His Lost Queen [EDITING]

CHAPTER 43: GOOD IDEA

  THIS PART AS WELL AS THE SUCCEEDING PARTS ARE NOT REVIEWED OR EDITED.  

***********
CHAPTER 43: GOOD IDEA
***********

BRIN's POV

It's been a week and three days days since I started propitiating my son meaning I only have five days to coax him. But until now I cannot see any changes in his behaviours towards me. Fuck, this is ridiculous.

Hindi ko inaasahang ganito pala kahirap suyuin ang anak ko. Akala ko madali ko lang makukuha ang loob ni Linden but damn, ang hirap. I did not expect all the challenges his throwing on me.

Langya, yung mga naiisip niyang ipagawa sa akin ay hindi basta basta. Hindi kapanipaniwalang maiisip yun ng walong taong gulang. Pero matalino ang anak ko kaya hindi na yung kataka taka.

I still remember those things that he wanted me to do. Mayroong pinagharvest niya ako ng mga grapes kahit na two months pa bago ang harvesting season dahil gusto daw niya magpaturo gumawa ng wine.

Grabe lang halos dalawang araw akong naghanap ng mga hinog na ubas dahil halos wala pang mga hinog. Tapos ng makakuha na ako ng sapat na dami ng ubas sasabihin niyang ayaw na niya yun. Tinatamad na daw siya. Damn, that moment I wanted to strangle my son to death.

But I never did. Takte lang, Kahit gustong gusto ko ng gawin yun dahil halos di na ako natulog at nagpahinga para lang makakuha ng mga ubas ay di ko magagawa yun. Sa dami ba naman ng kasalanan ko sa kanila ng mama niya kulang pa yun para makabawi. Saka alam ko naman kasing sinusubukan lang niya ako.

Nung mga sumunod naman araw butterfly naman ang pinagdikitahan niya. Pinaghuli niya ako ng sampung paru-paro inabot na naman ako ng ilang oras kakahuli ng paru-paro na sa huli ay pinakawalan rin niya dahil nakakaawa raw. Sinisi pa ako, kesyo hindi na raw ako naawa at inilgay ko pa raw yung mga butterfly sa bote.

Pambihirang bata. Parang nangaasar lang.

Kung ano ano pang kabaliwan pa ang pinagawa niya sa akin. Naalala ko pa nung nagpunta kami sa city nung isang araw lang. Damn, that was one of the most embarrassing moment of my life.

Imagine Brin Claude Henderson singing Barney's "I love you, you love me" song, the twinkle twinkle little star, and close open in the middle of the city while people are watching me thinking I have lost my mind. Shit. That was unbielevable.

Then in the evening my son just informed me he videoed me and said that he posted it in the internet. I spent my whole night thinking how am I supposed to face my business partners knowing that they might watched my video.

Hindi ko nga mapanuod nuod yung video until now. Hindi ko kasi maatim na Makita yung pianggagagawa ko.

Suddenly, my phone ring pulling me out of my trance. Hindi ko napansin napatulala pala ako kakaisip ng mga pinaggagagawa ko.

I reach for my phone in the bedside table and answered it without looking who's calling. "Hello" I said as soon as I place the device near my ear. "'Hey bro. musta na" said the man in the other line. It was Silver.

"Ito pre buhay pa naman. How 'bout you?" i asked him as I pulled myself to stand up and walk to the balcony of my room. "Well. If fine man. Thanks."

"Hoy ako hindi mo man lang ba ako tatanungin." I heard Enzo's voice in the background. "mabuti ako, salamat" sarkastikong dagdag ni Enzo. "Oh, sorry man hindi ko kasi alam na nandyan ka." Sagot ko narinig ko naman siyang nag 'tsk' lang. Gago talaga tong mga 'to.

"So, musta na ang ang pagsuyo mo sa magina mo. Ano nang balita. Malapit nang maubos ang araw mo ah. Limang araw na lang di ba?" biglang sabi ni Silver. Napabuntong hininga na lang ako. Yung dalawa naman tahimik lang sa kabilang linya.

"Oh, ano hoy magsalita ka gago." Sigaw ni Silver. "Tangna mo Silver, wag ka ngang sumigaw. Masakit sa tenga." Balik sigaw ko naman. "Oh ano nga" singit ni Enzo sa sigawan naming ni Silver.

"Tangina. Ang hirap tol. Limang araw na lang ang natitira sa palugit sa akin ni Chantal pero hanggang ngayon wala pa ring pagbabago." Sabi ko saka bumutong hininga.

Walang nagsalita sa pagitan naming. Mukhang napaisip din yung dalawa "ano nang gagawin mo ngayon?" tanong ni Enzo na bumasag sa katahimikan. Napailing na lang ako kahit alam kong hindi nila ako nakikita. "Di ko alam bro. Di ko alam"

"Yan. Tinamaan ka naman kasi ng sakit noon. Kung nakinig ka sana sa amin ni Silver noon di sana hindi ka nagpapakahirap na makuha ang loob ng anak at asawa mo ngayon." Naguluhang naman ako dahil sa sinabi niya. 

"Sakit? Ako ba pinaglololoko niyo at Anong sakit naman ang pinagsasabi niyo. As far as I know. I'm perfectly fine at wala akong sakit?" naguguluhang tanong ko sa kanya.

"Tarantado. Oo ngayo wala ka nang sakit dahil natauhan ka na pero noong ikaw ang may pinakamalalang sakit. At yung sakit mo yung sakit na tinatawag na KATANGAHAN. Gets mo KATANGAHAN. Buti nga gumaling ka pa yung nga lang. huli na. TANGA KA eh." walang pakundangan at dirediretso niyang sabi. Narinig ko naming tumawa si Silver.

Gago tong mga to ah. Pagtulungan daw ba ako. "Eh kung tinulungan niyo na lang sana akong magisip ng paraan para mabawi ko yung magina ko di may silbi pa kayo."

"Tss. Init ng ulo nito. Magbakasyon ka kaya para hindi ka maistress tapos balik ka na lang ulit sa panliligaw mo sa mag ina mo pag malamig na ulo mo. Sura ako by that time makakaisip ka na nang paraan para makuha sila ulit." Nangiinis na sabi ni Silver. Hindi nagiisip. Limang araw na nga lang ang mayroon ako tapos bakasyon---

Teka nga, tama nga si Silver bat di ko naisip yun. Total summer pa lang ngayon ayain ko na lang pala silang magbakasyon. Two birds with one stone din yon ah. Habang sinusuyo ko sila makakapagbonding pa kami.

"Hoy. Brin buhay ka pa diyam?" sabi nung dalawa. "ah oo, bakit?" tanong ko. "Ulol, malamang tanungin ka naming kung buhay ka pa. hindi ka na kasi nagsalita. Akala naming nagsuicide ka na. ha ha ha" sabi ni Silver.

"Gago di ako magpapakamatay di ko nga nakukuha yung magina ko mamamatay na agad ako. No fucking way" tarantadong Silver 'to. Pasalamat siya wala siya ditto at may maganda siyang naisip kundi. Patay siya sa akin.

"Sige. Baba ko na to. May gagawin pa kasi ako. Salamat sa pagtawag at pambubwisit" sarkastikong saad ko.

"Walang anuman. Sa uulitin" rinig sagot naman nila bago ko pinutol ang tawag. Napagiti na lang ako. Mga gago talaga.

***********UNEDITED***********
Don't forget to VOTE COMMENT SHARE and FOLLOW...
MERCI...

Salamat sa paghihintay.

AT THANK YOU SA NAGPAPAALALA SA AKIN NA MAGUPDATE. THANKS GUYS...