Amaya Series #1: His Sweet But Deadly Bodyguard

Chapter 20

Today, the 14th of September. I have already made a decision. I will never stop my heart again for loving him. Even if I die or they punish me, my decision will never change.

Hila-hila ko syang pumasok sa entrance ng amusement park. Hindi ko alam kung hanggang ngayon ay gulat pa rin si Hendrix dahil hindi ko naman nakikita ang kanyang mukha. Tama man o mali ang naging desisyon ko, wala na akong pakialam gusto ko lang naman sumaya.

Nang makapasok na kami sa loob ng amusement park, doon ko lang binitawan ang pinagsalikop naming mga kamay. Pinagmasdan ko ang buong paligid, kahit sobrang tirik na tirik ang araw ay marami pa ring tao dito sa amusement park. Buhay na buhay ang buong paligid, mga ingay galing sa mga taong sumisigaw dahil sa kanilang sinasakyan na rides.

Hindi ko maiwasang mapangiti dahil ito ang unang pagkakataon na pumasok ako sa lugar na ito. Kahit noong bata pa ako hindi ako nakapunta sa ganitong kalseng lugar, tanging nakakulong lang ako sa aking kwarto at natrauma sa nanyari sa nakaraan.

"What changed your mind." Biglaang tanong ng taong nasa aking tabi. Nagsasalita pala sya, akala ko kasi napipi na.

Mabilis ko naman syang binalingan ng tingin ng dahil sa kanyang tanong. Nakakunot-noo nya akong tinignan na para bang iba akong nilalang.

"I just realized something." There was a smile on my lips as I told him that. "And I also want to enjoy my first date with you." I winked at him after I said that and slowly stepped back, running at the same time with a smile on my lips.

"Hey Caitríona, Wait." Rinig kong sigaw ni Hendrix habang masaya akong tumatakbo.

"Chase me if you can." Malakas kong sigaw sa kanya at nagumpisa ng tumakbo ng mabilis.

Hindi ko sya pinansin at tumakbo ako ng tumakbo, pinapakiramdaman ang hangin na tumatama sa aking mukha habang ako ay tumatakbo. Itinaas ko pa ang aking dalawang kamay habang ako'y tumatakbo. Wala ako pakialam sa aking paligid. Hindi ko rin alam kung hinahabol ba ako ni Hendrix o hindi.

Pakiramdam ko habang tumatakbo ako ngayon ay parang malaya ako, hindi ko kailangan sunod, walang nainisip, at higit sa lahat malaya akong magmahal. Pero ang tanong hanggang saan ang itatagal ko. Yun ang hindi ko alam.

Sa totoo lang nakaka-pagod ng sunod sa lahat, gusto ko ng makaalis sa hawla na yun. I was just running fast. Halos libitin ko na ang buong amusement park. Pero ang akala kong hindi ako hinahabaol ni Hendrix ay akala ko lang pala.

Dahil may isang kamay ang pimigil sa aking braso, agad naman akong napahinto sa pagtakbo. Hindi ko sya nilingon. Nakatalikod lang ako at hindi hinaharap ang taong may hawak sa aking braso. Kasabay ng paghawak nya sa aking braso ay ang paghawak naman nya sa aking bewang at idinikit ang kanyang katawan sa aking likuran.

Hindi ako gumalaw sa aking kinatatayuan. Naramdaman ko naman na inilapit nya ang kanyang labi sa aking tenga, ramdam na ramdam ko ang kanyang mainit na hininga na tumatama sa aking tenga, alam kung nasa kalagitnaan kami ng mga tao ngayon. But who cares.

"Nahuli rin kita, Caitríona." A deep and sexy voice of a familiar man whispered in my ear while holding my waist. And he also keeps his body closer behind my back.

"Are you sure about that?" Matapang at natatawa kong tanong sa kanya.

"Hmm... Yeah, I'm sure." He whispered again, and now I can feel his lips slowly kissing my neck.

This hot sensation in my body I can feel it. Patuloy nya pa ring hinahalikan ang aking leeg, gusto ko ng ipikit ang aking mga mata at pakiramdaman ang init ng kanyang bawat halik. Pero hindi pwede nasa kalagitnaan kami ngayong ng maraming tao.