His Lost Queen [EDITING]

CHAPTER 12: Son

  THIS PART AS WELL AS THE SUCCEEDING PARTS ARE NOT REVIEWED OR EDITED.  

******

CHANTAL's POV

7 years later...

"Hi baby, what are you doing?" I asked my son while placing the grocery stocks on the kitchen counter. I just arrived from the supermarket later that morning and passed by my son doing something in the living room.

"Nothing serious mom" he answered me "just fixing some papers scattered here. Thinking you might be needing it anytime soon." "Oh. Thank you baby. How thoughtful of you." I said.

He's just 6 and yet he knows how to decide and do things that are right. I am very proud of him. Imagine the way he thinks. That's not how a six year old kid think and act. How I love this kid.

But wait he said papers. I don't remember I left papers in the living room. Dahil nga sa wala akong naaalalang iniwang mga papel sa sala kaya napasilip ako sa anak ko.

"What papers baby?" alangan kong tanong habang nakatingin sa kanya. He just shrugged and said this words "Some random papers mom, I don't know."

Hinayaan ko na lang ang anak ko doon at itinuloy ang ginasawa kong paglalagay ng mga stocks sa fridge sa may pantry. Ilang sandali lang bumukas ang front door at narinig ko ang anak ko na binate ang dad niya.

"Hi dad." Masayang bati ni Linden sa papa niya pero nilagpasan lang siya ni Brin na para bang wala siyang nakita o narinig. Hindi rin nakalagpas sa akin ang pagbagsak ng balikat ng anak ko. Halatang halata ang lungkot sa mga mata niya kahit na ngumiti pa siya sa akin.

Alam ko nasasaktan ang anak ko kahit na hindi niya sabihin. Hindi pinapansin ni Brin si Linden. Ni sulyap nga yata hindi pa niya nabigyan ang anak namin.

That's how he treats our son. I never saw him throw a conversation with Linden. Kahit yata tingin na umabot ng isang minute wala pa eh. Lagi siyang wala dito sa bahay.

Two years siyang na-stay sa australia for business. Ni hindi man lang siya umuuwi dito kahit na holidays. kahit tawag nga hindi niya magawa eh. he devoted his time on his company.

For five years, he spent all of his time almost on the company. Uuwi lang siya para matulog, maligo at magbihis. Bibihira ang pagkakataong nandito siya at kung mags-stay naman siya dito most probably nagkukulong lang siya sa study room niya.

I also doubt it kung alam ba niya ang buong pangalan ng anak niya. Either kung ilang taon na ba ito at kung kelan ang birthday niya. I don't know if he knows this basic information about his child, take note his own child. and for that reason I can't help myself but to pity my kid.

Nakatingin ako sa orasan. It reads 10:15 am. Nakakapagtaka na umuwi siya ng bahay. That's very unusual. Siguro may nakalimutan lang at binalikan niya. hindi naman kasi yan magsasayang ng oras niya para umuwi kung wala naman pala siyang gagawin or kukunin dito eh. Tinapos ko na lang agad ang ginagawa kong pag-aayus ng mga stocks namin at agad na dinaluhan ang anak kongnanonood na ngayon ng tv sa sala.

"Chantal, have you seen some papers here?" tanong ng asawa ko from the top of the stairs. "ha? Anong papel? Wala naman akong matandaang papel sa desk mo ah." Sagot ko naman sa kanya habang at nagpasya na akong tumayo upang tulungan siya sa paghahanap niya ng mga papeles na kailangan niya. mahirap na kasi eh baka mag-monster mode naman siya at masaktan na naman ako. kagagaling pa lang ng mga pasa ko at ayaw kong magkaroon na naman.

"Are you sure? Baka naman pinakialaman mo na naman ang mga gamit ko?" tanong niya na may bahid ng pagdududa. When will he ever trust me? Every time na lang na may tinatanong siya at sinasagot ko siya ng buong katotohanan hindi niya ako pinaniniwalaan.

Tinignan niya muna ako ng matiim, tila sinusuri kung nagsasabia ako ng totoo. "eh yung anak mo" sabi naman niya. 'anak mo rin yung hindi lang sa akin' gusto kong sabihin pero pinili kong itikom na lang ang bibig ko baka masampal pa ako dito ng wala sa oras. "baka pumasok na naman yun dito at pinaki-alaman na naman niya itong mga gamit ko?" dagadag pa ni Brin at pinaningkitan ako ng mata. Halata ang nagbabagyang galit niya dahil sa pataas na tono ng pananalita niya.

"No. no. Hindi pa pumapasok dito si Linden" pagtatanggol ko naman sa anak ko. Last time kasi na pumasok dito sa study room niya si Linden nagalit siya.

Nabasa kasi yung ibang mga documents na tinatapos niya para sa presentation niya sa kompanya kinabukasan. Nabitawan kasi ni Linden ang baso ng tubig na dala-dala niya para sana kay Brin kaya ayun basa ang mga papel.

Naaalala ko pa nga, galit nag alit noon si Brin at muntik pa niyang mapalo ang anak niya kung hindi lang ako dumating.

"siguraduhin mo lang, kung hindi malilintikan ka talaga sa akin." Sabi niya na may halong magbabanta ang boses. Nanlamig ako sa mga sinabi niya. Napatango na lang ako at napalunok sa mga sinabi niya. Halos hindi pa nga ako makakilos dahil naaalala ko kung pano niya ako saktan.

Nagmadali namang lumabas ng study si Brin. Naiwan akong nakatayo sa loob ng study pero rinig na rinig ko pa ng sumigaw niya mula sa labas ng silid. "Fvck. Where did you get those papers?" dumagundong ang tinig niya sa buong bahay. Malamalang ay nasa hagdan pa lang siya.

Naalala ko namang may papel nga palang sinasabi si Linden kanina. Dali dali akong lumabas ng study at halos liparin ko na ang hagdan ng Makita ko si Brin na saklit saklit ang mga braso ni Linden.

"Where did you get these papers?" galit na sigaw niya sa anak namin. Halos hindi naman makapagsalita ang bata dahil sa takot at ngayon ay nagsisimula ng umiyak.

*****