay yan sa kokote mo." Sigaw niya sabay bato ng vase. I flinched with his action. Hindi ko inaasahan na iyon ang gagawin niya. Nabato na lang ako sa kinatatayuan ko. Natauhan lang ako ng pabalibag na isinara ni Brin ang pinto at dahil rin sa gulat biglang pumalahaw ng iyak si Linden.

Pinaghele ko na lang si Linden na agad ring namang nakatulog bago ko nilinis ang basag na vase sa sala. Naglinis na rin ako ng bahay pati na rin yung mga basyo ng bote na pinaginuman nila kagabi. Kagabi. Naalala ko na naman yung kagabi. Hindi ko na naman mapigilang ang pagalpas ng masaganang luha mula sa aking mga mata. Napaupo na lang ako sa sala habang umiiyak. Ang hirap naman kasing magmahal ng taong hindi ka mahal. Hindi ba pwedeng mahalin na lang din tayo ng mahal natin para wala ng problema.

Hay Brin, kelan mo kaya ako matututuhang mahalin. Mahal naman kita ah bakit hindi mo ako makita bilang babae. Bakit di mo ako kayang mahalin tulad ng pagmamahal ko sayo.

I almost make my day crying, asking myself what wrong with me, why can't he love me back the way I love him. But I got nothing. I got no answer to my questions.

 I end up sleeping on the couch. I was just awakened when suddenly Linden cried. I look up the wall clock and it was already 1 in the afternoon. That's when I realized na napahaba pala ang tulog ko at nakatulog pala ako ng umiiyak dahil sa pagiisip sa kung ano ang mali sa akin kung bakit hindi ako magawang mahalin ni Brin.

Dinaluhan ko agad ang anak kong umiiyak probably hungry. Napakapabaya ko naming ina at nakalimutan ko pa talagang padedein ang anak. Kinarga ko si Linden and breastfeed him. Gutom na gutom ang anak ko. Hindi ko maiwasang pagmasdan ang mukha niya.

 He really looks like his father but the thing is his father keeps on denying him. I pity my child. He's too young to experience how cruel the world is. His father can't even look at him. I doubt if Brin even know his child's name how shameful he is. 

But even that cannot change the fact that I love him. That he is the father of this child. Kaya I need to prove to him na anak niya si Linden no matter what. He needs to believe me for himself and most of all for our child.

Nabuhayan ako sa isiping iyon. Yeah. Tama yan Chantal. You should think positive and think of ways on how you can't prove that Linden is Brin's father. Pasaan ba't maniniwala din siya sa iyo. Malalaman din niya na anak niya talaga si Linden at pasasaan ba't mamahalin ka rin niya. all need is wait.

"Mamahalin ka rin ni Brin. Matatanggap rin niya ang anak ninyo. Magiging masaya rin kayo. Maghintay ka lang. nadadaan naman lahat yan sa mabuting usapan eh. Tiis tiis lang Chantal. Kaya mo yan para kay Brin, para sayo at higit sa lahat para sa anak ninyo, para kay Linden. Sabi nga nila 'patience is a virtue'. Huwag ka lang mapapagod na ipakita at iparamdam kay Brin na mahal na mahal mo siya. Bibigay din ang lalaking iyon. Maghintay ka lang."

I was pulled out of my reverie when suddenly my son reached out for my face. I didn't realize that I was in deep thoughts not until my son touched my face.

My face lit up again not just because of my thoughts but also because of my son. He's my light my only hope that someday his daddy will love me back and someday we will have the family I wish. The family I prayed for. The family of me and Brin together with our son, our hero, our Linden.

*****

HOPE YAH LIKE IT!!!!!!

don't forget to VOTE COMMENT SHARE

they are highly appreciated...

THANK YOU FOR READING...