Amaya Series #1: His Sweet But Deadly Bodyguard

Chapter 32

It is a month of December, a month ago since the incident occurred. Within a month, I was quickly discharged from the hospital and resumed my life with Hendrix. In that one month, my life became delightful. I evolved complimentarily. And in that one month, a lot has changed.

At isang buwan na yun ay nakabalik na sila Manang galing sa mahaba-habang bakasyon. Naging maayos naman ang buhay naming dalawa ni Hendrix, pumapasok kami ni Hendrix ng kanyang kompanya na magkasama na lagi naming ginagawa. Hindi ko nga namalayaan na isang buwan na palang ganun ang takbo ng buhay ko.

Sa loob ng isang buwan na yun ay mas lalo akong nahulog sa kanya at mas lalo ko pa syang minahal. Hindi ko pa naman nasasabihin ang tatlong salitang yun, pero alam kong nararamdaman na nya yun. Hinihintay ko lang naman syang maunang masabi sakin ng tatlong salitang matagal ko ng hinihintay mula sa kanya.

"Baby, we should pack our things cause we're going somewhere." Agad akong napatingin kay Hendrix ng bigla syang magsalita habang nakatutok ang kanyang mga mata sa laptop.

Nagtataka ko syang tinignan habang nakaupo ako sa kanyang sofa dito sa loob ng kanyang opisina. Seryoso syang nakatingin sa kanyang laptop at mabilis na nagtitipa sa kanyang keybroad na para bang may hinahanap. Hindi ko sya pinansin at naglaro na lang ako sa aking cellphone.

Binuksan ko ang akin instagram dahil mga dalawang taon ko na atang hindi nabubuksan yun. Kaya nagpadesisyunan kong gumamit ng instagram kahit saglit lang. Boring akong nagscroll sa akin instagram, hanggang sa may isang post ang nakaagaw ng aking atensyon.

That was my cousin Aiden post on Instagram. It is a picture of a woman with her back turned and as if stepping away. The photo is so blurred, but not for me. I see who was in that picture. That woman wearing a white coat and the background of that picture is in the hospital.

I couldn't help but grin when I recognized who was in the picture. Hindi mawala ang ngisi sa aking mga labi habang nakatingin pa rin post ni Kuya Aiden sa Instagram. Mas lalo akong napangisi ng mabasa ko ang kanyang caption sa post na yun.

"You are my 1 in 7 billion."

Mukhang may susunod na magiging baliw sa aming pamilya. Ngayon meron na akong pang-blackmail sa kanya, kaya pala yung mga tinginan nila noong nasa hospital ako ang lagkit na para bang ayaw humiwalay sa isa't isa. Mukhang late na talaga ako sa magandang balita.

Natatawa na sana ako dahil sa kabaliwan ng pinsan ko ng marinig ko ang boses ni Hendrix sa aking likuran. Akala ko nasa kanyang lamesa sya ngayon at may ginagawa, bakit andito sya ngayon sa likod ko. Hindi ko alam na may pagkalahi palang chismoso ang lalaking ito.

"Why are you using a phone. It's office hours." He whispered in my ear.

"What do you want? Stare to your handsome face until you melt." I chuckled as I told him and did not move in my seat.

"Why not. That's what I like it, baby." He said using his softly and deep voice.

"Don't tease me now, Hendrix." Pigil hiniga kong sabi sa kanya, dahil dahan-dahan nyang pinapalandas sa aking balikat ang kanyang kamay.

"I am not, baby." Painosente nyang sabi habang hinahaplos pa rin ang aking balikat.

Ito ang iniiwasan ko tuwing kaming dalawa lang ni Hendrix. Lagi na lang nya akong nilalandi kapag kaming dalawa lang, halos araw-araw na lang. Hindi naman sa nakakasawa, napupunta kasi sa himala pagnilalandi nya ako. Yun ang iniiwasa ko at isa' pa nasa kompanya kami ngayon.

Hindi namang pwedeng gawin dito yun, sigurado akong lahat ng empleyado nya sa labas ay maririnig kami. Ayaw ko namang mangyari ang bagay na yun. Sobra nakakahiya, hindi porket boyfriend ko si Herndrix ay ako ang masusunod sa lahat.